Dit is wel een heel speciaal kinderportret. Zoals ik voordien al aanhaalde, werden vroeger veel kinderportretten gemaakt omdat de kindersterfte heel hoog was en ouders dus tijdig een beeld lieten maken van hun kind.

Het meisje is Eleonora Sanvitale die behoorde tot een aristocratische familie in Italië. Het is geschilderd in 1562 en ze is dan vier jaar oud. Twee jaar voordien was haar moeder gestorven en dit zal de aanleiding geweest zijn voor het portret. Eleonora zal literair hele begaafd worden en op 18-jarige leeftijd trouwen met een graaf. Ze zal op 24 jarige leeftijd sterven na de geboorte van haar tweede kind.

Over het schilderij: ze draagt toen de gebruikelijke rouwkleren en houdt een bosje zwarte bloemen in de hand. Zoals je merkt is het spiegelbeeld onmogelijk. Ze staat quasi naast de spiegel. Het is dan ook geen spiegelbeeld maar een fictief beeld van haar moeder dat de duisternis ingaat…de dood. Symbolisch probeert het lievelingshondje van de moeder haar te doen terugkeren door aan het kleed van het meisje te trekken.
Linksonder van het meisje zie je een treurend beeld, half sfinx. De sfinx is symbool van wachter in het dodenrijk. Het andere beeld is de sleutel: het kijkt in een spiegel en verwijst dus naar de betekenis van het spiegelbeeld.