Watteau is vooral bekend om zijn taferelen van 'fêtes galante', taferelen van flirtrerige feestjes van de rijke klasse. Dit is er zo eentje van. De naam 'Vénitiennes' verwijst uiteraard naar Venetië, dat toen zowat het bordeel van Europa was. Als je enig aanzien wou hebben in de rijke klasse, moest je als jongeman op zijn minst een 'grand Tour' gemaakt hebben. Dit was een reis die gerust een jaartje kon duren en die veelal verliep via de as Parijs-Venetië-Rome-Napels. Bedoeling was om de wereld te leren kennen en kennis te maken met de culturen. Voor veel jongelui was het eerder een jaar boemelen, en het boemelcentrum was Venetië. Het aantal bastaarden en vondelingen waren dan ook niet te tellen. Het is in een dergelijk gesticht voor vondelingen dat Antonio Vivaldi muziekdirecteur was: de Ospedalia della Pièta. Het onderwijs voor die vondeling was op de duur beter dan in gewone scholen, zodat men mettertijd kinderen van rijke mensen moest weigeren.

Op dit tafereeltje draait het dus om verleiding. De dame in het midden was dan ook het toonbeeld: de gevierde actrice Charlotte Desmares die maîtresse was van de Philippe, Duc d'Orleans. Van hem had ze een bastaarddochter, Angelique de Froissy, die op haar beurt dan weer maîtresse zou worden van Lodewijk XV. Zie het als een familiebedrijfje dus...

De man links valt wat op door zijn rare kledij die uit de band springt. Dit was een vriend van Watteau, een collega schilder Nicolas Vleughels. Vermoedelijk wou Watteau geen aanstoot geven door de Duc d'Orleans te schilderen. Iedereen wist het wel, maar het mocht niet openlijk.

Wat ook symbolisch was, is de doedelzakspeler. In die kringen zou in werkelijk eerder een violist gespeeld hebben, maar de doedelzak had een erotische symboliek. Mogelijks is het een zelfportret van de schilder.
Een ander erotisch attribuut was de waaier die de zittende dame in de hand heeft. In die tijd was de waaier iets om flirterige signalen te sturen. De juiste blik en de benen van de waaier openen, was voor de goede verstaander al genoeg. Hetzelfde gold voor de zakdoek. 'Fêtes galante' waren eigenlijk samenkomsten waar de kunst van het flirten werd beoefend. En zolang het heimelijk gebeurde met de nodige galanterie, was van grensoverschrijdend gedrag geen sprake...