"Het lied van de vrijheid"

Liever wolf
En vrij in 't bos,
Liever Vlaming fier en los,
Liever 'wilde' zonder spijt
Dan bange Belg en ingelijfd.
Liever wolf, gevreesd en trots
Meester van het eigen lot
Dan vette schoothond aan de pot.

Liever stout en fel dan braaf
Liever ongewenst dan graaf,
Liever fier en marginaal
Dan likkend aan hun kandelaar.
Liever dagelijks hoon en smaad,
Tegenwind en domme haat,
Liever lastpost dan gevierde,
Brave kruiphond van de Staat.

Liever ruig, de tanden bloot,
Bijtend naar een vals cordon
Dan ijdele kleine prulbaron
In 't koninklijk verguld salon.
Liever vrij en jaar na jaar
Overwerkt, belaagd, berooid
Dan slaaf met tricolore sjerp
En ketting aan de poot.

Liever wolf, en vrij en los,
Vlaming die er écht voor gaat
Dan hond die hapt naar elke brok
En teruggejaagd wordt naar zijn kot
Als het de machthebbers behaagt.
Liever wolf, die gromt en grolt
Wars van 't achterbaks verraad.
Liever wolf bij 't eigen volk
Dan met een toegeknepen strot
De bandhond van de Staat!
 
Aleidis Dierick

12de IJZERWAKE te STEENSTRATE op 25 AUGUSTUS 2013












DE  KOREN























EN  TOEN  KWAM  DE  ZON  TE VOORSCHIJN











TOESPRAAK  VAN  VOORZITTER  WIM  DE  WIT


http://www.youtube.com/watch?v=k8zg9J0VS-A&feature=youtu.be

JA! Vlaanderen, Schotland, Catalonië

Vlamingen,

Wij kunnen ons afvragen of er in vergelijking met de IJzerwake van 2012 voor Vlaanderen iets ten goede veranderd is. En buiten het goede weer heb ik niets kunnen vinden.

Albert deux werd vervangen door Philippe un maar dat zal voor Vlaanderen niets veranderen.

Vrienden,  monarchie en democratie vloeken met elkaar. Een niet verkozen staatshoofd heeft geen enkele democratische legitimiteit. Wij hadden  en hebben geen nieuwe koning nodig, meer nog we kunnen hem - zowel met een Franse  als met een Vlaamse voornaam - missen als de pest. De nieuwe koning heeft zich in het verleden reeds herhaaldelijk uitgesproken tegen al wie opkomt voor een zelfstandig Vlaanderen.  Hiermee neemt hij dezelfde partijdige houding aan als zijn vader, die in zijn laatste 21 juli-toespraak nog maar eens een politiek statement van formaat maakte door Di Rupo en zijn PS-regering op te hemelen.

De monarchie is een relict uit het verleden dat best zo spoedig mogelijk wordt opgedoekt. Maar vergis u niet: knutselen aan de Belgische constructie, en er - godbetert  - een République belge van maken, interesseert ons niet. Een ceremoniële operettekoning, waar sommigen nu voor gaan, evenmin.

Wij gaan voluit voor een onafhankelijke Vlaamse Republiek. Daar ligt onze toekomst! 

En die toekomst begint vandaag. Bij onze Vlaamse jeugd. Vandaar dat het Vlaams onderwijs voor ons een absolute topprioriteit is. Want, Vlaamse vrienden,  op een haar na is in deze Vlaamse legislatuur vermeden dat Vlaanderen even slecht onderwijs zou krijgen als Nederland en Zweden. Twee landen die gedurende tientallen jaren geflirt hebben met een pedagogische eenheidsworst, de verafgoding van het egalitaire, de pampering van iedereen die zich om ter hardst roepend gediscrimineerd wilde noemen, en die zich lieten leiden door dames en  heren die zelf nooit les gegeven hebben maar wel bepalen hoe anderen het moeten doen.

Een eventuele hervorming moet zich beperken tot het oplossen van de pijnpunten.

