Roald Engelbregt Garvning Amudsen (16 juli 1872-18 juni 1928)
gaf zijn carrierè als genees- kundige op om zijn leven te kunnen wijden aan het pool onderzoek. Hij was een noorse ontdekkingsreiziger in de poolgebieden.Hij was de eerste mens die ooit de zuidpool bereikte. Amudsen werd geboren te Borge,even buiten Sarpsborg in het zuidoosten van Noorwegen in een familie van scheepseigenaars en kapiteins.
Hij voegde zich bij de Belgische Antarctische Expedietie geleid door Adrien De Gerlach In 1903 leidde Amudson de eerst expedietie om de Noord-westverbinding over te steken. Tijdens deze reis bestudeerde hij de noordelijke volkeren daar,en nam snel hun kledingsstijl over.
Frederick Cook. Amerikaans ontdekkings- reiziger,die beweerde in 1908 als eerste de noordpool te hebben bereikt.
Frederick Albert Cook werd op 10 juni 1865 geboren in Hortonville, een plaats in de Amerikaanse staat Wisconsin. Hij volgde opleidingen aan de universiteiten van Columbia en New-York en behaalde in 1890 zijn artsendiploma..
Als arts reisde hij mee op verschillende pool-expedieties. Zo was hij lid van Robert Peary's expedietie van 1991-1992. Tijdens de Belgische-Antarctische expedietie geleid door Adrien De Gerlache had hij veel werk te verrichten nadat het schip de Belgica was komen vast te zitten in het ijs. Tijdens deze expeditie maakte hij kennis met een andere beroemde ontdekkings- reiziger Roald Amudsen. De twee ontwikkelden een vriendschap.
Oud straatje in Pittem
Bij de eerste hete- luchtballons blijft het vuur op de grond waar- door de ballon onderweg niet meer verwarmd kan worden.Hierdoor duren de eerste vaarten niet lang.
Moeder en kind.
Vrees niet voor de toekomst, die begint altijd pas morgen!
Je moet niet bang zijn om terug te kijken naar het verleden. Het verleden heeft je gemaakt tot wat je nu bent.
Heden en verleden
Mooie beelden van vroeger en nu.
17-09-2011
Als bolders konden praten.....
Bolders hebben iets magisch. U kent ze wel, de meerpalen aan de Scheldekaaien. Niet alleen schepen, maar ook mensen voelen er zich door aangetrokken. Al eeuwen is het een plek van komen en gaan, een plek om te mijmeren, te praten, te lachen, lief te hebben
Dit najaar zetten we de bolders van Antwerpen in het zonnetje. Met tal van gezellige activiteiten, mooie verhalen en verrassende acties. Ontdek er alles over en bolder mee!
Bolders zijn meerpalen met ongelooflijke verhalen. Over het verleden, het heden en zelfs de toekomst. In opdracht van Gazet van Antwerpen ontwierp kunstenaar Jef Van Campen voor u 30 schitterende kunstbolders die het verhaal vertellen van Antwerpen van vroeger, nu en later. Daarnaast hebben 20 bekende Antwerpenaren hun liefde voor de stad vertaald in een kunstbolder. Van 18 september tot 6 november krijgen deze 50 unieke kunstbolders een plaatsje in de stad. Ontdek ze allemaal aan de hand van de twee verrassende Bolderrallys: Route Zuid en Route Noord. Startpunt van beide wandelingen is op het Steenplein aan de kaaien.
Een stokoud, laag gebouwtje, langs een onverharde weg, verborgen in een bos. Het oogt pittoresk, maar op het eerste zicht ook bescheiden. Toch is dit één van de bekendste toeristische trefpunten van Vlaanderen. Halverwege de negentiende eeuw was Hendrik Conscience, de man die zijn volk leerde lezen, een regelmatige bezoeker van Zoersel. Hier, in het Boshuisje, zou hij het verhaal gehoord hebben dat hem inspireerde tot het schrijven van De Loteling. In elk geval situeerde hij hier zijn hoofdpersonages. Het verhaal is dat van Jan Braems, een jonge van bescheiden afkomst, die door loting vrijgesteld werd van militaire dienstplicht, maar zijn gunstig lot verkocht aan een gegoede burgerszoon. Jan vervulde in diens plaats zijn militaire dienstplicht, maar werd tijdens zijn legerdienst blind.
