Na de N-VA is nu ook CD&V met een soort totaalplan (het 3D-plan genoemd) voor de dag gekomen. De partij ‘garandeert’ tegen 2019 liefst 224.000 nieuwe arbeidsplaatsen, een dubbele lastenverlaging (voor werknemers én bedrijven) van in totaal 6 miljard euro, het verschuiven van de lasten naar indirecte belastingen, het wegwerken van de loonhandicap tegen 2018 en nog van dat moois. Het plan zegt ook waaraan niét zal getornd worden: de index (natuurlijk), de notionele intrestaftrek en de vennootschapsbelasting. Verder wil de partij ook niet weten van een vermogenswinstbelasting. Deze ambitie gaat een kleine 10 miljard euro kosten. Samen met de afbouw van het overheidsdeficit wordt dat een totaalpakket van 17,4 miljard euro in 2019.
Hoe gaat CD&V dat financieren? Wel, door een beperking van de groei in de sociale zekerheid, het gedeeltelijk of tijdelijk bevriezen van de federale uitgaven (de zgz ‘Moesennorm’), het terugdraaien van vervroegde pensioneringen, het verhogen van indirecte belastingen (o.m. op tabak en diesel) en besparingen bij de gewesten. Op het eerste zicht een vertoning, helemaal in de geest van de verkiezingscampagne, ware het niet dat de partij beweert alles te hebben laten checken, net zoals de Nederlandse partijen dat al enkele decennia doen vóór elke verkiezing. M.a.w. zien of het echt financieel haalbaar is. Tot daar het positieve.
De vraag is maar of:
- de partij zich aan die normen zal houden? Uit ervaring weten we dat CD&V niet precies de partij is die zomaar haar woord houdt (‘Met de dood in ’t hart’, weet je wel)
- de partij, mocht ze na 25 mei weer in de federale regering vertegenwoordigd zijn, dit programma ook zal verkocht krijgen aan de coalitiepartners?
- de partij ook al haar eerder gegeven woord zal houden dat ze niet in een nieuwe federale regering treedt als die geen meerderheid achter zich heeft in Vlaanderen? Het 3D-plan wijst met geen woord naar de communautaire problemen, die er in dit land steeds zullen zijn.
- de partij die 224.000 nieuwe jobs zal kunnen waarmaken? Het gros daarvan (zo’n 194.000) werd al voorspeld door het Planbureau, maar iedereen die de politiek hier volgt weet, dat dat Planbureau (dat nauw aanleunt bij Vande Lala) haar plannen regelmatig bijstelt. Mocht dat gebeuren – naar beneden toe – wat dan? Het lijkt eerder op een ‘Verhofstadtje’, dat vroeger wel lukte, maar alleen door nieuwe jobs te creëren bij de overheden.
Tenslotte dé vraag van één miljoen: Het hele 3-D plan gaat pas van start vanaf 2017. De reden daarvoor is, dat het zeker nog twee jaar duurt vóór de zesde staatshervorming helemaal zal zijn uitgewerkt, terwijl er ondertussen nog minstens acht miljard euro extra zal moeten gevonden worden om in 2016 met een propere lei te kunnen beginnen. Wat, als die voorwaarden niét vervuld geraken en het hele plan niet kan starten zoals voorzien? Waar is het plan B?. Dat laatste geldt trouwens ook voor de vrome wens het loonhandicap tegen 2018 weg te zullen hebben gewerkt. Dat hangt niet alleen af van de plannen die in dit landje worden gemaakt, maar ook van die in de buurlanden, die gegarandeerd niet naar België zitten te kijken zoals konijnen naar een lichtbak en ondertussen zelf niets zullen ondernemen.
Hoe revolutionair, onderbouwd en hoopvol het 3D-plan er ook uitziet, in feite is het in de grond een zoveelste verkiezingsstunt, die alleen zou kunnen worden gerealiseerd mocht één partij de volstrekte meerderheid halen, wat in dit landje een utopie zal blijven. De enige partij die na de Tweede Wereldoorlog in België ooit een volstrekte meerderheid haalde was uitgerekend de CVP, de voorloper van CD&V en die bakte er toen ook niets van…
Het ratingbureau Standard & Poors heeft de kredietwaardigheid van België van ‘negatief’ naar ‘stabiel’ gebracht, zodat de kans bestaat dat dit land straks weer een reeks hoger kan gaan spelen (zoals bv Duitsland, Zwitserland en Denemarken). Volgens minister zonder Financiën Geens is dat de taak van de volgende regering en daarmee is hij voorlopig althans gered. Want die kans is zuiver theoretisch.
