De verrassend goede verkiezingsuitslagen van het VB hebben weer enkele oude demonen wakker geschut. Daaronder de onvermijdelijke Lowie Lawijt, maar ook Jos Geysels, die destijds in zijn functie van secretaris van Agalev (een functie die was afgekeken van het communistische Oostblok en daar de voorzitter aanduidde) de uitvinder was van het cordon sanitaire tegen het Vlaams Blok/Belang. Die mocht in De Afspraak bij de vrienden van de VRT nog eens zijn gal komen spuwen tegen de Vlaamsnationalisten. Hij zei o.m. dat die schutkring moest blijven, ‘omdat het Vlaams Belang mensen uitsluit’. Dat hij hetzelfde doet sinds hij daarmee begonnen is (in 1991) en momenteel zelf 18% van de Vlaamse kiezers uitsluit, bleek niet tot zijn overwegend linkse hersenkwabben door te dringen. Huichelaar!
Geysels maakte ook de start van de Paarsgroene coalitie mogelijk in 1999, die de ongeluksregeringen van Verhofstadt op de been bracht. Na Verhofstadt I kreeg Agalev zo’n electorale rammeling dat ze volledig uit het federaal parlement verdween en van naam moest veranderen om te kunnen overleven. De politieke rol van Geysels was daarmee uitgespeeld, maar hij werd door Verhofstadt als compensatie beloond met allerlei lucratieve postjes, zoals o.a. het voorzitterschap van het Vlaams Fonds voor de Letteren – van 2009 tot 2018 – waarover vorig jaar nog enige heisa was omdat hij daarin werd opgevolgd door Mia Doornaert, eerder een belgiciste, die door onze overwegend linkse cultuurwereld toch nog te rechts bevonden werd…
---
En dan nog dit.
Jinnih Beels, voormalig Mechels politiecommissaris en – na het mislukken van ‘Samen’, het project waarmee SP.a en Groen vorig jaar naar de gemeentelijke verkiezingen wilden trekken – lijsttrekker geworden van de Antwerpse SP.a, solliciteert voor de job van burgemeester van de koekenstad! Doet me denken aan dat doordenkertje van die Marokkaan die kwam solliciteren voor werk bij de VDAB. Vraagt de loketbediende: ‘Bankdirecteur, Politie-inspecteur, voorzitter van De Lijn?’. Zegt de Marokkaan: ‘Gij bent ermee aan ’t lachen, zeker?’. Waarop de andere: ‘Ja, maar gij bent begonnen!’
Na het CdH heeft ook de PTB/PvdA afgehaakt om deel uit te maken van enige coalitie in Wallonië (en waarschijnlijk ook in Brussel). Als enige overgebleven echte Belgische partij vindt ze zich waarschijnlijk te goed om in deelregeringen te zitten.
Ondertussen blijken de communisten intern een soort schrikbewind te voeren t.o.v. de eigen verkozenen. Het was al bekend dat die een substantieel deel van hun salaris aan de partij moeten afstaan, wat ook bij de groenen gebeurt en veel meer dan men bij andere partijen soms tegenkomt. Dit bleek n.a.v. een onderzoek door een onafhankelijke onderzoeksjournalist die dat is komen vertellen op politieke talkshow van de RTL (‘Cest pas tous les jours dimanche’). Volgens die man moeten verkozenen van de PTB/PvdA hun belastinguittreksels aan de partij doorgeven. Die bepaalt dan bv dat een gezin met twee kinderen het met 2.100 euro per maand moet redden en de rest moet afgeven aan de partij. Enkele nieuwe verkozenen, die dat niet meteen wilden doen, werden serieus afgedreigd, met als gevolg dat sommigen ondertussen de partij al verlaten hebben. Dat gebeurde ook na de gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen, waar twee van de vier verkozenen de partij de rug toekeerden en in Brussel drie van de zes. Opmerkelijk daarbij is, dat het - op een uitzondering na - steeds ging om allochtonen, die door een groot aantal voorkeurstemmen van hun achterban verkozen werden vanuit schijnbaar onverkiesbare plaatsen. ‘Springers’, noemt men die.
---
Van allochtonen en autochtonen gesproken, blijkt nu dat de acht verkozenen van Groen in de Kamer allemaal ‘blanken’ zijn. Niet ééntje met een kleurtje of een exotisch uiterlijk. En dat bij een partij die staat voor de ‘verbindende diversiteit’. De uitdrukking ‘witgekalkte graven’ is hier wel op zijn plaats…
Het is trouwens opmerkelijk dat de groene partijen in zowat heel Europa gevoelig zijn vooruitgegaan na de verkiezingen van 22 tot 26 mei. Alleen in Vlaanderen was die vooruitgang verwaarloosbaar (‘een overwinningsnederlaag’). De reden daarvoor zou zijn dat zowat overal de groenen de mensen hoop geven. Bij ons integendeel proberen Kalveau en Co de mensen een schuldgevoel aan te praten, terwijl ze daarbij in de eigen Vlaamse regio eerst de Belgische kaart uitspelen.