Antwerpen heeft er met het MAS een nieuw landmark bij. Het nieuwe museum pronkt op het Eilandje, de nieuwe bruisende wijk, op de plek waar stad en haven elkaar raken.
Het MAS vertelt prikkelende verhalen over hoe Antwerpen en de wereld al eeuwenlang met elkaar verbonden zijn door de haven. De permanente collectie brengt universele thema's als Machtsvertoon, Wereldhaven, Wereldstad en Leven en Dood in een indrukwekkende scenografie. De openingstentoonstelling "Meesterwerken in het MAS. Vijf eeuwen beeld in Antwerpen" is een samenwerking tussen het MAS, het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (KMSKA), het Museum van Hedendaagse Kunst (M HKA) en het Museum Plantin-Moretus | Prentenkabinet. Aan de hand van die topwerken schetst de tentoonstelling de evolutie van de beeldcultuur van de middeleeuwen tot nu.
De beklimming van de 60 meter hoge MAS-toren is al een belevenis op zich. Naarmate je hoger klimt, geven de enorme glaspartijen een steeds veranderend uitzicht op de stad. Ga je tot helemaal bovenaan, dan kan je genieten van het 360° panorama.
Het MAS is de ontmoetingsplaats voor iedereen die de stad, de wereld en zichzelf wil ontdekken.
In Aarsele,in de hoek tussen de Haantjesstraat en de Lammekensstraat,lag ooit de Duvelsput,zo ijselijk diep en zwart,dat niemand ooit de bodem ervan zag.Trouwens het was niet geraden,want op die bodem lag een vervloekte klok.Soms ging ze aan het luiden en al wie ze ooit heeft gehoord,beweert dat de klanken uit het diepst van de hel leken te komen. Op zekere dag staken de Aarselenaars de koppen bij elkaar en ze kwamen overeen om de vervloekte klok uit de put te halen.Alle paarden van het dorp werden verzameld bij de put.De moedigste van de boeren daalde,aan een lang touw,af in de put en bond een polsdik touw vast aan de klok.Toen gingen de paarden,die één enkel span vormden aan het trekken. Centimeter voor centimeter werd de klok opgetrokken.Maar toen ze verscheen aan de rand van de put,sloeg het op de toren van de St Maartenskerk twaalf uur en bij de eerste slag brak het polsdikke koord en de klok tuimelde terug de Duvelsput in.Niemand of niets was in staat ze eruit te halen.Nadien heeft men voor alle zekerheid de put gedempt.
De naam van de Ekerse straat Kattenberg heeft wellicht niets met het welbekende huisdier te maken. Mogelijk is het woord een verbastering van de naam 'Kateelberg', een iets hoger gelegen plaats waar bij overstromingen het vee in veiligheid kon worden gebracht. Vergelijk met het Engelse woord cattle, wat vee betekent.
Kateelberg
De naam 'Kateelberg' vinden we in geschreven documenten echter pas terug vanaf de twintigste eeuw, toen Ekeren al lang door stevige dijken was beschermd. De benaming 'Hoenderenweg' op de hieronder afgebeelde prentkaart is dus ouder, maar die plaatsnaam wordt, behalve op de prentkaart, nergens anders aangetroffen en is mogelijk een fantasietje van de uitgever van de kaart.
Bebouwing
Het smalle gedeelte van de Kattenberg, dat wel eens 'Kleine Kattenberg' genoemd wordt, is het oudste deel. De bebouwing kwam er op gang vanaf het laatste kwart van de negentiende eeuw, en bestond uit arbeiderswoningen en hier en daar een kleine hoeve. Een aantal van die huizen staan er nog steeds en het smalle gedeelte van de Kattenberg heeft dan ook zijn dorpse karakter kunnen behouden. Het grote deel van de Kattenberg was op dat moment hoogstens een paadje doorheen landerijen van de provinciegouverneur Edward Cogels. Hij was de eigenaar van het kasteel De Oude Eik in de Veltwijcklaan tegenover het Veltwijckpark in Ekeren, en van de hoeve aan het begin van de Oorderseweg.
In 1926 werden de gronden van de boerderij aan de Oorderseweg verkaveld en kwam er bebouwing in de Oorderseweg, in de Patronaatstraat en in het brede gedeelte van de Kattenberg. Op 4 januari 1927 gaf het schepencollege van Ekeren de straat tussen het Sint-Lambertusinstituut en Schoonbroek de officiële naam 'Kattenberg'. Maar waarom de burgemeester en schepenen die naam hebben gekozen, is nu niet meer te achterhalen.
