Dit is een uniek schilderij, in die zin dat het een christelijk religieus thema heeft en geschilderd is door een jood. Liebermann schilderde het in 1879 en exposeerde het in München.
Het thema gaat over de twaalfjarige Jezus die onderricht geeft aan schriftgeleerden in de tempel. Een verhaal dat in de bijbel staat onder Lucas  Hst 2, 41-52. 
Veel schilders hadden lovende kritiek op het schilderij maar anderen, waaronder de prins-regent van Beieren en de koninklijke familie, waren erg negatief over het schilderij.
De kritiek was vooral dat het schilderij niks religieus had en de jongen er té joods uit zag. Zo had de jongen oorspronkelijk zwarte haren en moest Liebermann de jongen blonde lokken geven. (Merk ook op dat de jongen geen nimbus rond het hoofd heeft, zoals Jezus en andere heiligen in de christelijke kunst hebben)
Niettemin werd zijn carrière er niet door geschaad: in 1897 werd hij professor aan de Koninklijke Academie van Kunst in Berlijn, was van 1899 tot 1911 voorzitter van de Berliner Sezession, in 1920 tot 1932 voorzitter en nadien erevoorzitter van de Kunst Academie in Berlijn. En in 1927 werd hij zelfs ereburger van Berlijn naar aanleiding van zijn 80ste verjaardag. 
Liebermann maakte in totaal zo'n 1200 schilderijen maar sinds dit schilderij zou hij nooit nog een religieus thema schilderen.
Liebermann leverde in 1932 zijn titel in toen Hitler de macht greep. Zijn commentaar op de machtsgreep van Hilter: 'Ach, weet U, ik kan helemaal niet zoveel vreten als ik zou willen kotsen'.
Liebermann werd van dan af gemeden in de Duitse kunstkringen en stierf in 1935 vereenzaamd op 88-jarige leeftijd. Gelukkig hoefde hij de verschrikkingen nadien niet mee te maken.
Nog over die joodse familienamen: in 1787 waren joden door een Oostenrijkse wet verplicht een familienaam te hebben, afstammend via de vader. Dat gebeurde ook in 1811 in Nederland toen het bevolkingsregister werd ingevoerd. Ze namen dan veel namen aan die betrekking had op hun beroep, naamdagen, plaatsnamen..., zoals: Goudsmit, Silbermann, Sontag, Spier, De Haan... De enige familienamen die verwijzen naar het jodendom zijn Levy, Cohen en Israël.
En over dat gelaat van Jezus: de manier van afbeelden werd in de loop der geschiedenis steeds gewijzigd naargelang de macht lag: oorspronkelijk Joods, dan Grieks-Romeins, dan Westers en vandaag vaak Amerikaans.
De kritiek die Liebermann kreeg was dus eerder tijdsgebonden. In 1897 was er al veel antisemitisme en dit zou in zijn leven sterk groeien. Veel joden, weliswaar niet praktiserende of orthodoxe, namen mettertijd veel vooraanstaande plaatsen in. Denk maar aan Gustav Mahler en Felix Mendelsohn in de muziek. Maar ook in bankwezen, administratie...namen ze veel posten in, tot ongenoegen van veel (christelijke) Duitsers.