Sinds het vermaledijde IS verslagen is in Syrië, hoort men er nog weinig van. Toch wordt daar nog steeds gevochten, in hoofdzaak tussen soennietische rebellen en het sjiïetische leger van Assad’s Alawieten. Die laatste had heel wat van zijn tegenstanders heel genereus de kans gegeven uit de omgeving van Damascus te vertrekken naar de Noordwestelijke provincie van Idlid en stelde daarvoor zelfs autobussen ter beschikking. Nu de meeste van die vluchtelingen daar zijn aangekomen – naar schatting zitten daar nu zo’n 3 miljoen ontheemden - en er van een wapenstilstand tussen rebellen en Syrisch leger niets in huis kwam, zijn beide partijen met elkaar weer slaags geraakt. Daarbij worden de rebellen nog steeds bestookt door de Syrische én Russische luchtmacht en – net zoals voorheen – maken die geen onderscheid tussen rebellen en burgerbevolking. Er vielen de laatste weken weer honderden slachtoffers. In tegenstelling tot weleer hoort men bitter weinig van de internationale ngo’s, die de Amerikanen en hun bondgenoten eerder ervan beschuldigden met hun bombardementen ook burgerslachtoffers te maken. Het ene burgerslachtoffer is blijkbaar het andere niet…
Een bijkomend probleem, dat zich nu stelt, is dat die Idlid provincie tegen de Turkse grens ligt en Erdogan riskeert weer een vloedgolf aan vluchtelingen in Turkije te zien arriveren. Dat dit juist gebeurt omdat Assad van geen ophouden weet, helpt de zaak niet vooruit. Erdogan hoopte bij het begin van de burgeroorlog dat Assad verjaagd zou zijn geworden, wat dus niet gebeurd is. Anderzijds durft de nieuwe Turkse sultan niet te erg tegen ‘vriend’ Poetin’s kar rijden, die mét Assad is. Het wordt er daar niet eenvoudiger op.
Diezelfde Poetin zit daar trouwens ook in een ongemakkelijke positie. Van de ene kant wil hij de Alawieten van Assad te vriend houden en tegelijkertijd ook Iran en dat zijn allemaal sjiïeten, terwijl de meerderheid van de moslims in het Midden-Oosten, zowel Turken als Arabieren, Soenniet is. Zelfs in zijn eigen Rusland leven er zo’n 9 miljoen moslims en ook dat zijn bijna allemaal soennieten. Datzelfde geldt trouwens ook voor de vroegere Sovjet republieken, die nu onafhankelijk zouden zijn, in Rusland ‘het nabije buitenland’ genoemd.
Tenslotte is er, buiten Damascus, maar één Syrische regio waar het betrekkelijk rustig is gebleven en die grotendeels van het oorlogsgeweld gespaard bleef en dat is de regio ten oosten van de Eufraat, die in handen is van de Koerden, de enige homogene bevolkingsgroep, die niet alleen over een degelijk leger beschikt, maar zich tevens gesteund weet door Amerika. Het feit dat uitgerekend die regio ook over de grootste olievoorraden beschikt, is een reden om aan te nemen dat het einde van het oorlogsgeweld in Syrië nog niet voor morgen zal zijn.
---
En dan nog een correctie van mijn vorige blog: de Belgische staatsschuld zou 500 en niet 5.000 miljard euro zijn, zoals ik het van een andere tekst had overgenomen, waar het dus waarschijnlijk om een tikfout ging. Met dank voor de reactie van lezer Daan van Dop. Het blijft echter nog altijd een hallucinant getal, vooral omdat geen enkele partij aanstalten lijkt te maken om er iets structureels aan te doen.
Toen ik begin 2005 bij DAF in Eindhoven met pensioen ging (ik was toen 65 en heb er gewerkt tot mijn voorlaatste werkdag), kreeg ik in een interview door de vaste reporter van het personeelsblad (waar ik ook in de redactie zat) de vraag wat ik vond dat het meeste veranderd was tegenover vroeger. Ik gaf daarop als antwoord het feit dat alles niet alleen erg veranderd was, maar vooral, dat het maar bleef veranderen en dat steeds sneller.
