|
Over de Brabançonnexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Franse versie: een mooi staatsnationalistisch liefdeslied?
Vlaamse versie:een slecht gecamoufleerd Vlaams strijdlied?
De tekst die volgt komt uit Wikipedia, met het voorzien voorbehoud:
Wat tussen ( ) staat is persoonlijk.
De Brabançonne is het nationaal volkslied van België. Het lied was oorspronkelijk in het Frans geschreven en later werd er ook een versie in het Nederlands en in het Duits geschreven.
(Het viel mij op dat er hier spraak is van een versie en niet van een vertaling. Hoe oud ik ook ben; ik had daar nooit op gelet. Wie wel?)
De Brabançonne werd geschreven door Jenneval wiens echte naam Louis Alexandre Dechet was. Hij was toneelspeler in de Brusselse Muntschouwburg waar in augustus 1830 de Belgische omwenteling begon.
(Die eerste Brabançonne was pro Oranje en de opstandelingen fange=vuiligheid)
Volgens de overlevering stelde hij de tekst samen tijdens een samenkomst in het café LAigle dOr.In de strijd voor Belgische onafhankelijkheid werd Jenneval gedood.
De bijhorende muziek is gecomponeerd door François Van Campenhout. Jenneval wilde de grieven van de Belgen in enkele coupletten samenvatten en de Koning Willem 1 herinneren aan de verwachtingen van het volk.
In 1860 werd de tekst door de toenmalige Belgische eerste minister Charles Rogier aangepast waardoor de heftige aanvallen op de Nederlandse Prins van Oranje, (uit de tweede versie) van Jenneval, werden afgezwakt.
In 1926 preciseerde een rondschrijven van het ministerie van Binnenlandse Zaken dat enkel de laatste strofe van de tekst van Rogier als de officiële als de officiële versie van de hymne beschouwd moest worden.
( Mijn nieuwsgierigheid: wat stond er dan in die andere strofen?)
De huidige Nederlandstalige versie werd pas in 1938 (?) officieel goedgekeurd.
(Wat zat daar achter? Waarom zo laat?)
Vergelijk de Vlaamse versie van de Brabançonne met de Franse versie. Vergelijk de woorden in vetjes?
De Franse versie
O Belgique, o mère chérie,
A toi nos coeurs, a toi nos bras,
A toi notre sang, o Patrie!
Nous le jurons tous, tu vivras!
Tu vivras toujours grande et belle
Et ton invinsible unite
Aura pour devise immortelle:
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Aura pour devise immortelle
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Le Roi, la Loi, la Liberté !
De Vlaamse versie
O dierbaar Belgie
O heilig land der Vaadren
Onze ziel en ons hart zijn u gewijd.
Aanvaard onze kracht en het bloed van onze adren,
Wees ons doel in arbeid en in strijd.
Bloei, o land, in eendracht niet te breken;
Wees immer u zelf en ongeknecht,
Het woord getrouw, dat gonbevreesd moogt spreken:
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
____________________________________________
Vergelijkingen en bedenkingen
1) Als men ze naar het volume van de teksten bekijkt, kan men zich moeilijk voorstellen, dat ze in dezelfde melodie terecht kunnen. De Vlaamse tekst telt zowat 20 woorden meer en is 25% langer dan de Franse.
2) Als men ze naar inhoud en vorm bekijkt?
De Franse versie, die ik zowat voor de eerste keer in mijn leven aandachtig onder ogen zie, veel poëtischer. Het is een echt liefdeslied? Het klinkt zo smoor verliefd, dat men de rest van de wereld niet meer ziet.
De Vlaamse versie klinkt meer retorisch, het is een slecht gecamoufleerd oud-flamingantisch strijdlied. De tekst had van iemand als Concience kunnen zijn. Oud-strijders van 1830, nog 100%Belgisch gezind, maar die met lede ogen moesten vaststellen hoe de Francofonie bourgeoisie bezig was met de Vlaamse meerderheid zo te verknechten, en te koloniseren, dat het niet schoon meer was.
3)Als men ze naar het tegenstrijdig woordgebruik bekijkt, moet men ook wel enkele vaststellingen doen, waar niemand kan naast kijken?
a) Eerste tegen strijdigheid.
Belgique, mère chérie > <het heilig land der Vaadren
België is in de Franse tekst een zeer geliefde moeder, een mère chérie, de band kan toch niet echter en hechter. En het is bvb voor de Franse Brusselaars nog waar ook. Was de eerste naam van het nationaal lied: La Bruxelloise En m.i.terecht, want zonder Brussel was er wellicht geen België en zonder België geen Fransgedomineerd Brussel
Het Vlaamse en het Waalse landsgedeelte zijn veel ouder dan Belgie, maar zonder Belgie, zeker zonder het bourgeois België van de eerste 100 jaar, was Brussel nu een Vlaamse stad.