Tijd" is tijdeloos. In alle tijden is er altijd tijd geweest. Lange tijd, korte tijd. Tijd is onmeetbaar, omdat meten, vergelijken is. Tijd: een vergelijking van het heden met het verleden. En heden en verleden zijn tenslotte onmeetbaar. Tijd in mechanische uren is niet de tijd gemeten in gevoel: goeie tijd, slechte tijd. In dezer dagen kan men in de maatschappij niet meer zonder mechanische tijd: uurwerken. Maar enkele begrippen zoals liefde en geluk blijven tijdeloos, omdat je innerlijke apart van je verstand tijdeloos is/ was,en altijd zal zijn.
Midden in de Kempische bossen, in een schaars bewoonde streek tussen Herenthout en Wiekevorst, staat een twee eeuwen oude herenhoeve met een duiventoren, Dondersteen genaamd. Er moet ooit een meteoor gevallen zijn, want in de tuin ligt nog een zwartgeblakerde put, waarin geen kruidje wil wassen. Het zou er spoken en de duivel zou er rondlopen. Vroeger woonde er een oude heer, hij was een verstokte tovenaar en altijd bezig in zijn kwâ boeken. "Giel-zonder-Ziel" noemden de mensen hem, want hij was bij de framassons en erkende God nog gebod. Toen hij doodging, zat de sterfkamer geresemd-vol lelijke zwarte vogels. Ze zeggen dat de duivels zijn lijk mee naar de hel gesleurd hebben en dat de familie uit vrees voor de schande de doodskist vol stenen had geladen. Maar de koetsier heeft het uitgebracht.
"Vijftien, twintig jaar geleden woonde daar de oude Weyerhove met zijn vrouw. Hij is opeens blind geworden en kort daarna hebben ze hem verhangen gevonden in het bos. Zijn vrouw was nergens meer te bekennen. Het parket is er geweest; ze hebben het huis en de bossen afgezocht, maar niets of niemand gevonden. De mensen zeggen dat zij de oude kapotgemaakt heeft en dat hij alle nachten in 't kasteeltje vroem komt. De Lange Maloe, da's een stroper die houdt staan dat hij meer dan eens van ver lichtjes heeft zien weg en weer gaan in de toren. De erfgenamen hebben er maar drie dagen in gezeten en zijn hals over kop vertrokken en nooit teruggekomen. 't Staat nu al jaren leeg en 't geraakt niet verkocht.
In dit bos met een oppervlakte van (4,3 ha) nestelde vroeger een van de belangrijkste reigerskolonies van België. Het domein is bijzonder waardevol als broedplaats voor de blauwe reiger en is tevens ook een mooi wandelgebied. Door de aanleg van een afwateringssloot dwars doorheen het domein werd echter de waterhuishouding verstoord. Het reigerbestand daalde van 355 nesten in 1950 naar 50 nesten in 1986. Nog steeds nestellen enkele kopeltjes en men hoopt in de toekomst terug een groter aantal aan te treffen. Sedert het begin van deze eeuw ziet men de reigers ieder jaar, vanaf midden februari, terugkeren naar hun vertrouwde verblijfplaats, het Reigersbos. Zij nestelen in de kruinen van de eeuwenoude eiken van het domein. Het kasteel en het bos, gekend als De Ster ", kregen door de aanwezigheid der reigers stilaan een andere naam, nl. respectievelijk Reigershof " en " Reigersbos ". Ook de Olmendreef die door het domein loopt, kreeg als officiële benaming " Reigersbosdreef ". Van de vijf reigerskolonies die ons land telt, is deze van Berendrecht de grootste. Het blijft echter te betwijfelen of ze de grootste zal blijven. Nochtans, niettegenstaande er in hun onmiddellijke omgeving minder voedsel te vinden is, als gevolg van de metamorphose die zich in het landschap heeft voorgedaan ingevolge de aanleg van kanalen en wegen, hebben ze zich blijkbaar aan de nieuwe toestand aangepast. De vrees bestaat echter, dat bij verdere ingreep in het landschap en uitbreiding van de industrialisatie, en verstoring van hun onmiddellijke omgeving, de reigers wel eens hun kolonie elders zouden gaan vestigen. Zijn de reigers de eersten om in het voorjaar naar onze streken te komen, dan zijn zij ook bij de eersten om ons weer te verlaten. Reeds einde juli, begin augustus trekken de eerste reeds weg. Maar elk jaar ontmoeten wij nog reigers in het najaar en zelfs in de winter. Het betreft dan meestal vogels die ofwel ziek zijn ofwel gekwetst, zodat zij niet tijdig mee op terugtocht konden.
