Dit schilderij werd gemaakt in 1875 maar werd op de Salon geweigerd. Het jaar nadien op de Salon des réfugées had het een groot succes. De reden van weigering lag niet in de schilderstijl, maar in het onderwerp.

We zien drie mannen die de waslagen van het parket aan het afschrapen zijn. Dit was een werk dat nu en dan moest gebeuren en dat heel arbeidsintensief was. Het was normaal dat de mannen in bloot torso werkten omdat men door de arbeid veel zweette en men bovendien bewegingsvrijheid had bij het schrapen. De voorstelling is dus heel realistisch. Aan de wanddecoratie en de decoratie van het balkon betreft het een burgerhuis in de stijl van Haussman, waar de bourgeosie leefde.

De reden van weigering was vooral de uitstraling van sociale aard. Arbeiders die op hun knieën zaten en hard labeur verrichtten om het parket schoon te maken. Een parket dat vaak als dansvloer werd gebruikt, dus voor het plezier en vertier van de bourgeoisie. Dat was vooral de onderliggende kritiek die de schilder wou weergeven.