Op 18 januari 1893 leerde Erik Satie zijn enige liefde kennen: Suzanne Valadon. Ze was als meisje naar Parijs gekomen en was artiesie in een circus. Door rugproblemen moest ze dit opgeven en begon ze te poseren voor diverse schilders in de artistieke wijk Montmartre. Nadien begon ze zelf te schilderen. 
De relatie zou maar enkele maanden duren. Beiden zullen een drang naar vrijheid gekend hebben en drank zal hierbij ook wel meegespeeld hebben. Om nog niet te spreken over de exentrieke persoonlijkheid van Satie.
In die verliefde periode schreef hij zijn Danses Gothiques voor haar, terwijl zij dit portret van hem maakte.
Toen de relatie afgebroken was, bleef Satie in eenzaamheid achter. Vermoedelijk componeerde hij in deze tijd zijn 'Vexations'.
Het papiertje van Vexations werd achter een piano na zijn dood gevonden. Hooguit enkele regels, maar met als bijschrift stond er:"Om dit motief 840 keer achter elkaar te spelen, zou het een goed idee zijn om je van tevoren, en in de grootste stilte, voor te bereiden door ernstige onbeweeglijkheid"
Een uitvoering van het stuk duurt een goeie 20 uur! Hier alvast enkele minuten...de rest is hetzelfde.