gedichten, brieven, literatuurfragmenten en andere excerptae De HermannHesseHoek toont wekelijks gedichten van Hermann Hesse. Ook fragmenten uit zijn boeken of vele brieven. En nieuwsjes...
14-12-2025
Jedem Tag ein kleines Glück
Jedem Tag ein kleines Glück Ohne Sorge abgewinnen, Jeden frohen Augenblick In das goldene Nets zu spinnen Heiterer Erinnerung.
Jede Stunde sich im Glanze Reiner Gegenwart versenken, Dennoch auf das schöne Ganze Immerfort den Blick zu lenken - Wer's vermöchte, bliebe ewig jung.
Herman Hesse (1877 – 1962) schreef vierentwintig romans en novelles of een honderdtal werken, inclusief zijn dichtbundels, essays en verzamelwerken. Wereldwijd zijn 160 miljoen boeken verspreid en er komen er elke dag steeds bij. In zestig talen vertaald, wat betekent dat geen enkele Duitstalige auteur beter doet.
Peter Camenzind (in 1904) is samen met Unterm Rad (1906) zijn doorbreekroman. Met Siddartha en Steppenwolf verwent en inspireert hij de hippies en de wereld. Zijn opus magnus is Das Glasperlenspiel. Het levert hem in 1946 de nobelprijs literatuur.
Maar bovenal houd ik van de gedichten. Het zijn er zowat 1400, van 1897 (zijn passage in Tübingen) tot de dag voor zijn overlijden in 1962. Haast elk gedicht is nauwkeurig gedateerd. Alles samen ontving Hesse 45000 brieven, waarvan hij er 30000 heeft beantwoord. Dat is een oeuvre op zichzelf. Alle correspondentie is bewaard in Bern in het Zwitsers Literair Archief en wordt nog steeds bestudeerd. Daardoor worden nog bij regelmaat werken over Hesse uitgegeven.
Museums over Hesse en zijn werk in Gaienhofen, Calw, Montagnola en Tübingen. Calw’s Hessemuseum wordt gerenoveerd en heropent in alle waarschijnlijkheid in 2026.
Noch ringt verzweifelt mit den kalten Oktobernächten um sein grünes Kleid mein Baum. Er liebt’s, ihm ist es leid. Er trug es fröhliche Monde lang, Er möchte es gern behalten.
Und wieder eine Nacht und wieder Ein rauher Tag. Der Baum wird matt Und kämpft nicht mehr und gibt die Glieder Gelöst dem fremden Willen hin, Bis der ihn ganz bezwungen hat.
Nun aber lacht er golden rot Und ruht im Blauen tief beglückt. Da er sich müd dem Sterben bot, Hat ihn der Herbst, der milde Herbst Zu neuer Herrlichkeit geschmückt.