Zo moet er inderdaad dringend iets gedaan worden aan het imago van het technisch onderwijs. Wij leven in een technologische wereld. Ons leven, onze gezondheid  en ons welzijn wordt in grote mate bepaald door de vooruitgang van de technologie. Daarom moeten jongeren met technische capaciteiten zo vroeg mogelijk kennis maken met wetenschap en technologie. Dat gebeurt best al van in het lager onderwijs, en toekomstige leerkrachten moeten opgeleid worden om met kennis van zaken technologische opvoeding te geven

En als teveel leerlingen het onderwijs zonder diploma verlaten dan blijkt taalachterstand de belangrijkste oorzaak te zijn. Ook daar moet aan gewerkt worden.

De onderwijsproblemen van de grote steden moeten dáár opgelost worden, en niet in 85% van Vlaanderen dat onbesmet blijft door de ongekwalificeerde en balorige jongeren, vaak van allochtone origine, die in Gent, Antwerpen en Brussel de Vlaamse schoolresultaten internationaal verknoeien.

En dan is er nog de fameuze multikul die ons blijft kwellen.

De islamisering van onze Vlaamse steden, eerste de grote steden, dan de centrumsteden en nu zelfs het platteland, is een extreme daad van agressie, die uitgaat van de islam zelf, maar vooral ook van de Di Rupo’s, de Milquets, de Moureaux’s, de Onkelinckxen, - die welbewust en zeer doordacht een totaal volksvreemde religie en ideologie importeren om de Vlaming tot dhimmi te herleiden:  een brave, volgzame en zwijgende tweederangsburger. Voortdurend moeten wij, Vlamingen, Europeanen, op onze tellen passen om deze nieuwkomers niet te bruuskeren. Voortdurend moeten wij ons braaf, tolerant opstellen, ook voor diegenen die zelf blijk geven van een enorme intolerantie.

Als een kleuterjuf in een Antwerpse school door de moslimouders valselijk beschuldigd wordt van seksueel misbruik, dan, beste vrienden, jawel, worden niet die ouders ter verantwoording geroepen, maar wordt de juf van de school verwijderd, en verandert men de naam van de school, zogezegd, en ik citeer: “om het vertrouwen met de moslimgemeenschap te herstellen”. Ja, u hoort het goed: de slachtoffers worden schuldig verklaard, zij die fout waren worden in de watten gelegd.

Deze slappe houding opent de weg naar de geruisloze afschaffing van de democratie. Of om het met Johan Sanctorum te zeggen, onze gastspreker van twee jaar geleden: “Van elke zwakte maakt de islam gebruik om haar positie te versterken. Met elke nieuwe moskee vergroot ze haar impact, mentaal en ruimtelijk. Elke publieke gebedsstonde op straat, die het verkeer lamlegt, is een opgeheven middelvinger tegen onze eigen Europese cultuur van de tolerantie.”

Neen vrienden, neen, driemaal neen! De strijd om onze autonomie, de strijd voor een Vlaamse republiek, hangt onverbrekelijk samen met de strijd voor onze Europese leidcultuur, met haar Christelijke en humanistische accenten. Voor ons, onafhankelijkheidsstrijders, geen sharia, geen gedoogcultuur tegen de islamisering, geen moskeeën die als bruggenhoofden ingeplant staan om Vlaanderen te koloniseren. Voor niets minder dan een reconquista moeten wij gaan, de herovering van Europa door de Europeanen. 

Omdat wij geloven in Vlaanderen, in onze kracht, onze waarden, onze taal, onze cultuur. Omdat wij er rotsvast van overtuigd zijn dat een Vlaamse cultuurnatie, die wortelt in een Vlaamse volksgemeenschap, een parel kan worden aan de Europese kroon. Niet de E.U.-dictatuur van vet betaalde bureaucraten, maar het oude, glansrijke Europa, dat ten offer viel in 1914, met de grote oorlog waar wij Vlamingen zo’n zware tol aan betaald hebben.

Volgend jaar is het precies honderd jaar geleden dat deze grote oorlog uitbrak. Dat wordt uiteraard herdacht en wij mogen als erfgenamen van de Frontbeweging niet ontbreken op deze herdenkingen. De wereld moet weten welk drama zich hier aan de IJzer heeft afgespeeld. De wereld moet weten dat de Vlaamse zelfstandigheidsgedachte hier geboren werd. Hou dus alvast  dinsdag 28 oktober 2014 in je agenda vrij voor de herdenking van de slag bij Ieper. Ook al zullen de Belgische driekleuren er ongetwijfeld staan pronken, wij zullen de Vlaamse Leeuw laten wapperen, om de wereld eraan te herinneren dat vooral Vlamingen hier sneuvelden, onder ééntalig-francofone superieuren, en voor een koning die hen nadien bedankte met een heksenjacht op flaminganten.

