20 – 21 mei: Lake Powell - panguitchzzzzzzzzzzzz2zijn

De ganse dag werd in beslag genomen door een trip met een speedboat op de Lake Powell.  Na  een  snelle  vaart  onder  de loden zon schuiven we tenslotte  tussen ‘stenen kathedralen’  (Tony Cartano) de canyon binnen die ons voert naar  het Rainbow Bridge National Monument, de grootste natuurlijke rotsboog of rotsbrug ter wereld.

Nadat we van boord zijn gegaan en een kwartier onder de verzengende zon hebben gestapt staan we plots voor een grandioos natuurlijk stenen bouwwerk, 88 meter hoog en met een spanwijdte van 82 meter.  Het heeft zijn ontstaan te danken aan een door een waterloop veroorzaakte symmetrische erosie.  Een proces dat niet definitief is.  Iedere 1.000 jaar wordt zowat 15 cm van de enorme boog afgekrabd.  Voor de indianen, Nonnezoshi  in hun taal, is het een heilige plek waar volgens de legende een jonge en mooie god die  tijdens de jacht overvallen werd door een hevig onweer en gevangen zat in het stijgend water kon ontkomen doordat de ‘Hemelse Vader’ een regenboog wierp van de ene tot de andere kant van de rotsen..

Tijdens de terugtocht op het meer hebben we meer tijd om ons te laten beroeren door die opeenvolging van kathedralen, tempels en andere mysterieuze  constructies geboetseerd door  water, wind, miljoenen jaren lang.  ‘De tijd in steen gekapt’

De zevende dag van onze reis naar het Westen trokken we diep verbrand van de  uren op de boot in de hete zon van gisteren naar Panguitch via Bryce Canyon National Park.  In het genieten  van de Canyon Experience  komt normaliter Bryce  vóór Grand.  Wij deden het in de andere richting.  Deze canyon is niet zo exclusief als de Grand, desalniettemin blijft het een meesterwerk van de natuur.  Een geërodeerde hoogvlakte van meer dan 2000 meter hoog bezaaid met zuilen,  naalden, paleizen en tempels.  We registreren nog een paar ongekende pastelkleuren in het gamma van rood naar beige over rozerood.