REIGERS KEREN TERUG IN BERENDRECHT. feb 16, 2011 |
Graaf Le Grelle, die op het kasteel van Berendrecht, vlakbij het Reigersbos woont, heeft zaterdag de eerste reigers zien terugkeren. Meestal volgt de rest een week later, zegt hij.
Het verbaasde me dat er zondag tussen de dertig à vijftig blauwe reigers neerstreken in het bos. Dat is ongewoon. Meteen ontstond een gevecht voor de beste nesten. Zowat de helft van de karwielgrote woningen dient grondig hersteld, want zij zijn door de winterstormen vernield. Volgens Le Grelle beginnen de eerste koppels al rond 9 februari te broeden. Ze zijn dit jaar iets later, stelt hij vast. Vijanden van de reigers blijken eksters en kraaien te zijn. Zij stelen de eieren. Le Grelle vreest enigszins voor het voortbestaan van de kolonie. Ooit zaten hier meer dan 300 koppels, nu halen we amper vijftig. De oude reigers die hier proberen te overwinteren, hebben tijdens de koudeperiode niet veel geluk gehad. In het bos vond ik tal van kadavers. Het was een slecht jaar voor de reigers. Nu de nieuwkomers er zijn, weet ik dat het Reigersbos opnieuw één jaar is gered. In de Reigersbosdreef worden rioleringen gelegd. Dat zorgt in de buurt voor overlast, ook de reigers volgen wat er gebeurt. Het valt me op dat de nesten die het verst van de wegwerkzaamheden liggen, het eerst werden in bezit genomen. Of de vogels door de werken zullen wegtrekken, geloof ik niet. Ze zijn zelfs de industrie gewoon. Voedsel blijft wel een probleem. De polderbeken zijn niet meer zo rijk aan voedsel. De vogels wijken uit naar het Verdronken land van Saefthinge en naar de welgevulde vijvers van villas in Kapellen, Kalmthout en Brasschaat. De kolonie in Berendrecht bestaat al meer dan honderd jaar. In 1906 streken de eerste blauwe reigers in het bos, wat sindsdien het Reigersbos heet. Het bos van amper iets meer dan 4 hectare groeide uit tot een van de belangrijkste broedplaatsen in ons land.
De buildrager is ingehuldigd op 4 september 1950.Het betreft een geïdialiseerd arbeidersfiguur met een gespierd lichaam,gekleed in een op het lichaam gemouleerd havenarbeidersplunje met de specifieke hoofddekking voor het dragen van zakken (builen). Zelfbewust en bijna uitdagend werp hij zijn blik op de Schelde.Oorspronkelijk is de havenarbeider van Meunier een individualistisch voorgesteld menselijkl figuur,die geldt als symbool voor de bewustwording van de arbeidersklasse.Na WO 2 wordt hij als aandenken aan de havenarbeiders die onder de vliegende-bommenterreur bleven voort werken,tevens symbool voor de herwonnen vrijheid. Bron: standbeelden Antwerpen anno 2001 van Antoon Van Ruyssevelt.
Kunstenaar: Constantin Meunier. Opschrift: Arbeid Vrijheid. Plaatsbeschrijving:Antwerpen- Suikerrui.
Op weg naar de toekomst is het maar één ogenblik want de tijd staat niet stil maar neemt ons mee het nieuwe jaar binnen.
Onze zorgen en verdriet vreugde en verwachting hoop en verantwoordelijkheid worden als vanzelf meegevoerd over de drempel van tijd het nieuwe jaar binnen.
Het domein Muisbroek,dicht bij de stad Antwerpen en midden in een drukke wereldhaven,is een uniek stukje prachtige natuur waar het zalig verpozen is. De vijvers die gegraven werden als waterwinning voor de toenmalige stoomrangeerlocomotieven van de spoorwegen,herbergen thans een groot aantal inheemse vissoorten en zijn een rustplaats voor waterwild en trekvogels.
De put van Ekeren heeft doorgaans het hele jaar helder water en is fraai begroeid met waterpest.
