Brieven lezen of brieven schrijven als thema op schilderijen had ten tijde van Vermeer vaak met liefde of ontrouw te maken. Het gele kleedje verwijst hier eerder naar ontrouw. Blijkbaar komt de dienstbode met een brief terwijl de dame zelf een brief aan het schrijven is. Blijkbaar komt die onverwacht want ze lijkt verbaasd of enigszins geschrokken.
Dienstbodes, huismeiden, kinderen: ze waren vroeger de ideale koerier tussen geliefden. Ze konden immers niet lezen. Voor de koeriers zelf waren andere redenen: ze verdienden er wat zakgeld aan, ze wisten van een geheim dat hen later van pas kon komen en intussen moesten ze niet hard werken.

Maar waar ik het eigenlijk wou over hebben zijn de blauwe kleuren bij Vermeer die veelvuldig voorkomen. Het pigment om de diepblauwe kleur te bekomen was het ultramarijn, dat werd bekomen uit de steen Lapis Lazuli die men enkel vindt in Afghanistan. Het pigment was peperduur omdat men het uit de blauw geaderde stenen moest gewonnen worden. Het was zelfs duurder dan goud!
Vraag is dus: Hoe kon Vermeer dit betalen? Als je zijn levensloop bekijkt (hij werd maar 43 jaar oud) stamt hij niet van een rijke familie en is ook niet rijk getrouwd geweest. Hij ging zelfs een periode inwonen bij zijn schoonmoeder. Niettemin is veel van het ultramarijn gebruikt in zijn schilderijen. Voorlopig een mysterie...