Hoe zeere vallen ze af,
          de zieke zomerblâren;
hoe zinken ze, altmaal,
             die eer zo groene waren,
               te grondewaard!
Hoe deerlijk zijt gij ook
             nu, boomen al, bedegen;
hoe schamel, die weleer
             des aartrijks, allerwegen,
                    de schoonste waart!

De boomen strooien weêr den weg
met wakke winterblâren,
die, vol gevangen morgedauw,
te gronde nedervaren 

Ze wentlen zoo de wouters doen,
die weg en wederdraaien,
van de eene blomme op de andere, in
het heetste zonnelaaien

Geen zonne nu, geen vlindervlucht,
geen blommen meer, die blinken;
maar blâren, die, verwelkerd, uit
de hooge boomen zinken

Maar blâren die, al stemmeloos
in 't gers en in de biezen,
in 't diepe van den wagenslag
hun' stille grafsteê kiezen
                                                                                                     G.G.

Waarom trekt men een droef gezicht
als een rijnaak met een klein licht
de nacht in vaart?
Waarom stemt een rangeerterrein
melancholiek en wordt een trein
lang nagestaard?

Ik had als kind een huis en haard
en voor mijn toekomst werd gespaard
en in die kring
heb ik 't zigeunervolk benijd
dat zonder doel of zekerheid
langs 't koren ging.

Heimwee... hoe komt iemand erbij
wanneer hij nog woont waar hij
geboren is?
Wat is het dat hem denken doet
dat iets heel dierbaars al voorgoed
verloren is?