Vrienden, de Vlaamse staat die we samen nastreven is geen luxe maar een absolute noodzaak. We stellen ons daarmee zeker niet op als een eiland in de wereld, integendeel. Dichtbij ijvert men met evenveel enthousiasme voor een onafhankelijk Catalonië en Schotland. Hun vreedzame strijd is ook de onze. En we kunnen van onze nationalistische vrienden nog heel wat leren inzake vastberadenheid, gedrevenheid en samenwerking. Vandaar het thema van onze 12^de IJzerwake: Ja: Vlaanderen, Schotland, Catalonië. 

Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om het Europees samenwerkingsverband EPI - het “European Partnership for Independence” - aan te bevelen. Onder de noemer ICEC, wat staat voor “International Commission of European Citizens”  internationale commissie voor Europese burgers, wil de Vlaamse Volksbeweging samen met haar Europese partnerorganisaties in Catalonië, Schotland, Zuid-Tirol en in nog veel andere gebieden minimum één miljoen Europese handtekeningen verzamelen, waarvan 16.500 in Vlaanderen,  voor “het recht op zelfbeschikking van de Europese volkeren”. Ik doe daarom een uitdrukkelijke oproep om deze petitie te ondertekenen. De petitie is de aanloop naar een Europese manifestatie in Brussel op zondag 30 maart 2014. Ook daar zullen de leeuwenvlaggen volop wapperen. Hou alvast deze datum in je agenda vrij. 

Ons streven naar een zelfstandig Vlaanderen  betekent niet dat we de Europese gedachte niet  ondersteunen, maar we verwerpen wel de huidige Europese Unie.

Deze unie miskent het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren en voert een centralistische politiek die meer tweespalt en onderling wantrouwen brengt onder de Europese volkeren. Het is ook deze Unie die volop de Belgische kaart trekt, en het oude, voorbijgestreefde Europa van de natiestaten in stand wil houden, tegen elk onafhankelijkheidstreven van de volkeren. Het is ook bij die raad van Europa dat de francofonen in Vlaanderen aankloppen, om als zogezegde minderheid hun rechten af te dwingen, terwijl het er hen alleen maar om te doen is om gebied te veroveren. 

Dat Europa kan van ons de pot op, wij aanvaarden zijn legitimiteit niet. En ook op het internationale forum moet Vlaanderen zijn eigen weg gaan.  Nooit meer oorlog is één van de pijlers uit het IJzertestament.  We verwerpen dan ook uitdrukkelijk de gedachte om tussenbeide te komen in allerlei conflicthaarden zoals Syrië. Niet met militaire middelen, maar ook niet door wapenleveringen.  We komen geen stap verder door de ene dictator te vervangen door het andere fundamentalistische regime.  Dat heeft de zogenaamde Arabische lente ons geleerd.

Vlaanderen beperkt zich best tot het verlenen van humanitaire hulp aan de getroffenen en tot steun aan pogingen om tot een politieke oplossing te komen. 

Vlaamse vrienden,

Ik kan niet voorbijgaan aan de 6^de staatsmisvorming

Een studie van het  Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen leert ons dat het Vlinderakkoord gelijk staat  aan 1 Franstalige toegeving tegenover 20 Vlaamse verliespunten.

In een gesprek over de zogenaamde splitsing van B-H-V verklaarde de Franstalige senator Alain Destexhe (MR): “Het is toch niet mijn schuld dat de Vlaamse onderhandelaars geen enkele dossierkennis hadden, en zich als kleine kinderen in de luren hebben laten leggen!”

Een onafhankelijke studie over de werklastmeting heeft ondertussen aangetoond dat de ontdubbeling van het gerechtelijke arrondissement  B-H-V inderdaad knoeiwerk en puur bedrog is waarbij de Vlamingen zwaar benadeeld worden. Dit moet dus onverwijld worden overgedaan.

Met deze staatsmisvorming verkrijgt Vlaanderen niet de instrumenten die nodig zijn om onze welvaart veilig te stellen. Het feit dat Vlaams minister-president Kris Peeters bij Di Rupo moet gaan smeken om iets te doen aan de hoge loonlasten levert hiervoor  het ultieme bewijs.

