Wie heeft het nog niet meegemaakt. Je tuttelt je benen vanonder je lijf om 's morgens op tijd te vertrekken naar het werk, je stapt in de wagen en beweegt zich zittend voort, consequent de constant schommelende toegelaten snelheden aanhoudend en dan kom je pardoef voor een wegomlegging te staan.
Nu zijn we het stilaan gewoon dat er altijd wel ergens een opengebroken wegdek ons de weg verspert maar we verwachten daarbij dat  een alternatieve weg ons in goede banen leidt. Ik ben nu niet bepaald een autofanaat met mijn vijftig kilometer per maand maar voor die ene keer dat ik met een wagen reed  overkwam mij nu wat ik niet had verwacht. Ik volgde het bord 'wegomlegging' en even logisch om te geloven  dat Hitler een borstel onder zijn neus had omdat geen enkel haartje op een andere plek wou groeien, stond aan het volgende kruispunt geen richtingaanwijzer meer. In zo een situatie kies ik altijd voor mijn intuitief gevoel, dus rechts of rechtdoor. Ik reed naar rechts omdat dit een T-kruispunt was.
Zo kwam ik in een dorp terecht en dacht ik: ik ga het bij de bakker vragen, maar op dit vroege uur was die nog dicht. Dan maar verder vrolijk verder draven door dit landelijk dorp. En dan zie ik in mijn opwinding verder een oranje bord: ' enkel plaatselijk verkeer, handelszaken bereikbaar'. Nou, daar kan ik wellicht wel door tot ik aan een veldweg kwam met een bord:"alleen voor landbouwvoertuigen".
De waanzin die daarop volgde wil ik in dit schriftuur aan de lezer besparen en enkel mede delen dat ik op mijn werk ben geraakt.