Misschien wel het beroemdste plekje in Rome. Ook ik was er ooit enkele keren. Van een bezoek kan je moeilijk spreken, want je wordt van de ingang verdergeduwd richting uitgang. Net als opeengepakte sardientjes in een blik. En in de paar minuten kan je tussen de honderden gsm's door een steelse blik werpen naar wat Michelangelo presteerde. Verhalen zijn er te over van die sixtijnse kapel en voor de geschiedenis van de plafondschildering kan ik alleen maar volgend boek aanraden: 'de hemel van de paus' van R. King.
Uit die plafondschildering is de afbeelding van 'de schepping van Adam' wellicht het beroemste detail. Net als de engeltjes van Rafael van zijn sixtijnse Madonna, werd deze razend populair als alleenstaande afbeelding. Dit is ontstaan in 1951 toen een driedelige reeks van de geschiedenis van de schilderkunst werd gepubliceerd. In die reeks verschijnt voor het eerst de afbeelding en werd ze menige keren gereproduceerd, net zoals de engeltjes.
En o ironie, net die twee handen zijn niet geschilderd door Michelangelo. Althans niet degene die we vandaag zien in de Sixtijnse kapel. Kort na de dood van Michelangelo was er een aardbeving in Rome en waren enkele stukken pleister van het plafond  losgekomen. Niet die twee handen dus. Ze werden nadien gerestaureerd en opnieuw geschidlerd door Domenico Carnevale. Maar goed, ik denk niet dat enige bezoeker zich daar zal aan storen op zijn bezoekje in de kapel. 
En waar ik aan dacht bij mijn bezoek? Hier heeft eeuwenlang muziek geklonken die nergens anders in de wereld hoorbaar was: het Miserere Mei van Allegri werd jaarlijks tweemaal in de Goede Week in de Sixtijnse kapel gespeeld bij het verlaten van de gebedsdienst en alle kaarsen een voor een werden gedoofd. Nadien verdween de partituur achter slot en grendel. De 14-jarige Mozart zou de muziek gehoord hebben en nadien uit het hoofd neergepend hebben....
En voor wie er virtueel eens wil ronddwalen zonder al die bezoekers: klik HIER