Vandaag plan ik een wandeling naar de "Tuva". Ik laat de bagage in het kantoor van de "Rorbu" en maak er kennis met de inrichting van de shop zoals die eruit zag in 1992.
En dan op weg
Een mooi zicht op de Tjeldbergtinden
Ik bereik met heel wat moeite het meer Gronnasvatnet
maar daarna wordt de klim te moeilijk en ik keer terug
Vanaf de zuidelijke top heeft men een prachtig zicht op Svolvaer, Skrova
en Kabelvag. Vanaf de noordelijke top kun je de omliggende toppen zien
alsook het meer "Kongsvannet".
De volgende acht foto's geven een zicht van de omgeving in 360°.
Omdat het weer zo prachtig was, vond ik het zonde om met de bus rond te toeren, alhoewel er nog veel mooie zaken te zien waren op de eilanden. Na een bezoek aan het toerismebureau, heb ik besloten om een paar mooie wandelingen te maken.
Een mogelijke wandeling was naar de "TJELDBERTIND". Eigenlijk zijn dat twee toppen die met elkaar verbonden zijn. Een wandeling die zowat voor iedereen haalbaar is.
In de voormiddag neem ik de bus naar Kabelvag. Dit was het belangrijkste vissersstadje van de Lofoten in de vorige eeuw. De Vagan-kerk, ook gekend onder de naam Lofoten kathedraal, werd gebouwd in 1898 en biedt plaats aan 1200 personen.
SVOLVAER is de onbetwiste hoofdstad van de Lofoten. De Svolvaergeita (Geitenberg) met zijn twee opmerkelijke hoorns, die 1,5 m uit elkaar staan is kenmerkend voor de stad. Er zijn bergbeklimmers die de sprong tussen de twee hoorns wagen. De basis van dit kuststadje is de grootste kabeljauwvisserij ter wereld. De stad beschikt over allerlei industrieën die verband houden met het verwerken van de vis, de visserij zelf en de scheepvaart. Het sterk toegenomen toerisme, ook in de winter, ligt aan de basis van een uitgebreid en gevarieerd infrastructuur- en dienstenaanbod voor reizigers.
Dan richten we de steven naar de Lofoten. Dit is een eilandengroep voor de kusten van het Noorden van Noorwegen.
We varen de haven van Svolvaer binnen om 18u30.
Hier zien we het Vissersvrouwtje, dat waakt voor de veiligheid van de vissers.
Dit zijn houten geraamten waar de vis wordt gedroogd.
Ik zal hier op de Lofoten 3 dagen verblijven, in een "rorbu" in de Svinoya Rorbuer. Dit zijn oude gerestaureerde vissershuisjes aan de rand van het water.
Er is eveneens een restaurant, waar de specialiteiten van het eiland worden opgediend.
We varen nu de Trollfjorden in. Deze is 2 km lang en slechts 100 m breed bij de monding. Het is gewoonweg indrukwekkend ! In het zuiden stijgt de "Trolltindan" tot 1084 m uit de zee op en dreigt met steenlawines van de bijna loodrechte bergwanden. Aan de noordzijde zien we de "Blafjellet" 998 m boven zee oprijzen. Dichter bij de Noorse Trollen kan de Hurtigruten niet komen.
Op het einde van de fjord is er als een soort sleutelgat waar het schip kan keren.
We zetten koers naar het zuidoosten, recht de bergwand in. We varen door de Raftsundet, een smalle 20 kilometer lange zee-engte die zich op bijna miraculeuse wijze een weg baant door de bergwanden tussen Hinnoya en Austvagoy. Vlak voor ons rijzen de bergen tot 1000 meter bobven de zeespiegel.
In Stokmarknes bevindt zich ook het Hurtigruten-museum.
Hier werd in 1881 het bedrijf "Vesteraalens Dampskibsselkab" opgericht door Richard With, de vader van de Hurtigruten. Het museum is deels ingericht in een oud schip waar je de kabines, restaurants enz.van vroeger kunt bewonderen.
