Twee werkgevers hebben de grootste invloed gehad op onze zoektocht naar een huis in Frankrijk. Ik heb namelijk maar voor twee werkgevers langere tijd gewerkt tijdens mijn beroepscarriere. De Vlaaamse Automobilistenbond (VAB) en het Ministerie van Onderwijs. Hoe die twee te rijmen vallen is niet in een paar lijnen uit te leggen maar 'k ga het toch proberen. In mei '70 ben ik als technieker begonnen bij de "Wacht op de weg" je kent ze nog wel met die zwart/gele zebra R4-tjes. In '81 kreeg ik een job als leraar autotechniek/carrosserie aangeboden inde school waar ik mijn studies autotechniek gedaan had. Maar...het onderwijs kent veel verlof en dat was ik helemaal niet gewoon in mijn voormalige job van 3 weekends op 4 werken. De eerste twee grote verloven heb ik mij dus stierlijk verveeld. In het voorjaar van '83 kreeg ik via een leerling in mijn klas, van wie de moeder bij VAB werkte, te horen dat men bij VAB chauffeurs zocht voor de Europech voor het hoogseizoen, zeg maar groot verlof. De volgende woensdagnamiddag kon niet snel genoeg daar zijn en om 1 uur stond ik al daar. Kan jij met een camion rijden ? Kan jij met een Range Rover met aanhangwagen rijden ? Weet jij de weg in Europa ? Natuurlijk kenden ze het antwoord op die vragen, ze wisten immers dat ik van huize uit met vrachtwagens was opgegroeid. Mijn vader is gans zijn beroepsleven zelfstandig vervoerder geweest en ik reed thuis op mijn 12-de met trekker/ opligger op de laadplaatsen. Tuurlijk kon de Jan beginnen ze kenden me toch nog van een paar jaar geleden ! Jij kan toch twee maanden "bollen" hé, én je mag toch enkele dagen van huis weg van je vrouw, waren de laatste vragen. Vanaf toen kon juli niet snel genoeg beginnen... Dat eerste seizoen heb ik Europa twee maanden doorkruist van Berlijn naar Edinburgh en van Benidorm naar Göteborg in nen dikke V8 Range Rover met aanhanger. Zalig rijden was dat maar je moest goed die benzinemeter in 't oog houden, er zaten niet voor niets twee jerrycans benzine in de koffer voor noodgevallen. Het werk bestond voor 75% uit het ophalen van gestrande toeristen mét wagen uit alle hoeken van Frankrijk. Toeristen zoeken meestal de mooiste plaatsen op en zo ben ik en mijn echtgenote die regelmatig een reis meemaakte smoorverliefd geworden op het land. Toch heeft het nog 15 jaar geduurd voor we de stap gemaakt hebben, een tijd die we gebruikt hebben om ons goed te informeren betreffende streek, klimaat, kostprijs en de eigen mogelijkheden, zeg maar centjes. In 't najaar '98 kreeg ik te horen dat VAB een steunpunt zocht in zuid-west Frankrijk om gestrande wagens te verzamelen, om ze nadien op te halen met een grote vrachtwagen die meerdere wagens gelijk terug bracht. Dat leek me wel wat, auto's ophalen in de l' aquitaine en grote omgeving en ze dan stallen bij jezelf tot grote broer alles kwam ophalen. En toen ging de bal plots heel snel rollen. Dat vertel ik je volgende maal allemaal...
