Een werk van Caravaggio van rond 1598, toen hij in de entourage verkeerde van de kardinaal Del Monte. Van het werk is weinig gekend, maar aangenomen wordt dat de kardinaal de opdrachtgever was.

We zien de twee zussen: Maria Magdalena (rechts) en haar zus Martha. Dit wordt benadrukt door de gelijkaardige kleuren van kleding die ze dragen. Normaal wordt Maria Magdalena afgebeeld in geeltinten als teken van onkuisheid, maar hier is het geel louter beperkt door een sluier (die Martha trouwens ook om heeft).
Maria Magdalena staat recht en heeft een dominante, zelfzekere indruk ten opzichte van haar zus die neerzit. Op tafel staan een poederdoosje met sponsje en ligt er een kam. Attributen die verwijzen naar opsmuk, prostitutie. Normaal zou Maria Magdalena de attributen van een schedel of een albasten kruikje bij zich moeten hebben, maar die zijn er niet.
Martha lijkt op haar vingers te tellen en praat tegen Maria Magdalena die onbewogen luistert. Wat telt ze? Waarover gaat het gesprek?
Als je goed toekijkt zie je een welving aan de buik van Maria Magdalena. Dit wordt door de sluier geaccentueerd. Ze is zwanger! Vandaar dat haar zus de maanden telt! Daarom ook dat ze in haar hand een oranjebloesem heeft. Die staat symbool voor eeuwige liefde. Het was de favoriete bloem van bruiden. Gaat het dan erover hoeveel tijd ze nog heeft om te trouwen?
En wie de vader is? Dat geeft ze aan in de spiegel met de andere hand. Ze wijst het licht in de spiegel aan van een weerspiegeling van een dakvenster. Het Licht is symbool voor Jezus.