Mucha was in de Belle-époque periode dé hit in Frankrijk. Met Belle-époque wordt de periode tussen pakweg 1890 en 1914 bedoeld. Een periode van welvaart (althans voor de rijken) en van culturele bloei. Mucha ontleende zijn stijl aan de Oostenrijkse Jugendstil, die zich afzette tegen de romantiek. In Frankrijk kreeg het de titel 'Art Nouveau'.
Mucha was zowat overal: glasramen, reclameposters, koekendozen, huisdecoraties,... Mucha is ook nooit van stijl veranderd. Hij oogt decoratief heel mooi, maar in zijn werkend zit nauwelijks een diepzinnige betekenis. Is het dan kunst of louter decoratie?
Om die vraag te beantwoorden, moet je je afvragen: Wat is kunst? Schilderijen van Van Eyck zijn op technisch gebied een wonder, maar niemand zal het in zijn living hangen. Idem met een Rubens. En toch ervaren we het als kunst omwille van het vakmanschap. Anderzijds zijn impressionisten minder gedetailleerd, maar ogen ze decoratief mooi. En dan moeten we weeral afvragen wat dan wel 'mooi' mag betekenen.
Het is dus een zinloze discussie. Sommigen zien de werken om hun schoonheid, anderen omwille van de symboliek, nog anderen omwille van hun vindingrijkheid en ideeën of sommigen zweren net bij het abstracte. Als er dan één gemeenschappelijk punt is bij kunst, is het dat het werk de toeschouwer op enige wijze moet aanspreken of intrigeren.
In het geval van Mucha ging de kassa rinkelen en bleef hij bij zijn stijl. In tegenstelling tot vele andere kunstenaars zie je ook geen evolutie in zijn werken. Voor mij is het decoratief prachtig, net als de architectuur van Victor Horta. Maar Mucha laat me niet ronddwalen of nadenken door zijn werken.

En met de titel komen we bij de vier jaargetijden van Vivaldi. Hij schreef ze in 1725 en ze maakten deel uit van een bundel van 12 concerten met de titel 'De Krachtmeting van Harmonie en Inventie'. Na zijn dood raakte barokmuziek uit de mode en was muziek van Vivaldi vlug vergeten. Pas in de jaren 1920, toen een interesse was in oude muziek, werd zijn muziek terug herontdekt. Uit de bundel is er ook nog: de zeestorm (tempesta di mare), de jacht (la caccia)... Hoe dan ook, een niet fervente klassieke muziekliefhebber houdt die jaargetijden toch niet uit elkaar bij het horen. Bij DEZE een stukje zomer, gespeeld door Jushua Bell...