Dit is het laatste schilderij dat ze maakte in 1890. En de reden daartoe is een nare geschiedenis.
Haar meisjesnaam was Marie Anne Caroline Quivoron. Ze bleek een groot talent in haar tienerjaren en kreeg nadien les bij Ingres. Tijdens het maken van schetsen in het Louvre ontmoette ze de schilder Félix Bracqemond, met wie ze nadien trouwde.
Haar academische stijl evolueerde naar het toen moderne impressionisme en ze werd heel beroemd in haar tijd. Ze had contacten met Monet en Degas. Haar succes was echter tegen de zin van haar man, die minder succes had. Hij ontmoedigde haar en weigerde soms schilderijen van haar aan bezoekers te tonen. In 1890, na dit schilderij, werd het haar teveel en nam ze geen penseel meer in de hand.
 Het zegt veel over de relatie man-vrouw in die tijd.
Het doet me denken aan Gustav Mahler die eenzelfde houding aannam tegenover zijn vrouw Alma Schindler. Ook zij was een begaafde pianiste en componiste maar op zijn aandringen heeft ze toen ook opgehouden. Wat in hun geval niet belette dat ze alle aandacht van andere mannen bleef krijgen.