Dit schilderij werd in 1927 gemaakt door de Latemse schilder. Hoe kijken we er vandaag naar? Ietwat een alledaags tafereel. In die tijd was dat anders. Het heeft heel wat aarde in de voeten gehad eer een fietsende vrouw aanvaard werd. Medici opperden blaasontstekingen en ongewilde seksuele opwinding, wat natuurlijk voer voor de Kerk was. Daarbij kwam het probleem van kleding. Vrouwen droegen geen lange broeken en de lange rokken hinderden. Die moest dus korter. En bovenop het bestijgen van de fiets, waardoor men een ander soort frame moest maken.
Maar zowieso was het beeld van een fietsende vrouw begin 20ste eeuw in het begin een rariteit en een teken van moderniteit. En dit laatstewas vooral de bedoeling van de schilder: een modern tafereel in de moderne schildersstijl. Ongelooflijk, als je denkt dat het nog maar pakweg 100 jaar geleden is...
En gaan we nog 100 jaar terug, dan hadden we dezelfde ophef met de wals. De dans was een tijd lang verboden in Engeland, maar ook op het vasteland werd hij als onzedig bestempeld, vooral omdat de dansers elkaar vasthielden en omdat de enkels van de dame bij het ronddraaien zichtbaar werd. 
Zijn we nu van al deze voorooordelen verlost? In mijn jeugd hing in elke meisjeskamer een poster van David Hamilton. Meisjes zouden het vandaag moeten doen! Iets om over na te denken...