|
Aantekeningen:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Suus Gordijn is geboren te in Schiedam. Als meisje ging zij werken in een kartonnagefabriek op de Voorhaven te Rotterdam. Daarna ging zij bij familie in de Kajuit-Bar als serveerster werken. Na de watersnood van 1953 ging zij met Krijn van Beek de Zeeuwse cafés voorzien van pindaauto- maten door deze werkzaamheden is zij met hem getrouwd, ook even werd zij nog verpleegster. Zij werd caféhoudster te Rijswijk, daarna eigenaar van Cafe Blijdorp te Rotterdam, later namen zij Feestzaal Tivoli aan de Nieuwe Haven te Schiedam over, tot 1993 heeft zij het vol gehouden ondanks alle druk van de familie Kalfsbeek die het pand onderhands had gekocht, zij was vrijwilligster, als gastvrouw in Huize Frankeland te Schiedam..
Suus, trouwt (resp. 38 en 43 jaar oud) (2) (Burgerlijke Stand) te Spijkenisse op 19 april 1974 met Martinus (Martin) van Bruggen
xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />
Suus Gordijn 30-4-1935 22-03 2001 Trouwfoto Martin en Suus Gordijn
Geboren te Schiedam op 20 april 1930, Boekhouder, overleden, (62 jaar oud) te Rotterdam Martin lag al weken in coma door een klaplong. Wij zijn vrouw en familieleden waren aanwezig toen de arts toestemming aan Suus vroeg om de stekker er uit te halen op 11 september 1992, gecremeerd te Schiedam Begraafplaats "Beukenhof" op 15 september 1992. Uit beide huwelijk van Suus zijn geen kinderen geboren.
Tivoli Nieuwe Haven 237
Vanaf 1947 tot sluiting 1994
Tivoli was een begrip in Schiedam. De feestzaal annex multifunctionele ontmoetings ruimte had een sociaalkarakter en was in de samenleving van na de oorlog niet weg te denken. De zaal was gevestigd aan de Nieuwe Haven 237. Dat was naast de garage van Kalfsbeek en boven een machinefabriekje. Naast Kalfsbeek was een poort met de nooduitgang met daarvoor een hek. Bij aanvang van een feestavond of wat dan ook moest deze poort vrij gemaakt worden van alles wat in de weg stond.De opgang was bepaald niet klantvriendelijk. De entree was behoorlijk breed maar daarna waren er 2 trappen van 23 treden met in het midden een plat stuk van ruim xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />3 vierkante meter.
Bovenaan bevonden zich twee klapdeuren die zowel naar binnen als naar buiten konden draaien. Bij drukte erg gevaarlijk.Tivoli werd gebruikt voor allerlei activiteiten. Ik noem: voor kerkdiensten op zondagmorgen, als oefenlokaal voor de muziekvereniging OBK, voor danslessen op zondagmiddag en s avonds was er vrijdansen door dansschool Mulder, voor feestavonden voor buurten en verenigingen, als jazzsociëteit Nieuwland, geleid door Martin Green, een van de eerste discotheken in ons land. Verder nog als trainingszaal voor tafeltennisverenigingen, als oefenlokaal voor de mannenzangvereniging Orpheus, als Happy Club voor alleenstaanden en als vergaderlokaal voor politieke partijen.
Eerste eigenaars
Zoals ik eerder schreef kreeg mijn vader na de oorlog met Frits Huibers en Cor Heul een bijbaantje als kelner in Tivoli. De eerste eigenaars waren in die tijd Henk en Marietje de Ronde.
Ma Gordijn Marietje en Henk de Ronde
Eigenaar Henk de Ronde was deze rompslomp Voor de kerkdiensten op Zondagmorgen op een gegeven moment zo zat geworden dat hij het contract met het kerkgenootschap opzegde. Er werd daarna een bar gekocht en geïnstalleerd, terwijl het voorste gedeelte van de ruimte werd afgescheiden door een wand met een doorkijk naar de grote zaal. De plaats waar de bar eerder stond werd de garderobe waar mevrouw Maller de scepter voerde.
De oude bar De nieuwe Bar
Toen de kerkdiensten er niet meer waren ging OBK op de zondagmorgen oefenen. Mijn vader had om de maand dienst. Hij moest dan om 9 uur in Tivoli zijn. Geen gemakkelijke opgave want hij was pas rond 3 uur na zijn werk als kelner thuisgekomen.
Henk de Ronde ging op een gegeven moment scheiden van zijn vrouw.
Tweede eigenaar
Hij verkocht de zaak aan de heer en mevrouw Van Vliet. Hij, de heer Van Vliet was een oud legionair. Een kerel van haast twee meter en met een gewicht van rond de honderd kilo. Als hij in de zaak stond kon hoe dan ook niemand om hem heen.