In de Vlaamse tekst is Belgie het heilig land der Vaadren. Dat is nogal voor-Belgisch en dat land der Vaadren klinkt m.i. toch iets minder echt en hecht?
Noteer: in een verdere strofe van die zelfde Vlaamse Brabançonne staat, wat moet verstaan worden als het land der Vaadren? Dat isVan Haspengouw tot aan het Vlaamse strand
b) De tweede tegenstrijdigheid.
unité> <eendracht
In de Franse tekst gebruikt men de term unité en in de Vlaamse tekst staat eendrachten daarvoor moet ge minstens met twee zijn.
Om dit onderscheid te verstaan moet men eerst noteren, dat de tekst door Eerste Minister Rogier werd in 1860 ???
Even rondkijken.
In 1856 werd een Koninklijke Commissie opgericht om dat Vlaamse grieven ten onderzoeken.
De Commissie werd voorgezeten door een Waal Jottrand.
Jottrand blijkt een man geweest te zijn, die open stond voor de Vlaamse zorgen en voor de sociale problemen. Hij maakte zels deel uit van een club met Marx Hij was een van de eerste verdedigers van het algemeen stemrecht, voor hem een van de voorwaarden om een einde te kunnen stellen aan de Vlaamse en sociale problemen.
Hij zou ook de man geweest zijn die in 1830 de Franse vlag, als opstandvlag, liet vervangen door de Brabantse (die de Belgische werd)
De Koninklijke Vlaamse Grieven-Commissie bestond uit 9 vertegenwoordigers, waaronder Conscience en David.
Toen de Commissie klaar was met haar verslag, weigerde Rogier, die intussen Eerste Minister geworden was, het verslag te laten drukken, ten gerieve van de parlementsleden.
Daartegen reageerde de Commissie in 1859 met zelf het verslag over de Vlaamse grieven te laten publiceren.
Hierop reageerde Rogier, nog in 1859, weer met een tegenverslag, met als kernargument, dat ingaan op de Vlaamse grieven een gevaar waren voor de unité de eenheid van het land.
De Commissie vroeg immers dat alle officiële personen die in Vlaanderen van dienst waren ook Vlaams zouden kennen en dat vooral de onderofficieren en de lagere kaders van het leger, die te maken hadden met de soldaten, ook Vlaams zouden kennen en dat men in de pupillenschool van Lier ook het Vlaams zou onderwijzen.
Gezien vanuit deze tijd, was dit ongelooflijk weinig, Maar voor de regerende bourgeoisie van die tijd betekende dit een terugkeer naar de Hollandse tijd.
Hij had gelijk voor een soort land zoals hij het zag en dat alleen past voor een eentalig land. Maar hij zag niet dat een twee of meertalig land, nood heeft, om de vrede en goede samenwerking, nood heeft aan een aangepaste structuur.
En de Commissie kon zoveel als ze wilde naar voorbeeld van Zwitserland e.a. verwijzen, dat was voor hem als boter aan de galg.
En precies in die periode schreef hij een nieuwe tekst van de Brabançonne met daarin zijn unite, gebouwd op de complete miskenning van het Vlaamse feit.
Maar hij had toen nog andere katten te geselen. Nog steeds was de vaart op de Schelde belast met een zware Nederlandse tol. Om ter zake een redelijke kans te maken moest er iets gedaan aan de toon van wederzijdse verhoudingen. Om te beginnen moesten alle hatelijkheden tegen Oranje weg uit de Brabançonne van toen.
Zo werd de Brabançonne van Rogier, met zijn eenheid een oorlogsverklaring aan de Vlaamse ontvoogdingbeweging en een liefdesverklaring aan Holland, waaraan hij verder een hele strofe heeft gewijd. Ge moet eens lezen en luisteren naar de derde strofe van de Brabançonne van Rogier:
Ouvrons nos rangs à danciens frères
De nous trop longtemps désunis
Belges, Bataves, plus de guerres
Les peoples libres sont des amis
A jamais resserrons ensemble
Les liens de fraternité
Et quun me^me cri nous rassemble
Le Roi, la Loi, la Liberté.
En had hij gekund, het was bij geen liefdesverklaring gebleven, maar de Hollanders hadden er geen oren naar; ze voelden zich veiliger achter een neutraal België.
Ook dat was 1860 met de bedreiging van Napoleon 3 en van het opkomende Pruisen en Luxemburg dat te koop was en Vraag of 1830 geen stommiteit was geweest.
En toch is er iets waarvoor de Vlamingen, de Fransman geboren Belg Rogier, dank verschuldigd blijven, nl het is tijdens zijn regering, dat de eenheid van spelling werd ingevoerd;
Deze toelichting is wat lang uitgevallen; maar kon het anders?