Ik moest daaraan denken, toen ik in The Economist van vorige week las, dat amper 25 jaar na de algemene introductie van het Internet zowat de halve wereld online zit en dat het daar niet bij op zal houden. Het blad schat dat die andere helft geen 25 jaar nodig zal hebben om ook mee te doen. ‘Die andere, meest achtergestelde helft, zal het Internet veranderen en het Internet hen. In die meestal armere landen zal het vooral de smartphone zijn die populair (en goedkoper) zal worden’, aldus het blad.
Ter vergelijking: als men weet dat het duurde tot 2007 vóór er meer mensen in de steden woonden dan op het platteland, een periode van – ruw geschat - 5.000 jaar, dan geeft het pas een idee van hoe snel onze wereld aan het veranderen is. Misschien mogen diegenen die het hebben meegemaakt nog dankbaar zijn dat ze de tijd van toen gekend hebben, zonder gsm, gps, smartphone, tablet, Facebook, Twitter, Whatsapp, Instagram e.d.
Feitelijk is het allemaal begonnen met de eerste computers, ergens na WO II, een kamer groot. tot men ontdekte dat men de lampen, die daarvoor (en ook voor radio’s en TV’s) nodig waren, kon vervangen door transistors. Dan kwamen de chips, dan de ruimtevaart, waarbij alles kleiner, sneller en efficiënter moest worden en sindsdien is er geen houden meer aan. De aarde wordt voor sommigen onder ons zelfs te klein. Jeff Bezos, momenteel de rijkste man ter wereld, wil de ruimte in. Elon Musk wil Mars koloniseren. Om hun plannen te kunnen verwezenlijken, zijn ze verplicht steeds nieuwere dingen te moeten uitvinden en in de praktijk te brengen.
‘Star Trek, the final frontier’ is geen sciencefiction meer…
Vorige week was er in onze media enig leedvermaak over het feit, dat men zich in Nederland zorgen maakt over de pensioenen, omdat het zou kunnen dat de Nederlandse gepensioneerden volgend jaar maandelijks een paar euro minder zouden kunnen krijgen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Ikzelf heb 27 jaar in Nederland gewerkt en kan erover meespreken. Maar feitelijk stelt het niet veel voor.
Wat men in de commentaren bij ons er niet bij zegt is, dat het pensioen bij onze noorderburen apart geregeld is via onafhankelijke pensioenkassen, die het geld voor de pensioenen beleggen, waardoor schommelingen altijd mogelijk zijn. Dat geld moet dus niet uit de staatskast gegraaid worden zoals bij ons, een staatskas die hier al enkele decennia leeg is. De Nederlandse spaarkassen beschikken over een eigen kapitaal van samen om en bij de 1.400 miljard euro!
In België worden de pensioenen betaald door de staat via de Rijksdienst voor pensioenen (RVP), de Thesaurie en nog enkele staatsinstellingen. De financiering ervan gebeurt met sociale bijdragen op lonen en inkomsten. Gezien die totaal ontoereikend zijn, past de staat jaarlijks het verschil bij: voor een deel door de BTW-ontvangsten en door belastingen op personen en bedrijven. Als er tekorten zijn, wordt het geld daarvoor geleend. Zo heeft de Belgische staat momenteel een schuld van – ga er even bij zitten! - om en bij de vijf duizend miljard (5.000.000.000.000 !) euro, waarop rente moet betaald worden (waarvoor meestal ook nog eens moet geleend worden). Voorlopig heeft dit land dan nog het geluk dat er een zeer lage rentevoet is, maar dat kan morgen veranderen en alleen maar slechter worden. België moet alleen een viertal landen van de ‘Club Med’ (Italië, Griekenland, Portugal en Spanje) laten voorgaan, die nóg meer schulden hebben. Met een paarsgroene regering riskeren we straks nog enkele plaatsen naar boven op te schuiven. Zoals ik hier al meermaals geschreven heb, was het de vorige paarsgroene regering (van Verhofstadt) die het spaarpotje van Dehaene voor de vergrijzing, samen met de Sociale Zekerheid de grootste slokop van het staatsbudget, heeft opgesoupeerd.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. De reden waarom Vlaanderen jaarlijks aan Wallonië miljarden weggeeft, heeft te maken met het feit dat er bij onze zuiderburen te weinig mensen tussen de 20 en de 64 jaar aan het werk zijn en dat daar dus te weinig wordt afgedragen. Officieel past de Belgische staat dat bij, maar in werkelijkheid is het Vlaanderen dat het betaalt.
