Dit humoristisch schilderijtje is veelzeggend. De wanddecoratie vertelt meteen over welke poesjes het gaat.
Dit genre schilderkunst was erg in trek in de tweede helft van de 19de eeuw tot begin 20ste eeuw.
Na de val van Napoleon wilden de machthebbers, waaronder de Kerk, de klok terugdraaien naar het Ancien Regime van voor Napoleon. De Kerk deed dit door een sterke intensivering en toezicht op het beleven van het geloof (het katholiek réveil). Tegelijkertijd ontstond een liberale beweging met Verlichtingsideeën wat natuurlijk aanleiding gaf tot wrijvingen, banvloeken, spotprenten,... Het is in die context dat we dit schilderij moeten bekijken.
Veelal zijn het kardinalen die in een rijke huiselijke sfeer zijn afgebeeld, waarbij ze alledaagse dingen doen, maar steeds is er een humoristische ondertoon in het werk, die verwijst naar hun rijkdom of hun hypocrisie.
De Antwerpenaar Georges Croegaert oogstte met dit soort werken veel succes in Parijs, waaronder dit één van zijn werken is: 'de amateurschilder' (zelfs de schapen op de wanddecoratie lachen hem uit). Of dit werk van Marcel Brunery: 'het perfecte doel', of de 'preutse pauw' van Jean George Vibert.

Bij ons waren katholieken gekend als 'de tsjeven'. De naam kwam voort van de St Jozefkring waar katholiekgezinden samenkwamen. In het begin was het een soort eretitel voor hen, tot de Gentse dichter Napoleon Destanberg spotliedjes begon te schrijven over tsjeven. En zo ontstond de spotnaam.
Ooit dacht ik er aan om een stilleven te maken: 'priester en kind'. Toch maar niet gedaan...