In de Vlaamse tekst staat eendracht i.p.v. unité
Voor de Franse tekst van de Brabançonne wonen er in dit land alleen maar Belgen en de enige officiële taal en de taal van de overheid is Frans. Dat staat wel niet in de grondwet;voor het Frans is dat niet nodig. De grondwet is daar alleen voor de Vlamingen, en ze zullen eerst de grondwet moeten veranderen voor zij gelijke rechten krijgen?
Tevoren was het taalgebruik in België vrij, alleen hield de vrijheid van de Vlamingen op waar de vrijheid van de Francofoon begon en die was alom tegenwoordig, niet alleen in Wallonië en Brussel, maar zelfs in Vlaanderen.
Voor de Vlaamse tekst zijn er twee soorten Belgen, Vlamingen en Walen, en het probleem is de eendracht
Die Vlamingen vergeten dat de Vlamingen en de Walen maar stiefkinderen zijn van la mère en zelfs veel ouder dan la mère patrie, en dat er ook nog de echte kinderen van la mère Belgiquezijn NL de Francofone Belgen; en die staan voor unitéen die Vlamingen met hun pretentie van gelijke rechten en gelijkbehandeling zijn een vervelende hypotheek op de unité
Neen, zegt de Vlaamse versie, het probleem is de eendracht tussen de taal en cultuurgemeenschappen, die moeten leren met elkaar en niet naast elkaar te leven, binnen dezelfde grenzen?
Vandaar dat de derde strofe van de VLaamse versie sluit met het Refrein :
Zolang een Belg,t zij Waal of Vlaming leeft.
Zolang een Belg, t zij Waal of Vlaming leeft
Zolang een Belg, t zij Waal of Vlaming leeft
Voor zekere Francofonen bestaan er geen Vlamingen en Walen en die vervelende woorden komen ook niet voor in de Franse tekst niet voor; Die werden veel later voor het eerst ontdekt door Destrée. Voor de Francofone versie bestaan er alleen Belgen, en de echte Belgen, voor hen, zijn Francofoon.
c) De derde tegenstrijdigheid?
La Loi> <Recht
De Franse versie van de Brabançonne zweert bij de wet, la Loi. Dit
wordt in de Vlaamse versie vervangen door het Recht. En dat is ver van hetzelfde.
Ten tijde van Rogier, had bijna 90% van de bevolking geen burgerrechten, zeker geen kiesrecht. Dit alles werd voorbehouden voor nauwelijks iets meer dan 1% van de bevolking. De constituante werd verkozen door nauwelijks 30.000 kiezers. De volgende keer werden zelfs de kwaliteitskiezers uitgesloten, nl degenen die wel hadden mogen kiezen op basis van gedane studies, zonder dat zij zich op hun fiscale status konden beroepen.
België werd een puur Burkiaanse staat, waar de vooruitgang zich beperkte tot het feit, dat de regering zich niet alleen moest verantwoorden voor de koning, maar vooral het parlement , in dit geval voor een selectie, de top, van landed en moneyed men , de rijkste en de grootgrondbezitters. De wet, la loi, dat was zij en zij alleen.
Al de anderen waren louter recht-loze onderdanen of ondergeschikten. Neveneffect: vandaar dat zowel de sociale ontvoogdingsbewegingen als de communautaire ontvoogdingsbewegingen, buiten het parlement ontstonden en minstens tot 1893 moesten wachten om parlementair, d.i. met impact op de wet en de wet naar het recht te doen luisteren. Wat daarna vlotter ging met het sociale rechtverwerven dan met het communautaire recht, wegens de industriële massas en hun betere syndikeerbaarheid en mobiliseerbaarheid.
Het is ook in deze context dat gij de oproep moet plaatsen die alleen in de Vlaamse versie voorkomt en niet in de Franse?
Deze alleenstaande oproep luidt:
Wees immer uzelf en ongeknecht
Overdreef ik wanneer ik stelde, dat de Vlaamse versie van de Brabançonne een slecht gecamoufleerd flamingantisch strijdlied was? Vervang het woord België door Vlaanderen en ge zijt er beter aan toe dan met de Vlaamse Leeuw.
Voor wanneer een echt gemeenschappelijk nationaal lied?
Laten wij onze geschillen thuis uitvechten, maar niet over de hele wereld uitdragen o. a. via de podia van alle mogelijke sportmanifestaties.
Zolang wij geen echt gelijkwaardige tvankst voor het ganse land kunnen voorleggen is there something wrong in this country
En zingen we beter iet anders.
(Vriendschappelijk opgedragen aan de Heer Leterme.)
|
