Kunst als 'de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie' was een leuze die door Willem Kloos in de jaren '80 werd gelanceerd op de poëziebundel 'Verzen' van Gorter. Sedertdien wordt die leuze gebruikt om alles kunst te noemen. 
Kunst als een overtreffende trap van 'kunde', dus van kunnen. En ieder 'kan' per definitie iets, dus is iedereen een kunstenaar.
Het is een eeuwige en zinloze discussie van wat kunst dan wel moet zijn. Voor de ene moet het mooi zijn, voor de ander moet het aangrijpen of aanspreken, en voor sommigen moet het choqueren. 'Alles moet kunnen' is de hedendaagse slogan.

Neem nu dit 'kunstwerk' van Ed Ruscha uit 1969: 'Stains' of 'vlekken'. Het deel van het kunstwerk dat je hier ziet is een blad papier met een vlek menselijke urine  erop. Ik zeg een deel, want de collectie is 75 bladen met nog meer van dat: bloedvlekken, motorolie, vernis, wijn, melk... 
Op internet merkte ik dat de collectie in 2021 werd verkocht door Christie's voor 60.000 dollar.
Zonder verdere commentaar. Toen werd ik sprakeloos. En wie weet was dit net de betekenis van het kunstwerk.
Het maakt me ook kunstenaar...Elke dag. In mijn wc-pot. Laat ik mijn kunstwerk werk 'het menselijk teveel' noemen...