Dit is een bijzonder kinderportret van de Engelse hofschilder William Hogarth uit 1742.
Daniël Graham was de hofapotheker. In die tijd was veel vraag naar kinderportretten, omdat de kindsterfte heel hoog was. Ouders van betere komaf lieten daarom hun kind op vroege leeftijd portretteren. Zo is het jongste kindje tijdens het maken van het schilderij gestorven. In het schilderij stak Hogarth diverse verwijzingen:
-op de klok links staat de man met de zeis.
-rechts zie je een kat die loert naar een vogel in de kooi. De vogel is herhaald op het wagentje waarin de kleinste zit.
-Het vogeltje is een distelvink. In de christelijke symboliek verwijst hij naar het lijden van Jezus. De legende is dat hij de doorns uit het hoofd van Jezus wou trekken. Vandaar het rode kopje.
De kunst van Hogarth moge blijken op de wijze waarop hij de ogen van de kat schildert. Zoom maar eens in..!
Het oudste meisje houdt de hand van de kleinste vast. In de andere hand heeft ze kersen. Ze verwijzen naar de erfzonde, waarop de schilder wijst dat het meisje de volwassenheid nadert. Maar kersen staan ook voor een nieuw begin, de onschuld. Vandaar dat de kleinste gefascineerd naar de kersen kijkt. In tegenstelling worden het andere meisje en de jongen dat nog speels wordt afgebeeld.
Voor het wagentje ligt een anjer. De legende was dat de tranen van Maria aan het kruis veranderden in anjer nadien. Het is dus een symbool van moederliefde. Het rode gordijn verwijst naar de passie.
Van links naar rechts noemden ze: Thomas, Henriette, Anna en Richard. Voor het schilderij maakte Hogarth een schets van het dode kind, welke ook bewaard is gebleven. Dit zie je HIER 
Hogarth maakt naast portretten veel satirische spotprenten en etsen van het dagelijks leven.