Kaart met de vaarroute Harstad - Stokmarknes - Svolvaer (Lofoten)
Bij het binnenvaren van de haven van Sortland, zien we tientallen aalscholvers. Sortland is het centrum van de Vesteralen-eilanden en de belangrijkste basis voor de kustwachtschepen.
Dan wenden we de steven naar Stokmarknes.
Tot de tweede Wereldoorlog was de stad het centrum van een grote zomermarktvoor de kustbewoners. Nu doet men hier o.a.aan vis- en garnaalverwerking.
Tegen 8 u 00 varen we de haven van Harstad binnen. Het mooie heldere weer van de vroege ochtend heeft plaats gemaakt voor lichte regen. De stad telt ongeveer 23.000 inwoners en ontwikkelde zich, na het verdwijnen van de harinvangst aan het einde van de 19e eeuw, dank zij de scheepswerven en sinds kort ook als basis bij het zoeken naar olie in de streek. Ten noorden en ten westen van de stad liggen vruchtbare landbouwgronden die gezorgd hebben voor een omvangrijke vleesverwerkende en zuivelindustrie. Zo zijn de eigen landbouwproducten een welkome aanvulling geworden voor de visproducten uit zee.
Bij het binnenvaren ontmoeten we de MS Finmarken die noordelijk vaart.
De brug van de MS Lofoten
Harstadt
De Trondenes Kerk was waarschijnlijk oorspronkelijk van hout. Volgens de legende werden de eerste christenen van Noord-Noorwegen in een meertje bij de kerk gedoopt in het jaar 999. De stenen kerk bevindt zich op de plek waar vroeger recht werd gesproken.
Om 11u15 varen we de haven van Hammerfest binnen. Dit is de meest noordelijke stad ter wereld. Dank zij de nabijheid van de Golfstroom bestaat de vissershaven sinds onheuglijke tijden. Ten gevolge van haar strategische ligging tijdens de Noord-Atlantische zeeoorlog was Hammerfest een Duitse vlootbasis van 1940 tot 1944. In 1944 werd de stad volledig vernield maar later weer opgebouwd tot de moderne stad die ze nu is. Het toerisme naar de Noordkaap heeft gunstige gevolgen gehad voor de plaatselijke economie. Nu heeft men veel hoop in de grote gasvoorraden van de Noordelijke IJszee en de Barentszee.
Tijdens een stadrondrit, bezoeken we : De Meridiaansteen op Fuglenes, deze staat op de plek waar de verdedigingsschans zich in 1809 bevond. De gedenksteen werd opgericht als herinnering aan het grote landmetinsproject dat Rusland, Zweden en Noorwegen in de jaren 1816-1852 gezamenlijk op zich namen om de grootte en de vorm van de aardbol te bepalen.
Salen (het Zadel) is een uitkijkpunt 80 meter boven de zeespiegel.
Om 12u45 verlaten we Hammerfest en zetten koers naar Oksfjord.
Het stadje staat volledig in het teken van de visserij.
Tegen 19u20 bereiken we Skjervoy met een natuurlijke haven middenin een bergwereld, die zich rond diepe fjorden en grote eilanden uitstrekt naar de oneindigheid van de Noorse zee. Men heeft hier overblijfselen gevonden van oude nederzettingen van de Samen die teruggaan tot het stenen tijdperk.
Om 6u15 verlaten we Honningsvag. De degelijke beschutting van de haven heeft er mee toe geleid dat deze zich ontwikkelde tot een grote vissershaven. Vroeger vormde een veerboot de enige verbinding met het vasteland, maar sinds 1999 werd een nieuwe weg geopend met een onderzeese tunnel van 6,8 km. In de lente worden kudden rendieren met landingsboten overgebracht naar hun zomerweiden op het eiland Mageroy. In de herfst keren ze al zwemmend naar de besneeuwde vlakten van Karasjok.
We varen naar Havoysund
Onderweg naar Hammerfest
Ontmoeting mat de MS Vesteralen
Het eiland Melkoya, waar vloeibaar gas naar Europa wordt geëxporteerd