Om te beginnen zit de staatsschuld (in totaal 383 miljard euro!) weer boven de 100% t.o.v. het bbp. Met minstens acht miljard euro extra te besparen om het tekort op de begroting op nul te brengen tegen 2016, wordt dat nog maar eens een mission impossible. Als men daarenboven ziet hoeveel bedrijven er in dit land momenteel sluiten of herstructureren, waarbij de ontslagen bij bosjes vallen, dan zie ik niet in hoe het überhaupt mogelijk zal zijn. Steeds volgens Geens zou er dit jaar een heropleving van de economie kunnen zijn van 1,4%. Dat is nog steeds 0,6% te weinig om te spreken op een kans voor meer jobs en dan moet men ophouden de bedrijven alsmaar zwaarder te belasten, zoals onder deze regering Di Rupo is gebeurd (hogere belasting op bedrijfswagens en de liquidatiebonus, de monsterboete van 309% e.d.). Het gaat dan vooral om de multinationals die kunnen vergelijken met het buitenland, maar die in België wel voor 40% van de werkgelegenheid zorgen
Heinz en Ingram Micro kwamen gisteren het peloton van vertrekkende en/of inkrimpende multinationals vervoegen. Daarvoor waren er al Sony, Free Record Shop, AXA, ING, de Waalse bedrijven in de glasindustrie, Philips Brugge, ArcelorMittal, Caterpillar, Ford Genk en dan vergeet ik er nog wel enkele.
Volgens insiders krijgt België nu af te rekenen met het gevolg van een overdreven drang voor het behoud van de koopkracht (de index, maar dat durft men niet hardop te zeggen), waardoor besparingen dienden te worden gemaakt die de begroting niet mochten doen ontsporen. Het resultaat daarvan is dat de bedrijven die extra kosten grotendeels hebben mogen meefinancieren, wat zich nu wreekt in de aan de gang zijnde ontslagregelingen, verhuizingen en faillissementen. Als we daar bovenop nog het loonkostenverschil tellen, is het helemaal geen verrassing meer dat bv Heinz naar Groot-Brittannië trekt en Ford naar Spanje.
Volgens Geens moet de volgende federale regering dat oplossen. ‘Na ons de zondvloed’, zou men dat ook kunnen noemen.
De in vraagstelling van de aankoop van nieuwe militaire vliegtuigen door Vande Lala heeft nog een bijkomend effect. Iedereen weet dat Pieter De Crem kandidaat is voor de topjob bij de NATO. Tot nu toe heeft ‘Crembo’ zich steeds de beste van de klas getoond en met alle internationale acties op e.o.a. manier meegespeeld. Een niet-aankoop van nieuwe jets zou zijn reputatie bij de NATO kunnen schaden en dus ook zijn kansen tot promotie.
Nu heeft De Crem, die al aardig wat jaarlijks meedraait in het politieke Belgische circus, een dik vel en dat geldt ook voor de meeste van zijn CD&V partijgenoten die zelden het achterste van hun tong laten zien. De zaak van de nieuwe vliegtuigen zou toch wel eens de druppel kunnen zijn die de emmer zal doen overlopen, want CD&V wordt de laatste tijd in de regering Di Rupo regelmatig bij het groot vuil gezet. Denk maar aan het debat over de kindereuthanasie, waar een wisselmeerderheid de partij buiten spel zette, om niet te spreken over dat andere wettelijke gedrocht dat in de toekomst bij het toekennen van de achternaam van nieuwgeborenen voor heel wat problemen zal zorgen. Voorstanders beweren, dat dit systeem al lang bestaat in de Spaanse en Portugese wereld – wat klopt – en sinds enkele jaren ook in Frankrijk. Men zegt er meestal niet bij, dat in die landen er enkel gekozen wordt tussen de naam van de vader en de moeder of door ze allebei te nemen, en dat dit ook zal gelden voor de latere generaties. Hier heeft men er een soort scrabblepartijtje van gemaakt vanaf de volgende generatie, zodat niemand straks nog snel zal te weten komen van wie hij afstamt. Dat alles in de zuiver Belgische stijl van ‘If you can’t convince them, confuse them’. Maak het zo ingewikkeld mogelijk, zodat men straks het bos niet meer ziet van de bomen. Het gekende verhaal.
