De Engelse schilder Elwell maakte dit werk in 1911. We zien een dame geknield zitten bij de koffer aan haar bed waaruit haar trouwjurk ligt. Ze weent. Gaat het om een ongelukkig huwelijk?
Niets is minder waar. Ze draagt zwarte kleren en is dus in rouw. Het gaat dus om de herinnering aan een gelukkige periode die ze had met haar overleden man.

Het thema was zeer in trek in die periode. Het witte bruidsjurk verwijst naar Queen Victoria die het als eerste droeg in 1848. Zij stierf in 1901, dus precies tien jaar voor dit schilderij. Toen haar man in 1861 stierf heeft ze tien jaar rouwkleren gedragen. In Engeland was dit een toonbeeld van de goede band die ze gehad heeft met haar man, en dit is dus een verwijzing ernaar.
Rouwen voor een kind, ouder of echtgenoot duurde ongeveer anderhalf jaar, naargelang de streekgewoonten. De periode vatte aan met de 'zware rouw' in de eerste maanden, waarbij men zwart droeg en niet buitenshuis mocht, tenzij naar de mis. Nadien kon men op familiebezoek, maar nog steeds in rouwkleren (halve rouw). En zo zwakte het naderhand af tot de 'lichte rouw'.
Pikant detail aan het schilderij: het model was plaatstelijk meisje Violet Prest. Drie jaar na dit schilderij zou haar echtgenoot sneuvelen in WO I.