Bij portretten heb ik steeds de neiging om uit te pluizen wie of wat hij/zij eigenlijk was. Wanneer leefden ze? Hoe lang? Welk leven hebben ze gehad?
Dit is één van de mooiste vrouwenportretten uit de Renaissance. Giovanna was de schoondochter van de mecenas van de schilder, één van de rijkste families in Florence. Ik zeg wel degelijk 'was', want het is een postuum portret. Ze trouwde in 1496 maar stierf in het kraambed van het tweede kind op 20-jarige leeftijd in 1488. Kort daarop is het schilderij gemaakt.
Ze staat in zijaanzicht afgebeeld en draagt dure kleding. De sieraden zijn sober gehouden, maar zijn waardevol. Ze heeft het typisch 'Venetiaans blond' haar, wat toen zeer in trek was.
In haar handen houdt ze een zakdoek. Ook een heel modern gebruikt toen. Rond die tijd kwam het bijhebben van een zakdoek op. Oorspronkelijk bedoeld om zeet af te vegen, maar al snel versierd met een initiaal of een wapenschild. Via Catharina de Medici waaide het gebruik over naar Frankrijk en zo kwam het bij ons terecht. Hier is de zakdoek eerder het symbool van het uitwuiven, het vaarwel zeggen (gezien het een postuum portret is).
Achter haar hangt een gebedsnoer en ligt een gebedenboek wat op haar vrome levensstijl wijst.
De tekst achter haar luidt:ARS VTINAM MORES ANIMVMQUE EFFINGERE POSSES PVLCHRIOR IN TERRIS NVLLA TABELLA FORET MCCCCLXXXVIII ('Kunst, zou de hemel wensen dat je gedrag en ziel kon weergeven, er zou geen mooier tableau op aarde zijn. 1488").
De woorden zijn van de Romeinse dichter Martial uit de 1ste eeuw na Christus.
DIT is een portret dat hij voordien van haar maakte. Haar graf is in de Basilica de Sancta Maria Novella in Firenze.