Nog maar eens een schilderij van Manet waar hij de rijken tegen de schenen mee schopte.
In de tijd van Manet verschenen in Parijs de grote boulevards. Arbeiderswijken met de nauwe steegjes werden platgelegd en in de plaats verschenen grote avenues met herenhuizen. De architect Haussmann stond in voor het project. Het initiële idee was dat bij opstanden van het volk, men betere controle kreeg over de massa. En dit lukte beter in een grote avenue dan met al die steegjes. Ten andere: het Franse woord 'boulevard' is één van die weinige woorden die ze haalden uit het Nederlands. Het is een verbastering van 'bolwerk'. Doch dit terzijde.
Wat had Manet geschilderd? Eigenlijk een alledaags beeld in Parijs: Twee vrouwen en een man die op het balkon staan van hun herenhuis. Maar de manier waarop: er is geen interactie tussen de personen onderling. Ze kijken alle drie naar beneden in de straat, naar de mensen. Maar zelf maken ze geen deel uit van het dagelijks leven. Ze kijken toe, meer niet. Zelfs onderling hebben ze elkaar niks te vertellen. Ze zijn wel mooi opgekleed om gezien te worden, maar daar blijft het bij.
Oscar Wilde omschreef het ooit als: 'Leven is één van de zeldzaamste dingen in de wereld. De meeste mensen bestaan, meer niet.'
René Magritte versterkte het idee nog in zijn schilderij 'Manet's Balcon' uit 1950, waar hij de personen verving door lijkkisten. Gestorven voor ze geleefd hebben...
Nog een anekdote rond die boulevards: Begin 20ste eeuw met de opkomst van de auto's, kwam men in Parijs voor het volgend probleem te staan: niemand kon de Champs Elysees op vanuit een zijstraat door het drukke verkeer op de boulevard. Het is dan dat de Parijse commissaris Lempin de oplossing bedacht: de voorrang aan rechts.