camper-reisverhalen Tineke was mijn overleden moeder, een droom van haar was om Camper-reizen te maken. Wij maken die droom nu waar. Daarom heet onze camper "Tineke"
21-08-2015
van Toblach naar Predazzo, de Dolomieten-strasse
Na een ochtendlijke fietstocht langs het meer, gaan we weer de baan op, richting Cortina d'Ampezzo dat bekend is als ski-oord. De grillige vormen van de bergspitsen van de Dolomieten maken veel indruk. Na Cortina nemen we de R48 richting Predazzo, zo doen we twee passen : de Passo Falzarego en de Passo Pordoi. De haarspeldbochten zijn niet te tellen, maar de Italianen hebben ze genummerd !!! Alleen de "gewone" bochten tellen niet mee in de nummering, enkel de "echte" haarspeldbochten. In Predazzo overnachten we op camping "Valle Verde" , mooie rustige camping in een prachtige groene vallei........
Na enkele dagen verblijf op onze vaste camping in Itter, Oostenrijk, vertrekken we richting Italie. We gaan de Brenner over en in Bressanone verlaten we de autostrade richting Bruneck. Hier doen we een kleine verkenning van de stad en zoeken dan onze volgende camping op (Toblacher See) in Toblach (Duits) of Dobiacco (Italiaans).
De camping is volgens ons geen drie sterren waard betreffende de accomodatie, het uitzicht op het meer en een bijhorend behoorlijk restaurant maken wel wat goed.We hebben ook ontdekt dat we te lang geen heuvels meer gefietst hebben.
We houden halt in Bernkastel-Kues, een twee-delig stadje aan de Moezel, met een mooie camperparking (parking 2) op wandelafstand van het centrum. Autovrij centrum, gezellige straatjes, en natuurlijk wijnstubes.......
Daarna rijden we richting Karlsruhe en kiezen voor een overnachting in Bad Wildbad, een kuuroord in het Zwarte Woud, we gebruiken een parking voor campers naast een prachtig park dat bij het kuur-centrum hoort.
Eindelijk kunnen we wat langer weg dan enkele dagen! Tineke staat op zaterdag 1 augustus 2015 helemaal klaar om te vertrekken. De fietsendrager is nu ook gemonteerd, we moeten enkel nog de fietsen ophalen bij onze caravan in Oostenrijk.
We vertrekken zaterdag om 17.00 uur en rijden tot Sankt Vith waar Jo nog een klusje moet opknappen. We slapen heerlijk op de parking van De Boskar, waar we ons outdoor-souper genuttigd hebben samen met een lekkere Orval (bedankt Jan!).
Ons doel is het Garda-meer in Italie , waar we al velen over hoorden praten en dat we nu zelf willen zien. We willen echter niet meer dan 200 à 300 km per dag rijden, dus we zullen wat tijd nodig hebben. Op zondagmorgen nemen we de autostrade richting Trier, echter niet om de stad zelf te bezoeken, we gaan een stukje langs de Moezel rijden om de streek te bekijken . We willen immers ook eens een weekend naar dit gebied.
Op maandag is het markt in Hulst, een oud vestingstadje dat iets heeft met de vos Reinaert. Bewonder het standbeeld "als de vos de passie preekt........... boer, let op uw ganzen". We waren net de laat voor Vestrock, een festival : achter het water zie je nog de podiumtent.
Interessant: Hulst heeft vlakbij het centrum een parking voor campers waar je 72 uur mag staan. (0,80 cent per uur).
En wat is er heerlijk op een Nederlandse markt: je koopt er verse garnalen, en dan lekker zitten pellen en peuzelen op een terrasje met het lekkerste Belgische bier (wel 4,20 per glas) , maar de garnalen kostten maar 4,00 € voor een halve kilo.
op de Zeedijk in Walsoorden: je ziet de schepen voorbijvaren naar de haven van Antwerpen en in de verte zie je koeltorens van Doel. Aan walzijde zie je vooral aardappelvelden (polders !)
We maakten voorbije weekend weer een tripje naar Zeeland, dit keer echter naar Zeeuws-Vlaanderen -het stukje Zeeland dat aansluit bij België.
We rijden eerst naar Zondereigen (deelgemeente Baarle-Hertog) waar we een wandeling doen , die genomineerd is voor "wandeling van het jaar 2015", het Dodendraadpad . Op deze wandeling zie je hoe tijdens de Groote oorlog er een muur van schrikkeldraad (2000 volt) tussen Belgie en Nederland geplaatst was door de Duitsers.
Na een omweg via Oosterhout (verplichtingen) rijden we naar Walsoorden (Hulst). Voor de korste weg nemen we de Liefkenshoektunnel, dat was niet zo slim want we betaalden bijna 20.00 € om daar met de camper te passeren.
We hebben een plaats gereserveerd op camping Perkpolder, een boerderijcamping aan de Zeedijk (eigenlijk aan de Westerschelde).
Een mooi plekje, heel rustig. En je kan lekker uitwaaien op de dijk , waar onze hond kan loslopen.
Het centrum van Veere is mooi om zien, heel gezellig. In de haven liggen prachtige jachten en we zijn onder de indruk van een bordje waar de hoogte van het water tijdens de watersnood van 1953 op staat (zie foto)..... dit bordje hangt op ooghoogte !!!!
We drinken een koffie op zijn Zeeuws: met een bolus, een nogal plakkerige koffiekoek .