Door het afhaken van CdH en het afwijzen van VB en PvdA door de zgz ‘serieuze’ partijen, blijft er feitelijk maar één optie over voor het vormen van een nieuwe federale regering: Paarsgroen. Dus de socialistische en liberale families en Groen/Ecolo. En allen samen houden ze dan, met zes partijen, 1 (één!) zetel over. Die regering zou dan als eerste taak het gat in de federale Begroting van om en bij de tien miljard euro moeten dichtrijden met extra besparingen, die de groenen niet willen en/of nieuwe belastingen, die de blauwen niet willen. En of dat nog niet genoeg is, zou deze federale regering niet eens een meerderheid hebben in Vlaanderen, waardoor ze de kans loopt op een harde oppositie van de Vlaamsnationalisten vooral vanuit de Vlaamse gewestregering. Na het nemen van onpopulaire maatregelen zouden de traditionele partijen bij een volgende verkiezing wel eens bijna helemaal kunnen worden weggeveegd, zoals Groen (toen nog met de naam ‘Agalev’) al eens is overkomen na de eerste Paarsgroene regering van woordbreker Verhofstadt. Dat laatste zou ook wel eens het lot kunnen worden van CD&V, mocht die de euvele moed hebben tot zo’n Paarsgroene club toe te treden (dan zijn ze met zeven!), waarin ze alleen maar nodig zou zijn om wat meer overschot van stemmen te hebben. ‘Quantité négligeable’, zoals onze zuiderburen dat noemen.
Toch hoopt Di Pippo zo’n coalitie, al dan niet met de tsjeven, op de been te krijgen. Hij moet dan wel van zijn hart een steen maken en verzaken aan de verleiding om nog eens eerste piet te worden, zijn ultieme natte droom. In de plaats daarvan zou hij de topjob aanbieden aan de grote blauwe brilsmurf, ons aller Gwendolientje, die – rot van ambitie – moeilijk nee zal zeggen. Ze zou daarmee nl geschiedenis schrijven als eerste vrouwelijke premier van het land dat men niet meer zou uitvinden, mocht het niet bestaan (dixit The Economist). Dat haar partij, als anti-belastingspartij, straks meteen enkele serieuze belastingen zal moeten goedkeuren, lijkt haar (nog) niet te deren.
Kortom, het kan nog spannend worden, al is voor de Vlaamse traditionele partijen de dreiging reëel dat ze straks allemaal tegen de kiesdrempel aanschurken. Mochten we een herhaling krijgen van het rampzalig beleid van de vorige Paarsgroene regering, die onder Verhofstadt het programma van de PS uitvoerde terwijl zijn partij toch de grootste was, dan zou het nu nog erger kunnen worden, nu de Open VLD er onder Gwendolientje maar bij zal lopen als vijfde wiel van de wagen.
In de nasleep van de verkiezingen heeft ‘Ons Hilde’, die eerder al zegde nooit met het Vlaams Belang te willen samenwerken, daarbovenop nu zelfs verklaard dat – mochten het VB en de N-VA meer dan 50% halen – ze zou verhuizen! Naar waar zei ze er (nog) niet bij, maar misschien wel naar haar Waalse politieke familie, waarvan de nieuwe voorzitter Prevost met haar in West-Vlaanderen op campagne ging, om wat later te vertellen dat zijn CdH-partijtje in geen enkele nieuwe regering zal stappen. Dat noemen ze ‘de kat uit de boom kijken’.
I.pl.v. een kandidaat minister-president, lijkt Crevits eerder een verwend jochie dat pruilt omdat het haar lekstok niet gekregen heeft. Helemaal geen attitude om minister-president te worden van álle Vlamingen.
---
Bij het bekend maken van de voorlopig laatste CD&V-nederlaag, zou ‘Markske’ Beke zijn ontslag hebben aangeboden, wat geweigerd werd. Voorlopig althans, want in het najaar is er een congres daarover. Dit nieuws is bekend. Misschien iets minder bekend is, dat na de vorige verkiezingen in 2014 ongeveer hetzelfde gebeurde. Toen Marianne Thijssen als uithangbord van de partij eveneens de verkiezingen had verloren, had Beke ook al eens willen stoppen als voorzitter. Dat werd hem toen geweigerd, wat men nu misschien wel zal betreuren. Alhoewel, een kordate beslissing nemen is iets waar ze bij de tsjeven geen brood van gegeten hebben.
---
In de marge van, bovenstaande, nog dit. Volgens een artikel in de weekeindkrant van De Tijd zou het ACV van dikke nek Leemans drie dagen vóór de verkiezingen haar leden volgend advies gegeven hebben: ‘Stem voor de goei, stem voor de anderen’. Dus niet voor CD&V. Ik heb het al meermaals geschreven: Als het ACV vindt dat CD&V te rechts wordt, dat ze dan met een eigen partij opkomt. Pas dan zullen we weten hoeveel van haar eigen leden al dan niet voor die partij zullen stemmen. Aanhoudend kritiek geven op een regering waarin ook de eigen politieke familie zit, is niet alleen goedkoop maar ook gewoon laf.
