Boursse schilderde veel van deze scènes: huiselijke taferelen bij gewone mensen.

Waarom ik dit schilderij aanhaal, is omdat je soms oude voorwerpen ziet, die vandaag nog bij ons 'spreekwoordelijk' voorkomen.
Neem nu de lage mand met hoge rug voor de haard: dit is een bakermat. De hoge leunig was steun voor de moeder en beschermde het kind tegen tocht. Het was laag gebouwd om voor de haard te kunnen zitten en het kind warm te houden. Wij spreken nog van 'bakermat' in de zin dat het onze oorsprong is. Met het handvat onderaan kon met de bakermat makkelijk verslepen zonder dat de moeder en kind er telkens uit moest.

Het kind zelf is volledig ingewikkeld in doeken. Veel kinderen in die tijd hadden een tekort aan vitamine D waardoor ledematen soms krom groeiden. Men dacht dit te verhelpen door hen strak in te snoeren. Die doeken noemde ludure of kortweg luren (wij spreken vandaag van luier). Vandaar het spreekwoord 'iemand in de luren leggen'. Die doeken werd vooraf verwarmd en dan werd het kind ermee 'ingewikkeld'. Het inwikkelen zelf noemde men bakeren. Het bijgeloof was dat als de doeken te warm waren, dat het kind later een opvliegend karakter zou hebben: 'te heetgebakerd zijn'...
Zo zie je maar wat een schilderijtje kan vertellen...