Dan rijden we langs het Veerse meer (gevormd door een afdamming van een zijarm van de Oosterschelde) en we komen aan de Oosterscheldekering: een gigantische constructie waar aan begonnen werd na de grote watersnood. Het is geen dam, want dan zou het water van de Oosterschelde zoet worden in plaats van zout en dit zou een enorme impact hebben op het leven in en om de Oosterschelde. Het is een systeem van heel veel sluizen die in normale omstandigheden open staan en enkel sluiten bij stormvloed.
We rijden over de kering, stoppen even op "Neeltje Jans", een kunstmatig eiland halfweg de constructie en rijden dan naar Zierikzee: hele mooie stad met heel veel volk in het autovrije centrum. We vinden een restaurant op het Havenplein : De Beuze. Hier aten we Oosterschelde-kreeft en kregen de nodige uitleg van de patron: hij presenteerde de beestjes levend en liet ons zien dat ze een blauwe staart hebben. Canadese kreeften hebben een zwarte staart.
En dan begonnen we aan de terugtocht, tevreden over onze eerste uitstap
We bezoeken in Yerseke nog de mosselhaven, zien het standbeeld van de mosselboer en wandelen ook even tot in het centrum waar we ergens in een restaurantje vissoep proeven die er al drie generaties wordt gemaakt.
Dan besluiten we om een plaats te zoeken aan de kust, waar we kunnen overnachten. We stellen de gps in op "geen snelwegen" en rijden richting Walcheren (het deel van Midden Zeeland dat korst bij de zee ligt). Veel campings maar allemaal volzet: het is immers prachtig weer en het is Pinksteren!
Gelukkig had ik op een website voor camperaars een lijstje opgezocht van mini-campings: die zijn er enorm veel in Zeeland , maar die vind je niet terug in de ACSI gids voor camperaars. Parkings speciaal voor campers vind je dan weer niet in Zeeland. Best moeilijk, want als je een stadje bezoekt, moet je vier gewone parkeerplaatsen innemen. We wilden nog niet te ver van een centrum staan, want onze fietsenlader was nog niet geleverd.
We vinden een plekje bij een vriendelijke dame die een boerderij met camping uitbaat: Werendijke in Zoutelande (blijkbaar moet je dit als Zoetelande uitspreken). Heel fijne plek met veel ruimte, water en electriciteit inbegrepen in de prijs van ongeveer dertig euro voor een dag (toeristentaks en hondentaks incluis).
We wandelen 's avonds door de duinen naar het strand en eten in De Branding: goed maar niks bijzonder. Het uitzicht is wel fijn: we zien inderdaad de branding waar een man op een boerenpaard van de zee geniet.
Onze eerste trip gaat richting Zeeland om twee redenen: we kunnen deze keer maar één nacht van huis en we willen ook niet te ver van onze thuishaven omdat we het de dealer niet te moeilijk willen maken als we een depanage zouden nodig hebben, hij heeft immers beloofd ons te helpen als we een probleem hebben met de "snufjes".
Pinsterdag vertrekken we om half negen via de E313 richting Antwerpen. We houden onderweg halt op een parking om te ontbijten en zien meteen een leuk tafereel: naast ons staat blijkbaar ook een nieuwe camper en de eigenaars zijn bezig om de plastiek van hun zeteltjes te doen. Wij beseffen dat we dat ook nog moeten doen en besluiten om deze job ergens op een discrete plek uit te voeren, zodat de omgeving niet ziet dat we "amateurs" zijn.
Onze eerste echte halte is Yerseke, het dorp van de mosselboeren. Bij toeval stoppen we op een ideale plek: voor de oesterij ( oesterij.nl ). Hier is een informatiecentrum over mosselen en oesters, over de watersnood van 1953 en over gebruiken in Zeeland.
En heel voornaam: je kan er oesters proeven. Een glaasje chardonnay en drie verschillende oesters kost 7.50 €.
Op één van de bijgevoegde foto's zie je ondergetekende op een "klapbank" zitten: dat is een bank om te klappen of te kletsen of te praten.......
Toen we in 2010 onze eerste camper-reis deden, beslisten we om "ooit" een camper te kopen. Nu - in 2015 - is het zover. We hebben wel niet meteen tijd om grote reizen te maken, maar kleine uitstapjes zijn ook heerlijk!
Bovendien zijn kleine uitstapjes leerrijk om ons "Tineke" beter te leren kennen , want ze heeft nogal wat snufjes waar je een handleiding voor nodig hebt.
We kochten een Rapido integraal Distinction i90 bij Eurocampers Paesen in Houthalen, perfecte service trouwens!
Tineke was mijn moeder die in 2013 overleed na een mooi leven en hard werken. De laatste jaren van haar leven bracht ze in de zetel door en ze keek veel TV, vooral naar reis- en natuurprogramma's. Dikwijls herhaalde ze dat reizen met een camper voor haar de mooiste manier was om de wereld te ontdekken, door omstandigheden heeft ze dit zelf nooit kunnen doen. Ze heeft er wel enorm van genoten toen wij een camper voor veertien dagen huurden om Frankrijk te ontdekken: we brachten dagelijks verslag uit en ze had een grote affiche in de keuken hangen waarop ze onze reisroute precies kon volgen.
Nu we onze eigen droom hebben kunnen verwezelijken, leek het niet meer dan logisch om onze camper Tineke te noemen, zodat mama toch met ons meereist.
