Henri kwam uit een aristocratische familie en was vermoedelijk misvormd vanwege inteelt binnen de familie. Hij zakte af naar Parijs waar hij floreerde binnen het artistiek milieu rond Montmartre waar hij schilderijen maakte van het cabaret, de danseressen, prostituées, het uitgangsleven,... Veelal toont hij de miserabele kant van het armoedige milieu, zoals 'La buveuse', ook soms 'La gueule de bois' genoemd (de kater).
Het was een veel voorkomend thema dat de uitzichtloosheid en armoede weergaf: een vrouw aan een tafeltje met een drank. Het symboliseerde de uitzichtloosheid van het fabrieksleven. Lange werkdagen en armoede, de eenzaamheid, de vlucht naar de drank.

In dit geval is het model Suzanne Valadon. Zoals vele naar Parijs getrokken in de hoop om het te maken. Als jong meisje trad ze eerst op in een circus, raakte als ongehuwde zwanger, nadien poseerde ze voor schilders om uiteindelijk zelf te schilderen. Ze was enige tijd de enige liefde van Erik Satie, maar de drank en het eigenzinnig karakter zullen hen uit elkaar gedreven hebben. HIER zie je een schilderij van haar.

Het thema 'buveuse' doet me een beetje aan vandaag denken. Mensen die vandaag op een terrasje zitten en voor zich uit staren of naar de mensen die passeren. Zoveel mensen om zich heen en geen sociaal contact. Het lijkt wel een variant op de 'buveuse', niet dat ze drinken vandaag, maar de eenzaamheid is gelijkend. Het is eigenlijk een contradictie: nergens op de wereld is het zo goed om te leven als in onze streken, en nergens is het psychisch leiden zo groot. Ook als je terugkijkt in de geschiedenis: steeds als er welvaart is, worden mensen individualistisch. Men heeft elkaar niet nodig. En zo onstaat eenzaamheid. Terwijl wanneer men minder rijk is, men elkaar nodig heeft en sociale contacten heeft. Materieel heeft men het minder, maar psychisch staat men sterker. Geen licht zonder duisternis....