Het was Manet dan toch eens gelukt om deel te nemen aan de Salon met dit werk. "De Lente' maakte deel uit van een reeks van vier vrouwenportretten die de vier jaargetijden zouden voorstellen, een bestelling van zijn vriend Antonin Proust. De 'Herfst' zou hij in zijn leven nog kunnen maken na dit werk, de rest bleef onvoltooid door Manet's overlijden.

Maar dit werk werd razend populair in dat jaar. Het was ook zo herkenbaar. Stel je Parijs voor in de lente in die dagen: het flaneren van de kokette bourgeoisie-dames op de brede lanen in Parijs. Manet schilderde het onovertroffen.
Als model koos hij de toen 17-jarige bloedmooie en overbekende Parijse actrice Jeanne de Marsy (haar echte naam was Anne Darlaud). Samen met haar zus Eugénie-Marie waren ze actrice, maar ze waren ook bekend in roddelbladen vanwege hun liaisons met rijke (oudere) mannen met macht, maar ook met jonge elegante minnaars.

Manet schildert ze als een échte Parisienne: frivool gekleed met een kleurig kleedje (dat Manet zelf gekozen had), handschoenen, hoedje en een parasol. Maar vooral de expressie was herkenbaar: ze gunt de toeschouwer geen blik. Net die hautaine uitstraling maakte het beeld herkenbaar. Ze wil bekeken worden.
Een ander aspect waarom het schilderij zo populair werd: dit is het allereerste schilderij dat in kleur werd gereproduceerd door de pas ontstane kleurenfotografie. Het schilderij werd door de uitvinder Charles Cross gefotografeerd en verscheen in het magazine van de expositie van de Salon.
Het schilderij werd in 2014 door Christie's verkocht voor 52 miljoen.