De grote bekendheid van Marianne als personificatie is te danken aan dit schilderij van Eugène Delacroix, die het werk exposeerde op de Salon van 1831. Door de juli-revolutie van 1830 waren vele thema’s van de deelnemende schilderijen, scènes van die revolutie. Ook dit werk van Delacroix, hoewel hij er een allegorie van maakte. 
Hij schilderde een fictieve scène waarbij de strijd aanvoerende vrouw Marianne met Frygische muts centraal stond en met in haar hand de tricolore vlag. Aan haar zijde strijden jonge en oudere mannen van zowel gewone afkomst als van adel.

Vanwaar komen al deze symbolen?

Om te beginnen bestond het idee al in de oudheid om vrouwen weer te geven als goden of allegorische personificaties. Die gewoonte werd in de Renaissance terug opgevist. Een belangrijk boek als leidraad voor schilders was Iconologia overo Descrittione Dell’imagini Universali cavate dall’Antichità et da altri luoghi (Iconologie of beschrijving van universele afbeeldingen uit de oudheid en andere plaatsen) van Cesari Ripa uit 1593. En zo ook ontstonden tijdens de Franse Revolutie personificaties voor Rede en Vrijheid.

De rode Frygische muts werd oorspronkelijk gedragen in het Romeinse Rijk door slaven die hun vrijheid bekomen hadden. Die muts werd ten tijde van de Franse Revolutie dan weer gedragen door de Jacobijnen. Het is ook in die tijd, rond september 1792, dat een vrouw met een speer en de muts, het nieuwe symbool van Frankrijk werd. 

De figuur van een vrouw als beschermvrouw bestond al in de middeleeuwen. Veel steden hadden een behoedster voor hun stad, zoals bv. ‘De Maagd van Gent’. 
Over de naam Marianne bestaan veel legendes. Historisch is het oudste wat men kan terugvinden, een liedtekst uit oktober 1792 in Puylaurens in het departement Toulouse. Daar werd een lied gezongen in het plaatselijk dialect getiteld ‘La garisou de Marianno’ (het herstel van Marianne), een tekst van de dichter Guillaume Lavabre. 
Aanvankelijk werd Marianne nog op verschillende manieren voorgesteld, zoals met speer, een haan, tricolore… en het zou duren tot 1849 eer ze een vaste voorstelling krijgt. 

Tijdens het Tweede Keizerrijk onder Napoleon III, tussen 1852 en 1870 was de afbeelding van Marianne verboden en werd ze zo het symbool van verzet. Het is pas na 1870 dat Marianne terug officieel symbool werd. Ze verscheen in de stadhuizen en rechtbanken met de Phrygische muts als vrijheidssymbool.

De Franse vlag of de Tricolore ontstond eveneens tijdens de Franse Revolutie. De kleuren blauw en rood verwijzen naar de kleuren van het wapenschild van Parijs. De witte kleur was de kleur van de adel. Het idee om deze kleuren op te nemen als vlag kwam van Marquis de Lafayette. Aanvankelijk hing rood aan de stokzijde maar in 1794 werd beslist om de volgorde te wijzigen in bleu-blanc-rouge.

Na de val van Napoleon in 1815 kwam de periode van Restauratie met Lodewijk XVIII en werd de officiële vlag een witte vlag met de koninklijke vergulde lelies. Dit duurde tot de juli-revolutie van 1830, waarna de tricolore en Marianne in ere werd hersteld, mede door toedoen van dit schilderij van Eugène Delacroix.