Misschien wel de beroemdste kus in de schilderkunst. Op het eerste zicht zou je het omschrijven als een innige omhelzing. Maar als je nader toekijkt, zie je het toch enigszins anders…

Een koppel omhelst elkaar. De man lijkt groter dan de vrouw want hij moet vooroverbuigen om haar te kussen. Schijnbaar, want als je goed toekijkt, zie je dat de vrouw geknield zit. Ze is dus in werkelijkheid groter dan de man. Het wijst op de dominantie van de man en de onderworpen positie van de vrouw. Ook ‘innig’ is hier schijn. De man kust de vrouw op de wang. Zij wendt haar hoofd zelfs af voor de kus. De vurige passie van de man staat in schril contrast met de gereserveerde, zelfs afwijzende houding van de vrouw. Ook wil hij haar strelen, maar zij houdt zijn hand vast. De man is getooid met een rationeel, hoekig motief. Zij is daarentegen sierlijker getooid met ronde vormen en slierten om haar enkels. Het koppel staat in een bloemenweide aan de rand van een afgrond.
Vergeten we niet dat we in de periode zijn van de ontluikende psychologie en psychoanalyse met Freud en Jung. Klimt wou hier geen kus weergeven, maar de relatie en contrasten tussen man en vrouw. Elk met hun specifieke eigenschappen. De bloemen en de afgrond symboliseren de broosheid van de liefde en van een relatie. Klimt had een hekel aan de hypocriete levenswijze in Wenen. Mensen waren er zeer conservatief en gereserveerd, maar anderzijds deden prostituees in Wenen gouden zaken. In veel van zijn werken zijn naakte vrouwen te zien. Niet te verwonderen dat hij vaak kritiek oogstte in het preutse Wenen…