En om even terug te keren op CD&V, waar men al problemen zat heeft door het niet meer electoraal opkomen van een half dozijn stemkanonnen én de Arco geschiedenis, blijft de vraag in hoever er nog rek zit op het incasseringsvermogen van de tsjeven en in hoever de partij bereid zal blijven om straks opnieuw in zee te gaan met een coalitie die haar op tijd en stond voor voldongen feiten stelt ook als ze het daar helemaal niet mee eens is.
Een dezer dagen hoorde ik op de radio een mededeling van Defensie, waarin gezegd werd dat een kwart van de kandidaat rekruten tegenwoordig wordt afgekeurd omdat er sporen van cannabis en/of XTC in hun bloed werden gevonden. Het leger kan zich niet veroorloven dergelijke mensen aan te werven, wetende dat die vroeg of laat met wapens en munitie te maken krijgen. Men zal in ons toekomstig leger dan ook niet veel jongsocialisten meer aantreffen. Waar men die laatsten wél zal vinden, zij het – hopelijk voor hen – een stuk later, is bij de sociale zekerheid. Het is nl bewezen dat een jointje zeven keer meer teer bevat dan een normale sigaret. En laat het nu juist die teer zijn, die verantwoordelijk is voor de meeste longkankers en problemen met hart en bloedvaten (en niet de nicotine, die alleen maar verslavend werkt).
Buiten de motie tot legalisering van cannabis, werd er op het verkiezingscongres nog een ander belangrijk punt besproken, nl dat de partij – als ze het ooit voor het zeggen zou hebben, ook al is dat wishful thinking – geen nieuwe vliegtuigen voor het Belgische leger wil kopen. Daarmee hoopt de partij een dubbelslag te slaan, want dan zouden er, volgens Vande Lala – niet voor niks de ideoloog van de regering Di Rupo - ook geen kernwapens vanuit Kleine Brogel meer kunnen vervoerd worden. Dit laatste is al even wishful, want die zouden ook door andere NATO-leden kunnen worden opgepikt. Maar dat is eigenlijk niet het punt.
De huidige Belgische militaire luchtvloot bestaat uit F-16’s die zo stilaan een halve eeuw oud zijn en – ondanks enkele ‘upgradings’ – stilaan vervangen zullen moéten worden. Gebeurt dat niet, dan stelt het Belgische leger, of wat daarvan overblijft, helemaal niets meer voor. De luchtmacht is de enige eenheid binnen dat leger die nog kan worden ingezet in zware conflicten. De taken van onze marine beperken zich tot het ruimen van mijnen en het landleger naar conflicten sturen is een risico dat niemand nog wil nemen. En dat is nog niet alles.
Door de komst van de F-16’s, ontstond er in dit land, als gevolg van compensatieorders, een degelijke luchtvaartsector, die ondertussen flink uit de kluiten gewassen is (Sabena Technics, Barco, Sonaca, Asco e.a.) en die –rechtstreeks en onrechtstreeks - voor enkele duizenden arbeidsplaatsen zorgt. Deze sector kan straks ook compensatieorders krijgen voor de eventuele opvolger van de F-16 en dan praten we over orders die járen kunnen aanlopen. De kostprijs van een aankoop van de gedoodverfde F-35 van Lockheed Martin is inderdaad rond de 4 miljard euro, maar strekt zich ook uit over jaren, wat Vande Lala er wijselijk (?) niet bij zegde.
Kortom, als onze Vlaamse socio’s het voor het zeggen zouden hebben, stonden er morgen weer enkele duizenden (méér) op straat. Hoe meer doppers hoe groter de vreugde, lijkt het wel.
Ik schrijf hier al enkele jaren dat we ons aan die groene stroom nog blauw zullen betalen. Het laatste voorbeeld daarvoor is wat er zich momenteel in de Oostendse biostoomcentrale afspeelt, ge weet wel: dat koninginnenstuk van Electrawinds, dat recentelijk verkocht werd aan de Limburgse concurrent Bionerga voor 37,5 miljoen euro. Luc Pauwels, onderzoeksjournalist van de VRT en mede auteur van het boek ‘De Keizer van Oostende’ (waarvoor hij tijdelijk op non actief werd gezet!), heeft zich nog maar eens – en met succes – vastgebeten in deze door Vande Lala ‘meegepromote’ verbrandingsoven van biomassa.
