'Carmina Burana' betekent letterlijk 'liederen uit Beuern'. Het is een verzameling van 120 perkamenten vellen van rond 1230, die in 1803 zijn gevonden in de Benediktijnerabdij van het dorpje Benediktbeuern in Beieren. De codex omvat gedichten en niet kerkelijke liederen zonder notatie van de melodie. We weten dus over wat ze zongen maar niet hoe het gezongen werd. De teksten zijn overwegend in het Latijn, maar ook sommige in Middelhoogduits, oud Frans en Occitaans. De liederen gaan over de geneugden van het leven: drinkliederen, liefdesliederen, lenteliederen,...
Op de foto zie je de titelpagina van het bundel. Daarop staat de Romeinse godin Fortuna, godin van het lot, geluk en rijkdom. Ze wordt iconografisch weergegeven met een hoorn des overvloed, een rad (van foruin) en een scepter. Het rad slaat op de veranderlijkheid van het lot. Zo staat er bovenaan 'Ik regeer' (regno), rechts: ik heb geregeerd, onder:'IK regeer niet' en links:'Ik zal regeren'.
De codex kan je HIER online zien.
Wij kennen de Carmina Burana vooral door de componist Carl Orff die enkele teksten op muziek zette in 1935. Het is dus zijn muziek uit de 20ste eeuw, niet die van toen. Het fragmentje hierbij is het lied 'Tempus est iocundum' (Het is Lentetijd). De tekst is als volgt:

Lieve meisjes, het is lentetijd. 
Jongens, ga er naartoe en maak plezier. 
Laat deze liefde me sterven! 

Het is winter, de man komt tot rust. 
Maar de lust ontwaakt bij het aanbreken van de lente. 
De lente in mijn hart stemt me frivool, laat los de aarzeling 

Ik brand van verlangen, beantwoord mijn liefde en laat me niet ten ondergaan. 
Oh, oh, oh, kom niet te dichtbij, ik bloei op en van binnen sta ik in vuur en vlam 
Laat deze liefde me sterven! 

Liefste mijn, helemaal zal ik van jou zijn!

Wel grappig dat je deze tekst hoort zingen van een kinderkoor :-)