Sta me toe bij deze een ietwat persoonlijke visie te geven op moderne kunst.
Om te beginnen: hoe beoordeel je kunst? Kijk je naar het estetisch aspect? Is het mooi, is het decoratief? Of kijk je eerder naar de techniek, naar de 'kunde' van de schilder. Of bekijk je het naar de uitstraling? De onderliggende suggestie of symboliek die een kunstwerk weergeeft? Daarin kunnen meningen verschillen, alleen: waar ligt de grens? Wanneer is een werk meer dan een potloodtekening van een kleuter?
En daarover wou ik het hebben met dit 'kunstwerk'. Het hangt in het SMAK te Gent en noemt (Untiteld-BesteP, bis). Zonder enige vooroordeel of voorkennis van de schilder of het werk: Wat moet ik er van maken? Ik zie er een vorm van een bananeschil in op een zwarte achtergrond met enkele witte strepen. Is het een bananenschil die bij nacht op straat ligt? So what? Wat moet ik er in zien? Zit er symboliek in? Niet dat ik weet of althans ik zie er geen. Is het estethisch mooi? Smaken verschillen natuurlijk. Is het technisch een huzarenstuk? Mij lijkt het niet.
Dus: wat maakt dat dit werk van Walter Swennen in een museum kan hangen en een potlooftekening van een kleuter niet?
Als ik dan de uitleg op de site van SMAK over het werk lees, zeggen ze:

Een gele bananenschil geschilderd in grove vegen licht op tegen een donkere achtergrond. In de linkerbovenhoek lees je “Beste P, bis”. De ‘bis’ verwijst mogelijk naar het werk ‘Beste P. (Peau de banane)’ uit hetzelfde jaar (Mu.ZEE, Oostende), waarop een kleinere banaan is te zien tegen een lichte achtergrond. Is deze bananenschil een (tweede) waarschuwing? Het antwoord zal het schilderij je schuldig blijven. De associaties en emoties die het werk oproept, mag je van Swennen zelf invullen. De kunstenaar vindt het namelijk niet nodig dat we zijn werk ‘begrijpen’. Het eerste doel van schilderen is voor hem het schilderen zelf. Hij gelooft in de totale autonomie van kunstwerken en beschouwt zijn schilderkunst als een voortdurend onderzoek: naar de mogelijkheden en beperkingen van het medium, naar het onderwerp en de techniek. Swennen schildert zonder doel en richting: “Je begint, en je reageert op wat er is. Mensen die over schilderkunst schrijven, vergeten dat schilderen doorgaans niet meer is dan een afspraak tussen de schilder en het schilderij.”

Met andere woorden: ik kladder wat en jij maakt ervan wat je wil. 
Wel , als ik een drol voor de deur van de SMAK ga leggen, is het ook totale autonomie en het is denk ik meer betekenend dan dit werk. Gaat de SMAK mijn drol dan ook exposeren? Over zijn banaan kunnen ze uitglijden, in mijn drol kunnen ze trappen...