In het midden is een zuigput te vinden die bekend staat om zijn vele fossiele zeeschelpen. Hier vind je tussen de 6 en de 9 meter diepte loodrechte kleiwanden die als een mini dropoff aflopen.De andere fossiele schelplagen zijn duidelijk herkenbaar.Heel bijzondere schelpen zijn er te vinden,waaronder St Jacobsschelpen die in de noordzee niet eens voorkomen En als je geluk hebt,vind je hier zelfs haaientanden.Het midden van de put bestaat uit modder.Tussen het wier zwemmen grote scholen jonge zoetwaterbaarsjes en kleine snoeken.Af en toe zwemt er een groot exemplaar tussendoor.
Het maken van een nachtduik is hier zeker de moeite waard. Het wemelt dan echt van de vissen.Facinerend zijn de jachtpartijen van de snoek,die heus niet terugdeinst om onder de ogen van een duiker een visje naar binnen te werken. Als het donker is vind je de meeste vis buiten de put.
Op de zandvlakte wordt je geregeld vergezeld van paling die door het water glijdt.Maar duik ook eens boven het wier aan de zijkanten,daar is 's nachts ook genoeg te beleven.
Dit domein is door de stad Antwerpen vrij open gesteld voor dagrecreatie.Het is echter niet toegelaten te zwemmen of enige andere watersportactiviteit te beoefenen in of op de vijvers,tenzij mits geldige vergunning.
Eeuwenoud: maar niet verouderd: het rivierenhof is een levend park met tal van mogelijkheden.Net buiten het centrum van Antwerpen is dit domein één van de zalige plaatsen waar je nog rustig kan wandelen,cultuur beleven,ravotten of sporten in het groen.Kom terug op adem in een magisch stukje natuur.
Magische sfeer.
Wat heeft het Rivierenhof met Koning Arthur?Zijn het de bomen in het park,bijna even oud als de legende van Camelot zelf? Of is het Merlijn de Tovenaar,die streng maar sereen waakt over het samengaan van ecologisch beheer met sport,recreatie en cultuur? Je merkt het meteen als je het park betreed: heel het domein ademt een bijna magische sfeer van eeuwenoude rust en ontspanning, in harmonie met de natuurelementen aarde,lucht en water.
Natuur en cultuur.
Met een oppervlakte van meer dan 130 hectare is het Provinciaal Groendomein Rivierenhof dan ook één van de grote groene longen van de stad Antwerpen. Ideaal voor joggers,wandelaars,fietsers,petanquers en vissers, en al jarenlang de thuisbasis van allerlei sportclubs. Het park is een uniek kader voor concerten in het openluchttheater,een bezoek aan het zilvermuseum in het sterckshof of een rustpauze aan het kasteel
Voor jong en oud.
Kom in de zomer de prachtige rozentuin eens een bezoekje brengen. Je wordt er overweldigd door een overvloed aan geuren en kleuren.En natuurlijk is het rivierenhof ook een gedroomd speelterrein voor jongeren. Met de kinderboerderij,de sprookjesachtige speeltuin,het sprookjeshuis,de sportveldjes, de avonturenhoek en de grote grasvelden vinden jouw kinderen alles om zich uit te leven.
Uitblazen en genieten.
Dit voormalige kasteelpark,waar de rivier Het Schijn door loopt, biedt tal van mogelijkheden om even uit de stadsdrukte te ontsnappen.Je kunt er rustig wandelen langs de rozentuin,de dreven,en de vijvers.Ook de natuurliefhebber komt hier aan zijn trekken.
Het kasteel veltwijck en het standbeeld in de tuin.Zoals het er nu uitziet. Bij het parkbeeld van de godin Flora hoort ook nog een legende.
Volgens die legende is dit beeld van een jonkvrouw,die door haar vader,heer van Veltwijck gekerkerd werd,wegens haar liefde voor een simpele knecht.
Ze sprong langs het gevangenisraam in de vijver en verdronk. Als teken van rouw zou haar vader de processie ieder jaar door het park van zijn kasteel laten komen. Het verhaal is pure legende,maar de processie ging wel door het park.Wanneer de processie het park binnenstapte werd het torenklokje in het poortgebouw geluid.De laatste keer was in 1966.
De foto bij dit bericht komt uit "Portret van Ekeren" van Frans Bresseleers en Hendrik Kanora, uitgegeven door het gemeentebestuur van Ekeren in 1973 en werd genomen door Roger Keukelinck.
