het begin ligt in een
verleden en het einde wacht in
de toekomst dan nog zullen de
wolken verder trekken nog duizenden jaren bekenden
blijven valt er af en toe een
naar beneden en lopen we in de
mist ondertussen drink ik
mijn beker leeg tot op de fond want morgen kan het
anders zijn schrijven tussen
natte vlekken door mistdruppels
gebroken zinnen een zinloos gedicht
met vier regels die één zouden kunnen
zijn er komen mensen
voorbij ik zie het van op een
bank onder een reusachtige boom ze komen fietsend,
lopend, communicerend zij aan
zij voorbij
|