Een genretafereeltje van Metsu dat ook wel 'vrouw aan de maaltijd' wordt genoemd. Uit nergens blijkt dat ze tenandere aan het ontbijten is.
De vrouw zit op een stoel en heeft een bord met stukjes vis op schoot. In de ene hand heeft ze een stuk brood en met de andere hand een stukje vis. Maar het is vooral haar blik die hier spreekt: licht melancholisch, mijmerend.
Voor haar staat een ton waarop een geslachte kip ligt. Op de witte doek bij de kip zijn nog bloedresten. Rechts een vaas met bloemen die hun beste tijd gehad hebben. Er is zelfs een bloem op tafel gevallen. (De blauwe kleur is doordat het gele pigment uit de groene verf is verdwenen).

Wat is de onderliggende betekenis? Zoals ik zei: de bloemen hebben hun beste dag gehad, en zo ook de vrouw. Ze is van middelbare leeftijd en de kans op een man verkleint (ze draagt geen trouwring). Vandaar de geslachte kip en de pomp links die droog staat. Begrijpelijk dat ze die blik naar het poesje heeft die wél vlees krijgt...
Ik had het in één van de vorige artikelen over de rouwperiode die meer dan een jaar kon duren. Niettegenstaande blijkt dat wanneer één van de partners vroegtijdig overlijdt, de andere partner binnen de zes maand vaak hertrouwd was, ondanks die rouwperiode. Een man had nu eenmaal een vrouw nodig voor het huishouden, en de vrouw had een man nodig om eten op de plank te hebben.