Je zou zweren dat het moderne kunst is. Niets is minder waar. Het is het werk van de Antwerpenaar  Cornelis Norbertus Gijsbrechts uit 1668! Hij was een meester in het schilderen van trompe l'oeil. Een ander werk van hem is DIT dat in het MSK te Gent hangt.
Trompe l'oeil, of letterlijk: vergissing van het oog, werd vaak gebruikt bij fresco's, deels om interieurs te versieren en deels om schijnbaar ruimte te creëren. Een prachtvoorbeeld is de San' Ignazio kerk in Rome. Deze heeft geen koepel, maar een trompe l'oeil. Het is dus een effen plafond!

Gezichtsbedrog. Dan denk je meteen aan de Nederlandse kunstenaar Escher. Of aan het Penrose triangle. Of aan het Hering grid. Het geeft aan hoe relatief onze observaties soms zijn. Neem nu die 'slapende hond' van Dou. Zo'n hondenvacht heeft miljoenen haartjes. Heeft Dou die allemaal geschilderd? Tuurlijk niet. En toch lijkt het werk levensecht. 
Dou schilderde er veel minder. Het zijn onze hersenen die de aanvulling maken. Wij zien het geheel als een hondenvacht en onze hersenen maken de aanvulling van het plaatje. Het zou voor onze ogen ook heel vermoeiend zijn om alle haartjes te zien en dan pas te beseffen dat het een vacht van een hond is.
Een ander prachtvoorbeeld is DIT werk van Pere Borell del Caso uit 1874.
Als je gek bent van illusies, moet je zeker het Museum of Illusions in Brussel bezoeken.