In het geheugen van de zomer sluimeren beelden van een oud verhaal. Soldaten vechtend man tegen man, hun toekomst aan flarden geschoten in de armen van de dood. Namen gebeiteld in steen, een laatste eerbetoon aan hen die voor onze vrijheid vielen. In het geheugen van de zomer sluimeren droombeelden van vrede.
Naar aanleiding van de havenuitbreiding in de zestiger jaren,dienden de dorpen Oorderen,Oosterweel en Wilmarsdonk te verdwijnen.Van de St-Laurentiuskerk van Wilmarsdonk,rest enkel de toren,te midden van de containers.
Het 17de eeuws Bremersorgel e.a. kunstschatten van de Sint-Laurentiuskerk van Wilmarsdonk werden overgemaakt aan de nieuw opgerichte kerkraad van de parochie St-Laurentius Schoonbroek (Antwerpen)
Toen in 1966 de kerk zou afgebroken worden,moest ook voor het orgel een oplossing gevonden worden.Nadat het door enkele specialisten zorgvuldig onderzocht was,besloot men het orgel te demonteren en op een veilige plaats voorlopig op te bergen.Het orgel en de orgelpijpen werden opgeborgen in het 'Antwerps begijnhof'.
Op 7 november 1981 werd de kerk ingewijd. Aan het kerkbestuur van de nieuwe St- Laurentiuskerk op Schoonbroek, werd het orgel overgedragen.
Bij gebrek aan de nodige financiële middelen werd pas in 1989 de restauratie van het fronton uitgevoerd en aan het grote publiek getoond naar aanleiding van de "Open monumentendag" op 9 september 1990.
In 2005 nam het huidige Kerkbestuur het initiatief om de ganse procedure voor de restauratie van het orgel op ter starten en werd Dhr.J. Braekmans,orgeldeskundige,belast met het opstellen van het subsidiedossier,dat in oktober 2005 werd ingediend bij de hogere overheid.
HEDEN
Ekeren/Antwerpen.
Er is binnen de St-Laurentiusparochie een comité opgericht,dat ijvert voor de verdere restauratie van het beschermde 17de eeuwse orgel aan de hand van orgelbouwer Blasius Bremser.Het comité verkoopt bier en chocolade om fondsen te werven. De Duitse orgelbouwersfamilie Bremser vestigde zich midden de 17e eeuw in Mechelen.Van vader Jan Bremser is er nog één orgel bewaard gebleven: in de O.L.Vrouwekerk in Aarschot.Van zijn zoon Blasius bevindt het enige goed bewaard gebleven orgel zich in de St-Laurentiuskerk op de grens van de districten Ekeren en Antwerpen.
Het orgel werd oorspronkelijk gebouwd voor de abdij van de zusters van Nazzareth in Lier verteld orgelkenner Jef Braeckmans,nadat de abdij onder druk van Napoleon moest sluiten,kwam het orgel in deST-Laurentiuskerk van Wilmarsdonk terecht.
Vermits het Bremserorgel geklasseerd is ,komt het in aanmerking voor overheidssubsidies. Huisbrouwer en Ekerenaar Werner Mertens brouwde ondertussen al een Bremserbier,dat te verkrijgen is bij het orgelcomité.De Ekerse chocolatier,Geert Bossuyt creëerde Bremserpralines,met een beeltenis van het orgel en gevuld met een ganache van Bremserbier en chocolade.Deze zullen binnenkort in doosjes van vier stuks aangeboden worden.
Er is hoop om het orgel na een stilzwijgen van zo'n vijftig jaar zijn klank terug te geven.
Heel zijn leven op water,horend het knarsend tuig, bewegend op krakend hout,de wereld tig keer rond,een ruim vol handelsgoed,het landleven gelaten, gehad buiken vol met scheur,breuken zelf gezet,gevochten tegen wind,mes en drank, gewikkeld in doek met ballast vast, de laatste vaart eindigd over reling omgeven door zilt zweet,als leven voor krab en vis.
door Marrik
De beste manier om je toekomst te voorspellen is haar zelf te creëren. Stephen R. Covey
Keer je gelaat niet anders naar het verleden dan om te leren hoe je de toekomst moet ontmoeten.
Wie vooruit gaat mag af en toe eens wenken naar het verleden;als men er maar niet op blijft wachten.
Berendrecht: het reigersbos.
