Een iconisch werk van Constant Permeke uit 1928.
Bij dit werk gaat het niet alleen om wat de kunstenaar maakte, maar ook waarmee hij het maakte. Een houtskooltekening op bruin papier. De goedkoopste middelen. Ze waren even veelzeggend als het werk zelf. En het werk zelf sublimeert die eenvoud van het materiaal. Enkele trekken volstaan om een natuurmens af te beelden, met handen als koolschoppen. Hij straalt kracht en lompheid uit, maar tevens oprechtheid en eerlijkheid in al zijn eenvoud. Dat is het geniale aan het werk.

Waar is die boer vandaag nog te zien? Hij is een bedrijfsleider geworden die zijn machines moet kennen en weet om zijn mannetje te staan op de financiële markt, niet de dorpsmarkt. Hij is anders geworden, alleen is hij nog evenveel aan het wroeten in de aarde om de kop boven water te houden.
Is het dan een gedateerd kunstwerk? Het is te zien hoe je het bekijkt.
Als ik het werk zie in het MSK in Gent, moet ik onwillekeurig denken aan de hedendaagse woke hysterie. Bij mij komt de vraag steeds op: Is dit de man die verantwoordelijk wordt gehouden voor ons koloniaal verleden? Is dit de  witte man waar wij ons vandaag, volgens wokies, voor moeten schamen omdat hij in een koloniale tijd leefde? Die man had wellicht, net als mijn grootouders, nooit een neger van dichtbij gezien, zoals ze die toen noemden en ook mochten noemen.
Die man op die houtskooltekening was het prototype van het overgrote deel van onze Vlaamse grootvaders, die vandaag beschimpt worden als foute witte mensen van toen. Zelfs hun nakomelingen worden per definitie als verdacht bestempeld.
En hoe moedig ze dan ook zijn om beelden van Leopold II te bekladden, zo hypocriet zijn ze om met de Venetiaanse gaanderijen in Oostende totaal geen probleem te hebben (Ook al waren ze speciaal voor hem en zijn minnaresje gemaakt, met geheime tunnel naar haar appartement). Niet met het immense Laken noch de vele gebouwen die in Brussel met zijn geld zijn neergepoot. Zo relatief en selectief zijn ze dus.
Het gaat hen niet om Leopold II, het gaat in essentie om die witte man. Die witte liggende boer op bruin goedkoop papier. Had Permeke het geweten, hij had er steevast de zin bijgeschreven: 'Ceci n'est pas un homme blanc!'