Texas

            Ook in Amerika organiseert het ministerie van landbouw voor de landbouwattachés jaarlijks een grote reis.  Pas één maand in Amerika of we mochten een week naar Texas. 

            Het Radison Plaza hotel waar we op 3 november 1992 de nacht doorbrachten was de dag voordien gereed gemaakt om Bush senior te vieren als president.  Het was die avond echter een trieste bedoening voor de organiserende republikeinen  toen bekend werd dat Clinton de verkiezing had gewonnen.  Slingers en festoenen en dergelijke meer lagen er triestig bij…

In Forth Worth hadden  we een  eerste contact hadden met resten van het wilde Westen.  De Historic Stock yards en de live stock exchange zijn nu ingericht als museum van de Texas Cattle Industry.  We kwamen alles te weten over de 1300 km lange  Chisholm trail die tijdens de 2^de helft van de 19^de eeuw als een wereldwonder werd beschouwd. Een trail is een typisch Amerikaans begrip en we kunnen het omschrijven als een weg – een spoor -  gebaand in de wildernis.  (Iets dergelijks hebben we ook in Kongo meegemaakt wanneer we in de savanne door het metershoge gras een weg moesten zoeken) Kudden met tot 10.000 runderen werden uit Texas over deze trail naar Kansas gedreven. Men was maanden onderweg en de cowboys  moesten zorgen dat het vee ’s morgens in de buurt van een bron vertoefde om daarna langzaam met de grazende dieren een 15 km per dag af te leggen. 

Er volgde een bezoek aan Pete Bond en zijn familie die op een  kleine ranch midden in de prairie woonden.  Hij is een ‘echte’ cowboy, een meester in het lasso werpen wat hij voor ons demonstreerde.  Daarenboven zou hij een  officiële  wereldkampioen  rodeo zijn of geweest zijn. Dan een vlugge lunch op de bus en met het vliegtuig naar Lubbock.  De volgende dag bezoeken we in de voormiddag de katoenvelden waarover we het hadden in het hoofdstuk over Faradje.  Dan met de bus (ipv het vliegtuig) naar het 300 km verder gelegen Amarillo waar we door de Texas Wheat Producers plechtig ontvangen werden door  Amerikaanse dames en hun echtgenoten in galakledij.  Wij kwamen in ‘werkplunje’ omdat we, zo waren we, voor ons vertrek,  in Washington gebriefd,  deftige kledij op een dergelijke reis naar Texas, niet nodig zouden hebben. 

De laatste dag zijn te gast bij de Texas Feeders Association. We zien er 65.000 stuks mager vee, meestal van Mexicaanse afkomst op de Randall County Feedyards en bezoeken het museum en de vereniging van de Quarter Horse . Dit paardenras is in Amerika niet alleen het oudste maar ook het populairste. Het ontstond uit een kruising van Arabische rassen met Engelse volbloeden.  In de 17e en 18e eeuw waren paardenraces een geliefde bezigheid in Amerika.  Uiteraard konden ze maar over kortere afstanden gehouden worden omdat er zelden echte racebanen waren en lange, rechte wegen nauwelijks voorkwamen. De races werden meestal over een korte afstand in de "dorpsstraat" gehouden. De afstand bedroeg zelden meer dan een kwart mijl. Een winnend paard moest dus binnen zeer korte tijd op topsnelheid komen. Omdat het kruisingsproduct op deze afstand sneller was dan welke volbloed dan ook, kreeg het de naam Quarter Horse.

’s Middags hielden we halt aan The Big Texan Steak Ranch.  Wanneer je daar een steak van 72 oz.(2 kg) binnen het uur kunt opeten moet je de 50 $ niet betalen.  Op meer dan 37.000 mensen  die sedert 1960 deze smulpartij probeerden slaagden een 6.200 de biefstuk binnen te werken binnen het uur waaronder enkele Belgen.