Een meesterwerk van Caravaggio. De opdracht om dit bijbels tafereel te schilderen kwam van kardinaal Barberini, de latere paus Urbanus VIII. Om het schilderij te begrijpen met je natuurlijk het bijbelverhaal kennen:

Abraham kreeg van God de opdracht om zijn enige zoon te offeren. Abraham trok met zijn zoon Isaak en twee dienaren (lees: slaven) naar de berg Moria (Tempelberg). Aan de voet van de berg liet hij de twee slaven achter en trok hij de berg op met zijn zoon. Op de berg greep hij zijn zoon vast om hem te offeren, maar op het ultieme moment kwam een engel hem zeggen om te stoppen daar God genoeg wist en dat hij in de plaats een ram moest offeren in de plaats, die wat verder stond. Tot daar in het kort het bijbelverhaal.
Caravaggio schilderde dus het ultieme moment dat de zoon het mes op de keel had en de engel de verlossende boodschap bracht. Zo lijkt het althans. In een klein detail op het schilderij zie je dat hij iets totaal anders schilderde!

Stel je in de plaats van Abraham en je krijgt het verlossend bericht van de engel. Je zou opgelucht zijn! Abraham op het schilderij heeft een gefronst voorhoofd. Zijn blik naar de engel is eerder dat hij de boodschap niet begrijpt. Let dan op de wijzende engel: die wijst niet de ram aan...hij wijst Abraham aan! 
Maar het ultieme detail zit hem in de pols van Abraham waarin hij het mes vasthoudt. Daarop rust de andere hand van de engel. Op die pols staan huidplooien! Probeer het maar eens bij jezelf: die krijg je alleen maar als je je arm achteruittrekt en/of de hand die erop ligt vooruitduwt!
Wat Caravaggio dus schilderde was dat Abraham op het ultieme moment weigerde zijn zoon te offeren en de engel hem kwam verplichten. Vandaar de dreigende vinger naar Abraham!
En als je goed toeziet: in het lichtschijnsel beneden in de verte, zie je het gedaante van de twee wachtende slaven.... 
Meesterlijke Caravaggio!