Feitelijk was er al van bij de start van de biostoomcentrale, 5 jaar geleden, helemaal geen behoefte aan een nieuwe verbrandingsinstallatie daar aan de kust. West-Vlaanderen had er toen al vijf en de nieuwe centrale kwam er op amper twee kilometer van een andere die al 30 jaar bestond en capaciteitsoverschot had (en nog steeds heeft). Als gevolg daarvan was en is er in die regio een tekort aan bioafval en moest – om de zaak draaiende te houden – voorgedroogde keukenafval van elders worden aangevoerd. Dat ‘elders’ was tot in Limburg (onder de rook van Bionerga’s eigen Limburgse centrale) en zelfs Seraing (Luik!)*, wat als gevolg had, dat er jaarlijks minimum 1 miljoen kilometers moest gereden worden, waarvan de helft leeg (op de terugweg). En daar hield het niet bij op.
Het blijkt nl dat de aanvoer bij de Oostendse biostoomcentrale dag én nacht gebeurde, terwijl dit laatste niet mocht volgens de verstrekte milieuvergunning, om nog te zwijgen over de nachtelijke hinder voor de buren die klaarblijkelijk tot nu toe niet durfden te reclameren (schrik van de ‘Keizer’?). Verder blijkt er daar zo goed als geen controle te zijn geweest zolang de verbrandingsoven er al bestaat.
Opmerkelijk is wel dat de zaak werd aangekaart door de VRT nieuwsdienst, alhoewel in heel het verhaal – zowel tijdens de Tv-journaals als op Terzake – de naam van Vande Lala nergens werd vernoemd. Ook zou men er al vier jaar over praten om het vervoer van het afval per schip langs de binnenwateren te organiseren, maar zou men dat niet economisch verantwoord kunnen doen, omdat de afstanden te kort zouden zijn. Dit is nonsens, want één lichter kan de lading van zeker dertig vrachtwagens vervoeren.
Tenslotte is er nog de vraag hoe het nu verder moet met de nieuwe Limburgse eigenaar Bionerga, die 37,5 miljoen euro voor de installatie heeft betaald en straks het kind van de rekening dreigt te worden. De oven in Oostende krijgt nl nu nog voor 47% van zijn geleverde stroom groene stroomcertificaten en de vraag is maar: hoe lang nog? In Antwerpen heeft men Lange Wapper, in Oostende Electrawinds. Het dreigen allebei verhalen zonder einde te worden.
* Misschien is dit wel de reden, waarom het Waalse Tecteo geïnteresseerd was in een partecipatie in Electrawinds: die wisten waarschijnlijk van die afvaltranfers.
Misschien bestaat het al langer, maar voor mij was het nieuw: de sperperiode. Neen, niet die van vóór de koopjes, maar die vóór de bollekenskermis van 25 mei. Drie maanden vóór die verkiezingen blijken politieke partijen en kandidaten zich te moeten houden aan bepaalde gedragsregels, waarbij campagne-uitgaven geplafonneerd zijn en bepaalde campagnemiddelen niet zijn toegestaan. O.m. mogen er geen reclamespots meer worden uitgezonden in cinemazalen, op radio, Tv en Internet, op commerciële reclameborden en nog van dat moois. België zou echter België niet zijn, als er geen uitzonderingen werden gemaakt. Eén ervan is dat reclame in de schrijvende pers wél nog wordt toegelaten. Op die manier wordt een tak van de media, waar de politiek invloed op kan hebben en die – via de politiek – al ruime subsidies krijgt, vrijgesteld. Dit terwijl reclame op het Internet, waarop de politiek steeds minder vat heeft, wordt verboden. Ge moet er maar op komen, maar in dit land lukt zoiets nog altijd zonder dat daarover veel gemord wordt. We zijn zo braaf, mijnheer!
Of het allemaal veel zal helpen, is maar zeer de vraag. Buiten een zeldzame uitzondering, blijven de krantenabonnementen gestadig zakken en mits wat verder kruip en sluipwerk hoopt de pers misschien straks nog meer subsidies te krijgen. Ze doet maar.
