Bewolkt en toch oplichtende hemel. Fris. Bomen verliezen bladeren.
De boer heeft koeien in de wei gezet. Bruinwit gevlekte melkkoeien.
Een van hen bespringt een ander vanachter. Ze wordt meteen afgewezen.
Lesbische melkkoe. Zou haar melk erfelijkheid bezitten?
Ze komen dichterbij en staren me verdwaasd aan. Aan hun oren is een etiket met een nummer vast gepind.
Naamloze grazende, drinkende, schijtende,herkauwende koeien met barstensvolle uiërs.
Zelden zie je ze in de verte kijken. Dat heb ik nu al ook opgemerkt.
En ze schijten graag. Ik zit ernaar te kijken.
Uit hun blote kont met opgeheven staart pletst de vegetarische drek in het gras. De kraaien pikken erin. Deze koeienwei straalt rust uit.
Dag pap.
Dag zoon.
Hij ligt in bad.
Eet je vanavond mee? Ik ben konijn aan het stoven.
Ja.
De afgelopen week is zwaar voor me geweest, en ik zou hier een vriend
kunnen gebruiken. Stekelig als een mikado-spel gaan mijn gedachten alle
kanten uit, maar zonder iets te raken. Misschien is dat maar best ook.
Het louterend effect van een nutteloze vrije dag maakt gelukkig veel
goed, en jouw laatste mail heeft deugd gedaan. Wat zeg ik: heeft me
bijna tot tranen toe bewogen. De tekst heb ik drie keer gelezen, en de
foto's zijn prachtig. Het was vooral het aanblik van de zware kleiige
grond die me met weemoed heeft vervuld. Ik herinner me hoe fijn
voetballen in zompige leemgrond kon zijn; als verdediger vrolijk
beenhouwerend in het veld van lichte, tengere spitsen. In zware klei
had een Brabander als ik altijd een streepje voor op die onbeduidende
renpaardjes die meestal tegenover me stonden. Het lijkt langer geleden
dan het is...
Zie hoe zacht de zon zakt
achter de skeletten van
pasbegonnen torens
hoe het licht hun ribben blootlegt.
En hoe daarachter niets schuilgaat.
Maakbaarheid haar enige doel,
staat deze leegte als een rontgenfoto
gebrand op mijn netvlies
de charme van de zielloze stad,
ze werkt bijna.
En een voor een en zonder mededogen,
ontsnappen me alle gevoelens
als uit een lekkend vat
alvorens ze wegzinken in het hete zand
zonder om te zien.
|
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
