Een tafereel van Bruegel waar je ogen gaan ronddwalen op het tafereel. De korenoogst is een deel van zes schilderijen 'De Twaalf maanden', waar ook 'Jagers in de sneeuw' deel van uitmaakt dat ik hier reeds besprak. Niclaes Jongelinck deed de bestelling. Hij was een belastinginner en zakenman in het Antwerpse. Het schilderij moet nabij Antwerpen aan de Schelde geschilderd zijn (in de verte zijn schepen te zien).

Je kan je zo inleven in het tafereel. Het moet rond schafttijd zijn (schaften is een verbastering van 'schoften', wat 'rusten tijdens de arbeid' betekende). Sommigen eten, drinken wat of zoeken de schaduw op onder een boom om te rusten. Nog anderen werken wat door: De mannen zijn doende met de zeis, de vrouwen vergaren de strohalmen tot bussels die ze rechtop zetten. Nadien worden ze naar het dal gedragen waar de kar staat om geladen te worden. Een tweetal vrouwen maken ook gebruik om wat appelen te rapen. In het korenveld heeft iemand een kruik en een brood verborgen om het wat koel te houden.
Verder in het dal, achter de kar met stro, zie je het kasteel. Een man jaagt drie mannen weg uit de boomgaard die fruit aan het stelen waren. Ze lopen weg en springen over de kasteelgracht. Naast de boomgaard is een vijver waar monniken aan het baden zijn. Links staan de leemhoeven van de boeren, waar men aan het spelen is en aan het genieten van de zonnige dag.

Bruegel was in zijn tijd beroemd, maar ook daarna. Zijn zonen hielden het atelier en zijn werken in stand door vele kopieën te maken. In de 18de en 19de eeuw ontstonden meer academische stijlen en moderne stijlen, en raakte het werk van Bruegel wat op de achtergrond. Vandaag kennen we Bruegel vooral van boerentaferelen, niettegenstaande hij ook veel religieuze werken en portretten maakte. Dat eenzijdig beeld hebben we vooral te danken aan een boek van Felix Timmermans uit 1929: 'Pieter Brueghel, zoo heb ik uwe werken geroken'. Industrialisatie was al volop aan de gang en arbeidsintensieve landbouw zou stilaan nostalgie worden. De Bruegelkaas, breugelmaal en het Breugelbier konden zijn intrede doen...
Nog even dit: In de tijd van Brueghel had je ook de tiende-belasting. Eén tiende van de oogst werd als belasting geïnd door de Kerk. Een deel van de oogst werd dan aan de kant gezet en geestelijken kwamen dit dan ophalen. Later werd de job uitbesteed aan tiende-inners en nog later werd geen natura meer gebuikt, maar klinkende munt.
Het graan ging dan naar een tiendeschuur, waar het werd verkocht. De opbrengst was een derde voor de werking van de kerk, een derde voor onderhoud en een derde voor de armen. Een Gentse tiendeschuur was bvb. 'Het Spijker' aan de graslei (dat een verbastering is van graanlei). Spijker komt van het Latijn Spica, wat graan betekende. En zo gold de belasting voor hoevedieren. Hondenbelasting bestond ook, als waren de jachthonden en de preutelekker van rijke madams vrijgesteld. (Bedoeling van hondenbelasting waren de vele zwerfhonden. Mensen die zonder werk vielen, zetten hun hond op straat. Vandaar dat de belasting verhinderde dat behoeftige mensen een hond te houden). 
Het belastingsgebied van het bisdom was afgezet met 'tiendepalen', en zo staan er nog enkele in St Margriete. In Nederland bleef het nog bestaan tot 1907. Bij ons waren we er vlugger van af door Napoleon. Hoewel, vandaag wordt nog steeds een deel van ons belastingsgeld voorzien voor erkende godsdiensten.
En ja, zoals gewoonlijk is er eentje aan het kakken. Heb je hem gevonden? In de tuin voor de leemhoeve rechts...