Een schilderijtje dat dezer dagen wel past met de nakende verkiezingen. Jozef Geirnaert stamde uit een begoede familie uit Eeklo die naar Gent kwam wonen. Jozef zou gaan wonen in de St Jansstraat, een straat aan het huidige St Baafsplein aan de kant van de Lange kruisstraat. Hij schilderde vooral genretaferelen en historiestukken in neoclassicistische stijl zoals David in Frankrijk.
Hier zien we dus een kiesbureau in Gent in 1830 in een wel zeer romantisch kader. Maar waarover gingen die verkiezingen?

Ze waren uitgeroepen door het Voorlopig Bewind en gingen door op 3 november van dat jaar. Hoewel de radikale republikeinen aan de basis lagen van de opstand die leidde tot onafhankelijkheid, werd hun eis tot algemeen stemrecht niet ingewilligd. (de vonk tot de opstanden kwam wel van de Brusselse aristocraten nav een opera, maar de strijd nadien werd beslecht door het gepeupel). Dat zorgde voor veel ongeregeldheden op die eerste kiesdag. In de plaats was er een kiescijns.
Je moest een bepaald bedrag aan belastingen betalen (dat verschilde naargelang de regio) om te mogen stemmen. Bovenop moest je 25 jaar oud zijn. Was je van de betere klasse, dan was je zowieso kiesgerechtigd (artsen, priesters, notarissen, edelen, officieren,...) en moest je niet aan de cijns voldoen. Deze laatste groep heette de capaciteitskiezers.
Het kwam er op neer dat op een bevolking van 4.100.000 mensen er in totaal 46.099 mochten stemmen! Daarvan waren er 7.670 capaciteitskiezers. Uiteindelijk zouden er 30.000 hun stem uitbrengen, wat 0,75% van de bevolking was.
De uitslag? In steden waren Belgischgezinde, aristocraten en ook orangisten (die ijverden voor terug aanhechting met Nederland) verkozen.
Katholieken en unionisten (liberalen en katholieken die samenspanden tegen Nederland) scoorden ook goed. Maar de republikeinen, die uiteindelijk alles bewerkstelligd hadden, behaalden maar 10% van de stemmen.
Het moge duidelijk zijn dat die 'stem van het volk' toen louter stem was van de Franstalige rijke burgerij en de Kerk. Het zou nog tot 1919 duren voor een algemeen stemrecht voor mannen verkregen werd en in 1949 verkregen vrouwen dit (in 1920 hadden vrouwen dit verkregen voor de gemeenteraadsverkiezingen, met uitzondering van prostituées en overspelige vrouwen die gestraft waren geweest)... 
Het bespaarde de verkozenen alvast één ding in vergelijking met vandaag: ze moesten het gepeupel geen mooie beloftes doen voor de verkiezingen, want ze konden toch niet stemmen.