Egbert Van Heemskerck (1634-1704) was een nogal flamboyant figuur. Aanvankelijk werkte hij in Haarlem als kunstschilder, maar rond 1670 maakte hij zoals vele Nederlanders de oversteek naar Engeland en vestigde zich in Londen. Hij maakte vooral volkse taferelen in het genre van Jan Steen, maar bij hem hadden ze steeds een satirische ondertoon, wat hem ten gepaste tijde de nodige problemen bezorgde.
Dit schilderij is een bijeenkomst van Quakers. Quakers waren een geloofsgemeenschap met wortels uit het christendom die geloofden dat in elk mens een goddelijke vonk schuilging. Ze ijverden voor soberheid, gelijkheid en streefden naar vrede. Hun gemeenschap zou van bijzondere betekenis zijn bij de afschaffing van de slavernij. Binnen hun gemeenschappen waren ook varianten. Sommigen waren eerder vrijzinnig, anderen dan weer zeer gelovig. Zij ervaarden dit als een verrijking.
Op dit werk zie je een bijeenkomst van quakers. Ze zijn allen eenvoudig gekleed en een vrouw neemt het woord vanop een omgekeerde ton. Heel geïnteresseerd is het publiek niet als je rondkijkt. De meesten hebbe nzelfs moeite om zich wakker te houden. Zelfs een hond vind het maar niks en heft zijn poot op tegen de ton waarop ze staat.
Afgeleiden van de quakers kennen we vandaag als de Amish en de mormonen in Amerika.

Er is echter één gewoonte dat we van hen overgenomen hebben: elkaar de hand geven!
Quackers vonden mensen gelijkwaardig. Mensen begroetten de adel toen door te knielen of te buigen. Quakers bogen voor niemand en gaven elkaar de hand, wat wees op gelijkwaardigheid.
Je zal dus nooit op schilderijen van voor 1650-1700 mensen elkaar de hand zien geven, tenzij bij het afsluiten van een zakelijke overeenkomst. Dit was het enige moment dat een hand werd gegeven. Dit gebruik werd met de Verlichting overgenomen over gans Europa.
Net zoals dat je op middeleeuwse schilderijen nooit konijnen zal zien. Het zijn hazen. Konijnen werden pas later geïmporteerd vanuit Spanje. Ze werden gekweekt in kloosters omdat ze zich flink vermenigvuldigden en dus veel opbrachten voor de paters. Trouwens de naam 'Spanje' betekent 'land van de konijnen'. De Feniciërs noemden het 'Isjephanim' wat konijnenkust betekende, later verbasterd door de Romeinen tot Hispania en later Spanje dus...

Nog een weetje: Engelsen waren niet zo blij met de komst van Nederlanders. Ze vonden hen lomp, gierig, onbeschoft. Kortom: een gemeen volk. Vandaag uit zich dat nog in het engels met termen als: double dutch (wartaal), dutch gold (namaakgoud), dutch oven (scheet onder de lakens), going dutch (uitgaan met vrienden en elk betaalt zijn eigen rekening),...