Voor Ètienne Schouppe zal het allemaal niet veel meer uitmaken. De oude baas van de NMBS heeft toen niet alleen flink zijn zakken kunnen vullen, maar de maatschappij tegelijk opgezadeld met een pakjesafdeling (ABX), waar alleen maar met rode inkt kon geschreven worden. Als compensatie voor zijn ontslag werd hij senator en zelfs staatssecretaris. Op 25 mei doet hij niet meer mee. Ondanks alles, voor zijn CD&V partij toch weer het verlies van x-aantal stemmen (de man is/was ook nog burgemeester van Liedekerke). Waarbij terloops even kan worden aangestipt dat die partij, buiten het verlies van een half dozijn stemmenkanonnen, nog eens honderdduizenden stemmen dreigt kwijt te geraken als de Arco-coöperanten hun geld tegen 25 mei niet zouden terugzien. Sperperiode of geen sperperiode…
Ergens na het zomerreces had de SP.a al een soort bezinningscongres gehouden, waar zo weinig van overgebleven is, dat ik me zelfs niet meer herinner wanneer het juist was en wat er besproken werd. Van het verkiezingscongres van zaterdag zou misschien meer blijven hangen zijn (o.m. het voornemen om geen nieuwe vliegtuigen meer te kopen en daarmee een eind te maken aan de Kleine Brogel saga), ware het niet dat het voorstel van de Jong Socialisten om cannabis te legaliseren aardig wat roet in het rode eten heeft gestrooid, waardoor de partij vooral zal worden aangesproken op een thema dat de partijleiding zelf liever had zien weggestemd.
Nu we voor de zgz politieke sperperiode staan die elke verkiezing voorafgaat, loont het misschien even de moeite de mogelijkheden van de diverse Vlaamse partijen op te lijsten zoals ze zich nu voordoen. Verkiezingen worden in een land zoals het onze niet alleen gewonnen door programma’s, integendeel zelfs. Door het feit dat men op voorhand weet dat een regering meestal gemaakt dient te worden door meerdere partijen, kan elke partij zoveel beloven als ze wil, straks heeft diezelfde partij altijd wel een excuus om te vertellen waarom haar programma niet kon gerealiseerd worden, omdat er na de verkiezingen steeds compromissen moeten gesloten worden. Een tweede punt is dat elke partij een aantal doorwinterde en/of populaire figuren heeft die automatisch x-aantal stemmen aanbrengen en zorgen voor enige geruststelling. Dat punt twee wordt voor de verkiezingen van 25 mei eerder een loterij, omdat er – zeker in verhouding tot vorige verkiezingen - heel wat zgz ‘zekerheden’ afhaken, meestal omdat ze terecht zijn gekomen op strijdplaatsen die niet gegarandeerd voor een volgende job zullen zorgen. Dit geldt in de eerste plaats voor SP.a en CD&V. Op de SP.a-lijsten krijgen we op 25 mei geen Frank Vandenbroucke meer te zien, geen Patrick Janssens, geen Mia De Vits, geen Bruno Tuybens, geen Mahassine Chokri en helemaal geen Steve Stevaert. Bij CD&V wordt het nog erger: geen Dehaene meer, geen Yves Leterme, geen Vervotje, geen Rik Torfs. Allemaal figuren met voor en tegenstanders, maar die wél aardig wat stemmen aanbrachten. Het kan wel leuk klinken te weten dat men in hun plaats jonge nieuwelingen een kans wil geven, feit is dat de meesten onder hen weinig of niet bekend zijn en zeker geen stemmenkanonnen. Daar komt nog bij dat enkele bekende figuren van hun voetstuk zijn gevallen en al op halve mirakels moeten hopen om er straks nog bij te zijn. Denk maar aan ‘socialist’ Bert Anciaux die in Brussel zo goed als geen kans maakt en Steven Vanackere die het in Europa ook niet waar zal maken na zijn afgang op federaal niveau.
Bij N-VA heeft men die problemen bijna niet en zal men al blij zijn dat Bart De Wever gezond blijft tot 25 mei, bij het VB blijft het in de eerste plaats gaan om de principes en bij Groen kan men alleen maar hopen dat zij en niet de cryptocommunisten van de PvdA met de kiezers gaan lopen die uit de SP.a zullen blijven deserteren. Tenzij enkele groene jongens zich zouden laten verleiden door het cannabis syndroom dat er nu ongetwijfeld in dat wereldje zal heersen.