Pa Ma Stien Cor, Mevr Hr. v Vliet.
Aan de slag als kelner
Toen Cor Heul als kelner bij Tivoli stopte vroeg mijn vader mij of ik soms zin had om af en toe eens in te vallen. Daar voelde ik veel voor. Immers, ik was getrouwd en wilde best wat bij verdienen. Zoveel was er in de dakbedekking nu ook weer niet te verdienen.
Het was in die bedrijfstak bepaald geen vetpot. Opslagen gingen per uur 10 cent omhoog dat was per week 4,80, met een weekloon van 48,50 en koffiegeld van 1,25 per week. Geen bedragen om over naar huis te schrijven. Ik had de gang van zaken in Tivoli en hoe de kelners daar werkten natuurlijk al een tijdje aangekeken en zag dat er in die branche best wat te verdienen viel. Niet alles verliep in mijn ogen even goed. Zo zag ik herhaaldelijk dat Frits aan het eind van de avond bij het afrekenen regelmatig zijn eigen geld moest aanspreken.
Derde eigenaren: Suus en Krijn
Er kwamen weer nieuwe eigenaren in Tivoli. Het waren mijn zus Suus en haar man Krijn van Beek. Tivoli werd toen Maison Tivoli". Mijn vader wilde niet voor Krijn werken en stopte er mee. Mijn moeder, Frits en ik bleven wel bij hen werken.
Frits Suus Aad Jan en Marian
Het werd steeds drukker. De welvaart nam toe en de jeugd ging steeds meer uit. Er waren rond de jaren zestig in Schiedam slechts drie mogelijkheden om uit te gaan: Arcade, Musis Sacrum en Tivoli. Niet al te veel dus. Wel, dat hebben wij geweten.
Het begon met feestavonden op vrijdagavond, op zaterdagavond was er de jazz sociëteit en op zondagavond vrij dansen van Mulder.
horeca diploma
Mijn broer Aad en ik waren intussen begonnen met de horeca cursus. Van Aad wist ik het pas toen bleek dat hij ook examen in Utrecht moest doen. Wij zijn er toen samen heen gegaan. Ik werkte in die periode bij Cadix Nederland in de brandblussers. Er reed nog een cursiste, die in Rotterdam ergens bij de veemarkt een eigen café bedrijf runde, met ons mee.
Tijdens het examen in een van de Jaarbeurshallen zaten daar een kleine driehonderd cursisten aan klaptafeltjes achter en naast elkaar. De stilte kon je snijden, iedereen was geconcentreerd bezig. Ineens was er herrie in de zaal. Een van de tafels was in elkaar geklapt en alle hoofden keken die richting uit. Het was de Rotterdamse caféhoudster die al dat lawaai veroorzaakte.
einde na 47 jaar
Er kwamen weer veranderingen in Tivoli. Suus was ondertussen gescheiden van Krijn en getrouwd met Martin van Bruggen. Aad werd partner van Suus. Frits en ik bleven nog even. Het roer werd door Aad behoorlijk omgegooid.
Ik was erg druk bezig met de wielerbaan en ik stopte er mee. Frits was al eerder gestopt en de derde generatie Gordijn kwam in Tivoli in de personen van Arjo en Vera.
Zij hebben het werk ook enkele jaren gedaan. Aad ging op een gegeven moment verhuizen naar Zeist en liet zich door Suus uitkopen.
Er kwamen toen vaste medewerkers in loondienst. De tijden veranderden. Met de feestavonden was het afgelopen. Er waren nog maar weinig bruiloften en partijen.
Alleen de club voor alleenstaanden op de zaterdagavonden draaide goed. Martin kwam tot overmaat van ramp te overlijden waarna ik het roer in de handen nam en probeerde de zaak draaiende te houden.
Ondertussen had Kalfsbeek jr. een afspraak gemaakt met de eigenaar van het pand om het te kopen met het doel zijn bedrijf uit te kunnen breiden.Wij dachten er aan een gerechtelijke procedure tegen de verkoop aan Kalfsbeek te beginnen omdat er een afspraak was dat Suus als eerste in aanmerking zou komen om Tivoli te mogen kopen. Wij konden deze mondelinge afspraak niet aantonen. Niets stond zwart op wit. Ik raadde Suus dan ook aan om maar te stoppen.
Sluiting Tivoli
Een Schiedams begrip verdween in 1994. Maison Tivoli sloot na 47 jaar haar deuren. Suus kon het niet meer opbrengen om Tivoli zonder Martin te blijven runnen.
|
