Sommige schilders worden beroemd met één schilderij. Francis Barraud is zo iemand met dit schilderij dat een bekend platenlabel werd.
Het hondje noemde Nipper en werd 11 jaar oud. De naam verwijst naar het feit dat hij graag in de kuiten van bezoekers beet. Eigenlijk was hij eigenom van de broer van Francis Barraus, maar toen die in 1887 stierf, adopteerde Francis de hond. In 1895 stierf de hond een natuurlijke dood.
Drie jaar na de dood van de hond maakte Barraud een schilderij van de hond die naar de hoorn van een fonograaf luisterde. Hij herinnerde zich dat de hond geconcentreerd en nieuwsgierig naar de stemmen kon zitten luisteren vroeger. Hij noemde het schilderij 'Dog listening to a phonograph'. DIT is de foto van het originele werk.
Barraud exposeerde het werk en trachtte het werk te verkopen aan de fonograaf-maatschappij, doch die hadden geen interesse. Echter had William Owen van de Grammophone Company wel interesse, maar dan moest de fonograaf wel veranderd worden in hun grammofoon.

Barraud deed de nodige aanpassingen en veranderde de titel van het schidlerij naar 'His Master's Voice'. Het idee kwam van Barraud, als dat de hond naar de stem van zijn overleden baasje luistert. Het logo werd een wereldwijd succes. Het logo werd later door EMI.
Barraud kreeg voor het schildrij zelf 100 pond en werd niet rijk van het succes. Toen hij naderhand in financiële moeilijkheden kwam, deed Grammophone nog enkele bestellingen van copies en kreeg hij de laatste vijf jaar van zijn leven van Grammophone een pensioen (foto 1922). Hij stierf in 1924.