Een blik op het strand in 1888. Kusttoerisme is op dat moment aan het boomen. Tussen 1870 en 1880 was het aantal toeristen vertienvoudigd! Het kustoerisme was ontstaan na 1850, waar men in Engeland de trend kende van gezondheidsbaden in zee. Die trend zette zich voort op het vasteland. Aan de kust was het gezondheidsbaden in zee, in het binnenland verschenen de kuuroorden.

Een heel gedoe om zo een bad te nemen in die tijd. Vergeet niet dat we in de Victoriaanse periode zijn en er een ongelooflijke preutsheid heerst. Je zal maar eens een vrouw in badpak zien! Badpak was veel gezegd, wat het was badkleding. En dan werd ze nog met een strandhokje door paarden een eind in zee gereden, waar de vrouw buiten nieuwsgierige blikken eindelijk het water in kon. De begeleider was veelal ook de redder, want de meesten konden niet zwemmen.

Op dit schilderij is het niet te zien, wel een toezichter op het strand op de fiets. Een hoge bi. Verder een dame met kind die aan een strandtentje geniet van de zeelucht en de zon. Weliswaar goed ingepakt zodat de blanke huid bewaard bleef. Men moest maar eens verbranden en een getaande huid krijgen zoals het werkvolk! Onnodig te zeggen dat dit toerisme voor de betere klasse bestemd was...

Nog over die hoge bi: In die jaren was een een grote rivaliteit tussen de hoge bi en de gewone fiets. Om te testen welke nu eigenlijk de snelste en de beste was, had men een wielerwedstrijd in 1891 gehouden van Parijs naar Brest. Uiteindelijk won de gewone fiets met vele lengtes voorsprong. In 1910 zou een bakker ter herdenking van die wedstrijd het gebakje de Paris-Brest maken in de vorm van een fietswiel.

En in 1888 was in Oostende nog geen Ventiaanse gaanderij. Die opdracht werd pas in 1901 gegeven door Leopold II. Ook het deurtje op het einde werd toen gemaakt, zodat hij bij zijn 17-jarige maîtresse Blanche Delacroix letterlijk kon binnenwippen in Villa Caroline. Hij was 67...