Bovendien wordt de geldstroom vanuit Vlaanderen niet ingeperkt maar verder uitgebreid!

We weten ondertussen dat het slotakkoord over de zesde staatshervorming Vlaanderen 1,4 miljard zal kosten, dat is 3,8 miljoen euro of 154 miljoen oude franken per dag.

Hendrik Vuye, professor staatsrecht aan de universiteit van Namen, noemt de zesde staatshervorming  een stap op de weg naar de “ultieme vergrendeling”.  De enige mogelijkheid om daar nog vanaf te geraken is uit de belgische grondwet te stappen.

Daarom  moet Vlaanderen na de verkiezingen van 2014 resoluut zijn eigen weg gaan.

Om te beginnen door eerst en zo snel mogelijk een Vlaamse regering te vormen.

De Vlaamse regeringsvorming mag niet het slachtoffer worden van de Belgische blokkering.

Daarom moeten alle politici in de Vlaams-nationale partijen nu meer dan ooit hun verschillen opzij zetten en een gemeenschappelijke strategie ontvouwen die leidt naar een onafhankelijk Vlaanderen. Anders dreigt de moeder van alle verkiezingen alleen maar Vlaamse weeskinderen te baren!  De Vlaming, die het eeuwige getreuzel, het voortdurende gekibbel en de steeds weer gemiste kansen beu is, ziet het gemeenschappelijke doel duidelijk voor ogen: meer welvaart en welzijn via een onafhankelijk Vlaanderen. De twee V-partijen, U weet welke ik bedoel, zijn het nu aan de Vlaamse beweging verschuldigd om front te vormen op dit cruciaal moment. Wij zullen geen kromme cordon-redeneringen meer dulden.

Mèt en in België, zal de taalgrens de verfransing nooit kunnen tegenhouden; mèt en in België, komt er nooit een doeltreffend economisch en sociaal beleid, geen echt tewerkstellingsbeleid, geen efficiënt gezondheids- en gezinsbeleid, geen rechtvaardig migratiebeleid. Mèt en in België komt er kortweg nooit een doeltreffend beleid, punt uit.

De enige manier om als volksgemeenschap cultureel, sociaal en economisch te overleven, en welvaart te creëren, het enig toekomstperspectief voor onze samenleving, is door Vlaanderen op de kaart te zetten als een zelfstandige staat in Europa. De enige manier om echt economisch orde op zaken te stellen, én om ons eindelijk thuis te voelen in eigen land, is Vlaanderen op de kaart zetten als een zelfstandige, jonge en creatieve natie. En de enige manier om Vlaanderen op de kaart te zetten, is door België eraf te schoppen.
Vandaag liever dan morgen. En zonder confederale tussenstations die de Vlaamse onafhankelijkheid naar de Griekse kalender verwijzen.

Het Vlaams Parlement heeft de democratische legitimiteit om namens Vlaanderen te spreken. Wat houdt hen tegen om buiten de grondwet te treden en de ondemocratische grendels op te zeggen en tegelijkertijd de enige zinvolle onderhandelingen aan te vatten, die over de definitieve en ordelijke opdeling van het belgische wangedrocht. 

Vlaamse vrienden, 

Ik kan niet anders dan eindigen met hetzelfde besluit als de voorgaande jaren,  met de noodzaak van een vrij en onafhankelijk Vlaanderen, dat zijn toekomst in Europa eindelijk veilig stelt, en dat de weg inslaat naar een hereniging met Noord-Nederland!

Vlaanderen móet, nu meer dan ooit, zijn toekomst zelf kunnen bepalen. Zonder België, omdat het niet anders kan! Tegen België, omdat het moet! 

Dat is onze ultieme opdracht! Het is daarom uw plicht en mijn plicht om deze onzalige belgische staat “definitief de rug toe te keren”!  In Vlaanderen – in de Nederlanden – en in een democratisch Europa dat respect heeft voor de eigenheid van zijn volkeren, dus zeker niet in de huidige Europese Unie: daar ligt onze toekomst.  

(Met dank aan de gelegenheidsfotografen: Hendrik Swinnen, Olaf Evrard, Luk Schelfhout en Paul Blyweert)