Caravaggio kreeg de opdracht voor het werk van kardinaal Del Monte. Hij wou het werk schenken aan de nieuwe groothertog van Toscane, Fredinando I de Medici in 1601. Het werk op doek is aangebracht op een houten schild en het groeide in die tijd uit tot het symbool van de macht van de Medici's. Waarom een schild?
Daarvoor moet je terug naar de Griekse legende: Medusa was een beeldschone vrouw die verlaten leefde waar de zon nooit scheen. Ze vroeg de godin Athena om te mogen wonen in een zonnig oord. Maar Athena was bang dat iedereen haar zou bewonderen in plaats van haarzelf. Athena liet de haren van Medusa veranderen in slangen en al wie in haar ogen keek versteende. Uiteindelijk zou ze toch op aandringen van Athena onthoofd worden met een zwaard. Op het laatste moment voor de genadeslag, zag Medusa tot haar ontzetting in de weerspiegeling van het schild, haar eigen beeltenis. 
Het was dus die laatste blik die Caravaggio weergaf op het schild.

En nu we het toch over Oude Grieken hebben: een misvatting die we vandaag nog hebben: hun witmarmeren beelden. In de Griekse tijd waren die beschilderd. Athene moest dus een kleurrijke stad geweest zijn. Toen men eeuwen later in de Renaissance beelden opgraafde, waren die natuurlijk allemaal ontdaan van de verf. De verf was intussen allang afgebladderd. Daardoor waren de beelden in de Renaissance in onbeschilderd in witmarmer. En dat maakt dat wij tot vandaag wit marmeren beelden maken en die niet beschilderen.
Hetzelfde heb je met cowboys: door de spaghetti westerns hebben wij het beeld van een cowboy met een cowboyhoed. Die werd maar rond 1850 ontworpen door Stettson. Cowboys droegen rond 1750-1800 bolhoeden. De reden hiervoor was dat ze minder snel afvielen als ze door struikgewas reden op het paard. De traditionele hoed was de buishoed, maar door de ronde vorm van de bolhoed bleef hij op het hoofd.